Oktobarska revolucija, takođe poznata i kao Boljševička revolucija ili Novembarska revolucija, je bila druga faza Ruske revolucije 1917. godine koju su ovog puta predvodili Vladimir Lenjin i boljševici, zajedno sa menjševicima, levim socijalistima-revolucionarima i anarhistima.
Ova revolucija ujedno predstavlja i prvu marksističko-komunističku revoluciju u istoriji.
Sve je počelo 23. oktobra 1917. godine po julijanskom kalendaru koji je u to vreme bio korišćen u Rusiji, kada je boljševički vođa Jan Anvelt poveo svoje levičarske revolucionare u pobunu u Talinu.
Dva dana kasnije je Vladimir Lenjin poveo svoje snage u pobunu u tadašnjem Petrogradu, današnjem Sankt Peterburgu, protiv neefikasne Privremene vlade Aleksandra Kerenskog.
Tokom svog većeg dela, nemiri u Petrogradu su bili bez prolivene krvi, da bi konačni juriš na Zimski dvorac usledio u noći između 6. i 7. novembra.
Juriš, koji je predvodio Vladimir Antonov-Ovsenko, pokrenut je tačno u 21:45 i to nakon pucnja iz krstarice Aurora, a dvorac je zauzet nekoliko sati posle ponoći, usled čega je 7. novembar uzet kao zvaničan datum Oktobarske revolucije.
Ovaj praznik se u SSSR-u obeležavao sve do 1991. godine, odnosno do raspada Sovjetskog Saveza, međutim pet godina kasnije je prvi predsednik Rusije Boris Jeljcin ipak vratio 7. novembru status praznika i neradnog dana, s tim što je taj datum nosio naziv „Dan pomirenja i sloge”.
Taj praznik nije zaživeo, s obzirom da se 7. novembar ipak, asocira prvenstveno sa komunistima, stoga je Jeljcinov naslednik Vladimir Putin 2004. godine za Dan pomirenja proglaiso 4. novembar u čast sećanja na događaje iz 1612. godine kada je narod pod rukovodstvom Kuzme Minjina i Dmitrija Požarskog oslobodio Moskvu od poljskih osvajača.
