Još manje je poznato da je upravo ova bitka doprinela stvaranju krize unutar nemačke odbrane nakon čega je usledio krah nemačkih snaga na svim frontovima.
Iako je bitka kod Batina u Baranji trajala svega 18 dana, ovo je najveća bitka po količini snaga i intenzitetu borbi, a da je značaj bitke veliki govori i podatak da se od 66 heroja Sovjetskog Saveza, koji su bili odlikovani za heroizam tokom operacija na prostoru Jugoslavije, njih 19 istaklo tokom forsiranja Dunava pored sela Batina, a 11 pored grada Apatina.
Upravo tim povodom u Somboru je održana svečanost — 73. godišnjica bitke, doduše daleko svečanije nego svih godina dosad. Kako bi događaj dobio dodatno na značaju, tim povodom završena je obnova muzeja Batinske bitke nedaleko od Bezdana, na samoj obali Dunava, a uređeno je i groblje palih heroja u Somboru.
Uz prisustvo velikog broja građana, premijerka Srbije Ana Brnabić i ambasador Rusije u Srbiji Aleksandar Čepurin prvo su odali počast stradalim borcima na Partizanskom groblju i groblju crvenoarmejaca, a zatim su učestvovali i na samoj ceremoniji kod Bezdana.
Ceremonija je počela čitanjem pojedinih imena palih boraca tokom ove bitke, uz muk mnogobrojne okupljene publike, iako su se i u tim trenucima u njihovim rukama visoko vijorile zastave bivše Jugoslavije, zatim Srbije sa petokrakom, ali i crvene zastave sa srpom i čekićem.
Na licima pojedinaca mogle su se videti i suze radosnice nakon što je zapevao ansambl „Aleksandrov“, pogotovu uz numeru „Tamo daleko“. Ne treba zaboraviti da „Aleksandrov“ u Srbiji gostuje prvi put nakon velike tragedije koja je zadesila ovaj ansambl u decembru prošle godine, kada se srušio avion u kojem su bila 64 člana hora.
Od setnog prisećanja na minule događaje iz davne 1944. godine do radosnih poruka i premijerke i ruskog ambasadora da žrtve tog devastirajućeg rata nisu bile uzaludne, te da su svojim herojstvom budućim generacijama ukazale na to kako, u trenucima kada je najteže, doneti ispravnu odluku, poručeno je da je očuvanje slobode nešto na čemu se zasniva duh srpskog, ali i ruskog naroda.
Nakon ceremonije, okupljeni su bili u prilici da obiđu i Muzej Batinske bitke, u kojem su izloženi brojni eksponati poput oružja i dokumenata tog vremena, ali i fotografija boraca, uključujući i fotografije komandanta Glavnog štaba NOV i PO Vojvodine Koste Nađa, kao i komandanta 3. ukrajinskog fronta maršala Fjodora Ivanoviča Tolbuhina.
Smatralo se da neprijatelj, zbog močvarnog tla na tom delu obale Dunava, neće očekivati napad, te je plan bio da se to područje zauzme, zatim ofanziva nastavi prema Zlatnoj Gredi i nemačka vojska potisne ka Beču i Budimpešti.
U toku odlučujućih borbi nemačka vojska je u više protivnapada pokušala da snage Crvene armije i NOVJ-a potisne u Dunav, ali zahvaljujući izvanrednoj hrabrosti i upornosti crvenoarmejaca i boraca NOVJ-a, protivnapadi su odbijeni, a nemačke snage u međurečju Dunava i Drave uništene, čime je Baranja oslobođena.
Ne treba zaboraviti i da je u borbama učestvovalo ukupno 60.000 boraca Crvene armije i NOVJ-a, dok je fašista na početku borbi bilo 30.000, da bi potom dovukli pojačanje nakon čega ih je bilo ukupno 60.000.
Kao ishod bitke, sa leve strane Dunava je za 18 dana tog novembra poginulo ukupno 1.885 vojnika, od čega 1.237 crvenoarmejaca i 648 boraca NOVJ-a, dok je kod Nemaca broj žrtava bio nešto veći — oko 2.500.
Operacija Crvene armije uz pomoć jugoslovenskih snaga okončana je velikim uspehom, nakon čega je sovjetska komanda umešno iskoristila ostvareni prodor, obezbedila prelaze i potisnula trupe pod komandom Trećeg ukrajinskog fronta, što je dovelo do opsade Budimpešte, a potom i konačnog kraha Vermahta.
