Jauković je ostavio oproštajnu poruku u stanu u kojem je živio. Iako motiv njegovog čina zvanično još nije utvrđen, istraga u koju se, pored crnogorske policije, uključio i Federalni istražni biro (FBI), upućuje da Jauković nije imao saradnike i da se radi o činu čovjeka koji je proživljavao ličnu dramu.
Jauković je živio sa bratom i majkom u stanu u podgoričkom naselju Blok pet. Crnogorski je državljanin rođen u Kraljevu. Dugo godina je bio nezaposlen, a tokom NATO bombardovanja 1999. godine bio je član PVO Vojske Jugoslavije, što je za „Dan“ potvrdio njegov brat Dejan Jauković.
„Za vrijeme bombardovanja bio je član Protivvazdušne odbrane Vojske Jugoslavije (PVO), stacioniran u Beogradu. Preživio je bombardovanje i pogodak NATO bombe. Igrom slučaja se spasio u betonskom bunkeru, u koji je tada prvi put ušao. Ali nije želio da o tome priča“, kazao je njegov brat Dejan.
Dejan je još dodao da Jauković „nije volio što je Crna Gora ušla u NATO“ i da je „ostavio oproštajno pismo“, kao i da je na jednom papiru napisao „izvini majko…“ i da ga „nervira to što je Crna Gora postala članica NATO-a“.
„Radio je u Kombinatu aluminijuma u Podgorici, a nakon toga poslednjih pet godina nije mogao da pronađe posao. Nadao se u početku, ali, kako su godine prolazile, vjerovatno ga je hvatala depresija. Siguran sam da on nikoga nije htio da ubije. Da je to htio, sigurno bi to uradio. On nije nikakav terorista. Bacio je bombu u dvorište u kojem nije bilo nikog. Samo je sebi naudio. Vjerovatno nije više vidio nikakvu budućnost“, kazao je Dejan.
Povodom tog tragičnog događaja saopštenjem se oglasilo i crnogorsko Udruženje boraca ratova 1990. godine, koje je poručilo da je „pogibija ratnog veterana“ Dalibora Jaukovića zapravo „krik povrijeđenog čovjeka“.
„Duboko žalimo zbog čina Dalibora Jaukovića, koji je prošao pakao NATO agresije na SRJ sa 23 godine, o čemu svjedoči ratno odlikovanje otadžbine koju je branio. Bomba koju je bacio ne treba da razljuti Ameriku, ali treba da podstakne istragu zašto je do incidenta došlo, jesu li mogući slični incidenti, kako preventivno djelovati i šta je unesrećilo Jaukovića do te mjere da mu u 43. godini život nije značio ništa? Za razliku od Crne Gore, Amerikanci cijene svoje ratne veterane i sigurni smo da Jaukoviću status ratnog veterana neće biti otežavajuća okolnost. Bombe koje je aktivirao su krik povrijeđenog čovjeka koji krajnje ozbiljno opominje“, stoji u saopštenju.
General avijacije u penziji Blagoje Grahovac kazao je da smatra da je ovaj slučaj klasičan primjer tzv. vijetnamskog sindroma ili posttraumatskog stresnog poremećaja (PTST).
„PTST je ušao u eks jugoslovenski prostor i nije važno da li je na tom prostoru bilo ratnih sukoba ili nije bilo ratnih sukoba. Oni nisu posledica trenutne političke situacije i bezbjednosne situacije, nego su posledica ratnih trauma koje su pratili i nemaština, osiromašenje, osramoćenje naroda“, kazao je on.
„Crna Gora nije imala oružane snage na svojoj teritoriji, ali su građani Crne Gore u velikoj mjeri žrtve zloupotrebe od strane rđavih vlasti. Građani su zloupotrebljeni, prevareni, osiromašeni i osramoćeni… Ali država treba da zna da to slijedi, pa je trebalo da popravlja duhovno stanje nacije. A ona ne da ga ne popravlja, nego ga sve više zavađa i truje“, naglasio je Grahovac.
Ovaj tragičan slučaj, nažalost, po svemu sudeći mogao bi u određenoj mjeri da bude zloupotrijebljen i u političke svrhe, što potvrđuje pisanje podgoričke „Pobjede“ koja Jaukovića opisuje kao „ratnog veterana, velikog protivnika članstva Crne Gore u NATO, rusofila, gorljivog podržavaoca politike Slobodana Miloševića“, a takođe apostrofira se i da je bio „aktivni učesnik protesta Demokratskog fronta iz 2015. godine“.
Takođe, indikativno je da „Pobjeda“ Jaukovića dodatno karakteriše kao osobu „zadojenu mržnjom“, koja je „protiv nezavisne Crne Gore i još više protiv SAD i NATO“. Osim paradoksa da crnogorske vlasti ljubav prema Crnoj Gori mjere odnosom Crnogoraca prema NATO-u i Americi, takav stav vlasti dodatno potvrđuje i da zvanična Podgorica ne odstupa od politike koja produbljuje podjele u društvu i stvara plodno tle za slične tragedije.
