Nakon što se saznalo da Vlada Crne Gore sa kineskim izvođačem za prioritetnu dionicu auto-puta nije dogovorila izgradnju pristupnih puteva, vodovodne mreže i glavne priključne petlje „Smokovac“ na ulazu u Podgoricu, ovih dana doznajemo da je crnogorska strana zaboravila da predvidi čak i struju za auto-put, što bi građane moglo da košta dodatnih 20 miliona evra.
Naime, da bi se obezbijedilo napajanje budućeg auto-puta električnom energijom, potrebno je da se izgrade dvije velike trafostanice na području Bioča i Mateševa, koje će biti povezane sa oko 15 kilometara dalekovoda, kao i određeni broj manjih trafostanica, a što sve skupa nije uključeno u ugovor o izgradnji sa kineskom kompanijom CRBC.
Ono što se u javnosti posebno problematizuje, jeste okolnost da se Vlada Crne Gore prilično neodgovorno upustila u realizaciju izgradnje prioritetne dionice auto-puta samo na osnovu idejnog rešenja, pa je trenutno svima jasno da će ukupni troškovi „projekta vijeka“ biti mnogostruko veći.
Sama činjenica da uopšte ne postoji glavni projekat za auto-put već sada prilično otežava dinamiku ukupnog izvođenja radova, pa se komplikovanoj izgradnji dalekovodne mreže trenutno ne može ni pristupiti, jer je za taj posao potrebno izvršiti izmještanje dalekovoda snage 220 kilovata na relaciji Podgorica–Albanija, dok će ukupan obim izmještanja dalekovoda biti poznat tek nakon definisanja konačnog položaja petlje kod Smokovca, koja je takođe za sada nepoznanica.
Bizarna činjenica da ne postoji finalni projekat za tako značajan i megalomanski poduhvat za malu zemlju poput Crne Gore ne samo da stvara haotičnu sliku onoga što rade donosioci odluka u Podgorici, već će po svemu sudeći svojevrsno ad hok upravljanje papreno koštati i crnogorske poreske obveznike.
Na to upozorava i dugogodišnji predavač na Građevinskom fakultetu u Podgorici prof. dr Jelisava Kalezić, koja takođe upozorava da u ovakvim slučajevima „idejni projekat nije dovoljno precizan nivo projektne dokumentacije“, što je „sasvim dobro poznato svim referentnim inženjerima i ozbiljnim investitorima“.
Profesorka Jelisava Kalezić u razgovoru za Sputnjik podsjeća da se upravo iz tih razloga kao bivši poslanik u Skupštini Crne Gore javno protivila izgradnji auto-puta pod sadašnjim uslovima.
„Protivila sam se izgradnji takođe i zbog propuštenog vremena za početak. Po mom mišljenju, period od 2002. do 2005. godine bio je pravo vrijeme za počinjanje tog posla. Tada je dug države bio trostruko manji nego 2015. godine kada je potpisan ugovor o zajmu i izgradnji prve dionice“, precizira naša sagovornica.
Ona takođe podsjeća da je nakon raskida ugovora sa hrvatskim konzorcijumom „Konstruktor“ bilo sasvim dovoljno vremena da se u periodu od 2009. do 2014. godine uradi glavni projekat, pri čemu je „ugovaranje na osnovu idejnog projekta uvijek nepogodno za samog investitora“, što je u ovom slučaju država Crna Gora.
„Crna Gora se nije uopšte ozbiljno pripremila za ’posao vijeka‘, jer da jeste ugrađivao bi se cement proizveden u Crnoj Gori, armaturno gvožđe proizvedeno u Crnoj Gori, komponente za asfaltnu prekrivku proizvedene u Crnoj Gori, a takođe i moguća proizvodnja dijela elektronike potrebne za naplatne rampe, mjerne punktove i dr. Ovako se uvozi praktično kompletan auto-put, a ugrađuje se samo kameni agregat iz Crne Gore“, podsjeća Kalezićeva.
