„Ovde, oko Srebrenice i Bratunca u 1992. godini stradalo je više od 2.500 Srba od kojih su 80 odsto bili civili, a Bošnjaci su stradali 1995. godine i to samo vojnici. Te činjenice govore šta je bio uzrok, a šta posledica i ko je napadao, a ko se branio na ovim prostorima“, istakao je Torbica, prenosi RTRS.
On je naglasio da o karakteru protivnika u ratu govori i činjenica da su napade na srpska sela izvodili na najveće pravoslavne praznike – Božić, Đurđevdan, Vidovdan, Petrovdan kada je najviše članova porodice na okupu u kućama, što govori da su planski išli na uništenje srpskog naroda.
„Žalosno je i nepravda što niko za ove zločine nije odgovarao, pa ni komandant muslimanskih snaga iz Srebrenice Naser Orić, ali dolazi vreme kada će pravda i istina izaći na svetlo dana. Srbi nisu uništeni i proterani sa leve obale Drine, nikada to nikome neće uspeti da učini i živimo slobodni u svojoj Republici Srpskoj“, poručio je Torbica.
Načelnik opštine Srebrenica Mladen Grujičić rekao je da je poruka sa Zalazja ista kao i prethodnih godina, samo se brojka menja, a to je „28 godina od zločina bez kazne“ u Zalazju i da porodice nastradalih još čekaju i traže istinu i pravdu.
„Srebrenica je napuštena kada je reč o srpskim žrtvama. Niko nije osuđen za zločine nad srebreničkim Srbima u Haškom tribunalu i to je razlog zašto ne verujemo u rad međunarodnog, ali i Suda BiH koji pravdu dele selektivno“, poručio je Grujičić.
On je upitao ko je pobio više od 1.000 ljudi – Srba iz Srebrenice i Bratunca, te konstatovao da će se, ukoliko neko bude osuđen zbog toga, videti da u Potočarima nisu sahranjeni civili, nego bošnjački vojnici koji su počinili zločin u srpskom selu Zalazje i brojnim selima oko Srebrenice i Bratunca.
Prema njegovim rečima, Srbima preostaje neiscrpna trajna borba za istinu i pravdu od koje se nikada neće odustati.
Predsednik srebreničke Organizacije porodica zarobljenih i poginulih boraca i nestalih civila Branimir Kojić rekao je da su na Zalaju dva spomenika srpskim žrtvama u dva poslednja rata za koje niko nije odgovarao, što govori da su Haški tribunal i Sud BiH sudovi nepravde u koje Srbi nemaju nikakvo poverenje.
Milojka Simić, čiji suprug je ubijen u Srebrenici, kaže da sve više boli nepravda i saznanje da za srpske žrtve niko nije odgovarao.
„Moj suprug Branko živ je zarobljen na Zalazju na Petrovdan pre 28 godina i ubijen je u logoru u Srebrenici, a njegov brat Petko ekshumiran je bez glave koja nikada nije nađena i to za pravosuđe BiH nisu zločini koje treba procesuirati i čeka se da pomru svedoci“, ogorčena je Simićeva.
Obrad Vasić je kao lojalan tadašnjoj muslimanskoj vlasti ostao u Srebrenici, a njegova kćerka Jovana kaže da nikada nisu saznali kako je i zašto ubijen i gde su njegovi posmrtni ostaci i ogorčena je na rad pravosuđa i Instituta za traženje nestalih BiH.
Žrtvama na Zalazju služen je parastos kod spomen-obeležja, a potom su cveće položili predstavnik Ministarstva Milan Torbica, načelnici opština Bratunac i Srebrenica, Republičke i opštinskih organizacija porodica zarobljenih i poginulih boraca i nestalih civila Srpske, Udruženja logoraša regije Birač, boračkih organizacija Srebrenice i Bratunca, te više stranačkih delegacija.
Prethodno su članovi porodica poginulih, saborci, boračke i opštinske delegacije Srebrenice i Bratunca položili cveće na groblju u Bratuncu, gde je sahranjen najveći broj ubijenih, te na srpskim stratištima u Biljači i Sasama.
Ovim je završen 24. memorijalni, humanitarno-duhovni i kulturno-sportski program „Petrovdanski dani“, koji je povodom 28 godina od stradanja srebreničkih Srba organizovao Odbor za obeležavanje srpskog stradanja Srebrenice.
Tog tragičnog Petrovdana jake muslimanske snage iz Srebrenice pod komandom Nasera Orića nastavile su sistematsko i plansko etničko čišćenje Srba u srebreničkoj opštini započeto u aprilu te godine, upale su u više srpskih sela u srebreničkoj i bratunačkoj opštini ubijajući, pljačkajući i paleći sve što su stigle.
Osim 69 poginulih na Petrovdan 1992. godine, nestalo je i zarobljeno još 22 Srba od kojih se 10 još vode kao nestali, a veliki broj je ranjen.
Nakon mučenja i zlostavljanja u srebreničkim logorima svi su ubijeni, a posmrtne ostatke njih 10 slučajno je pronašao tim za traženje nestalih iz Tuzle 10. juna 2011. godine u Zalazju, prilikom traženja muslimanskih žrtava.
Nakon više od godinu dana, ti posmrtni ostaci su identifikovani i sahranjeni 2012. godine na Petrovdan, dva su pronađena i sahranjena ranije, a za još 10 Srba nestalih tog dana i dalje se traga.
Pročitajte i:
