Teleskop horizonta događaja - niz od osam zemaljskih radio-teleskopa planetarnih razmera, stvorenih kroz međunarodnu saradnju — dizajniran je da snima slike crne rupe. Na koordinisanim konferencijama za štampu širom sveta, istraživači EHT-a su otkrili da su uspeli, otkrivajući prvi direktan vizuelni dokaz o supermasivnoj crnoj rupi u centru Mesje 87 i njenoj senci. Senka crne rupe koja se ovde vidi je najbliža slici same crne rupe, potpuno tamnog objekta iz kojeg svetlost ne može da pobegne. Granica crne rupe — horizont događaja po kome je EHT dobio ime — je oko 2,5 puta manja od senke koju baca i iznosi nešto manje od 40 milijardi kilometara u prečniku. Iako ovo može zvučati veliko, ovaj prsten je prečnika samo oko 40 mikrolučnih sekundi — što je ekvivalentno merenju dužine kreditne kartice na površini Meseca. Iako teleskopi koji čine EHT nisu fizički povezani, oni su u stanju da sinhronizuju svoje snimljene podatke sa atomskim satovima — vodoničnim mazerima — koji precizno mere vreme njihovih posmatranja. Ova posmatranja su prikupljena na talasnoj dužini od 1,3 mm tokom globalne kampanje 2017. godine. Svaki teleskop EHT-a je proizveo ogromne količine podataka – otprilike 350 terabajta dnevno – koji su sačuvani na visoko-performansnim čvrstim diskovima ispunjenim helijumom. Ovi podaci su prenošeni do visoko specijalizovanih superračunara – poznatih kao korelatori – u Institutu Maks Plank za radio-astronomiju i opservatoriji Hejstek na MIT-u radi kombinovanja. Zatim su mukotrpno konvertovani u sliku korišćenjem novih računarskih alata koje je razvila ova saradnja.
Sonda „Mars Ekspres“ Evropske svemirske agencije dobila je ovaj snimak neimenovanog udarnog kratera koji se nalazi na Vastitas Borealis, širokoj ravnici koja pokriva veći deo dalekih severnih geografskih širina Marsa. Kružna mrlja svetlog materijala koja se nalazi u centru kratera je rezidualni vodeni led. Boje su veoma bliske prirodnim, ali je vertikalni reljef topografije tri puta preuveličan. Ova mrlja leda prisutna je tokom cele godine, ostajući nakon što zamrznuti ugljen-dioksid koji je prekriva nestane tokom marsovskog leta.
Umetnički prikaz egzoplanete K2-18b Astronomi su otkrili do sada najperspektivnije znake mogućeg biopotpisa van Sunčevog sistema. Koristeći podatke sa Svemirskog teleskopa Džejms Veb, astronomi, predvođeni Univerzitetom u Kembridžu, otkrili su hemijske otiske dimetil sulfida (DMS) i/ili dimetil disulfida (DMDS) u atmosferi egzoplanete K2-18b, koja kruži oko svoje zvezde u nastanjivoj zoni.
Raspodela energije u Univerzumu prema merenjima Plankove sonde, mart 2013.
Slika dubokog univerzuma koju je napravio svemirski teleskop Džejms Veb, na kojoj su identifikovane dve posebno udaljene galaksije.
Slika poboljšane ,,NavCam'' kamere snimljena je 18. septembra 2016. godine, kada je Rozeta bila udaljena 12,1 km od centra jezgra komete 67P/Čurjumov-Gerasimenko. Razmera na površini je oko 1,0 m/pikselu, a slika meri oko 1,1 km u prečniku.
Numeričke simulacije gravitacionih talasa koje emituje inspiracija(faza u kojoj se dve kompaktne astrofizičke mase okreću jedna oko druge u sve bližim i bržim orbitama, dok se ne spoje u jedan objekat) i spajanje dve crne rupe. Obojene konture oko svake crne rupe predstavljaju amplitudu gravitacionog zračenja; plave linije predstavljaju orbite crnih rupa, a zelene strelice njihove spinove.
Tamna materija mapirana korišćenjem svetlosti iz 100 miliona galaksija.
Pogled na sektor 3-4 tunela LHC-a.
Izvlačenje centralnog regiona patuljaste galaksije zvezdanog izbijanja Heniz 2-10 prati odliv, ili most vrućeg gasa dugačak 230 svetlosnih godina, koji povezuje masivnu crnu rupu galaksije i region formiranja zvezda. Hablovi podaci o brzini odliva iz crne rupe, kao i starosti mladih zvezda, ukazuju na uzročno-posledičnu vezu između njih dvoje. Pre nekoliko miliona godina, odliv vrućeg gasa udario je u gusti oblak zvezdanog rasadnika i raširio se, poput vode iz creva koja udara u gomilu zemlje. Sada su jata mladih zvezda poravnata normalno na odliv, otkrivajući putanju njegovog širenja.
