Vukosavljević: Crveni alarm za uzbunu – Srbiju čereče revizionističke hijene
© Javno vlasništvo
Pratite nas
Skrnavljenje spomen-ploče jasenovačkim žrtvama u Beogradu trebalo bi da bude crveni alarm za uzbunu svim razumnim ljudima u Srbiji. U tom događaju naslućuje se potpis hrvatskih službi u vreme dok Srbiju čereče razne revizionističke hijene koje umanjuju broj žrtava genocida u NDH, smatra Vladan Vukosavljević.
Spomen-ploča na Obali jasenovačkih žrtava u Beogradu oskrnavljena je u sredu, 9. avgusta. Istog dana u Borči se pojavio se mural podrške navijačima Dinama iz Zagreba, posle incidenta u Atini kad su huligani Dinama usmrtili jednog grčkog navijača.
Crveni alarm za uzbunu – pojačano delovanje hrvatske službe
Reč je o događajima bez presedana koji bi trebalo da bude crveni alarm za uzbunu za sve razumne ljude u Srbiji, kaže za Sputnjik bivši ministar kulture i informisanja Vladan Vukosavljević.
„Kultura sećanja kad je reč o Jasenovcu, ali ne samo o Jasenovcu nego o ukupnom velikom pokolju, odnosno genocidu u tzv. NDH 1941–1945. nije dovoljno izražena u našoj kulturi. Skrnavljenje jednog od to malo obeležja koliko ih ima, pored onog grotesknog cveta u Jasenovcu Bogdana Bogdanovića, koji praktično simbolički ne predstavlja ništa, niti govori o žrtvama i ubicama ni o motivima u simboličkom polju, razlog je za uzbunu. Očigledno je, bar ja to tako vidim, da je delovanje hrvatske obaveštajne službe kod nas vrlo pojačano“, dodaje Vukosavljević.
Hrvatske službe su svih ovih godina bile prisutne u Beogradu čak i u vojsci, da se ne govori o mreži nevladinih organizacija i medija „u kojima se vide njihovi ideološki i politički otisci prstiju u delovanju protiv srpskog naroda“.
Pored drugih obaveštajnih službi koje propagandno i aktivno deluju u Srbiji, pre svega SAD i ostalih zapadnih zemalja, hrvatske službe se pojavljuju kao vrlo aktivne što se najbolje vidi po medijima gde hrvatsko stanovište i istorijski revizionizam zauzimaju sve više mesta i prostora, dodaje Vukosavljević.
Šamar svim Srbima: Srbiju čereče revizionističke hijene
O tim stvarima najmanje govore Hrvati, već oni to rade preko mreže svojih agitatora koji su „često maskirani u građane Srbije srpske nacionalnosti, što je nebitno za ovaj slučaj“, smatra bivši ministar kulture.
Preko NVO i medija oni potenciraju istorijski revizionizam, smanjuju broj žrtava u Jasenovcu i uopšte na celoj teritoriji tzv. NDH. Pokušavaju da taj broj svedu na minimum pošto genocid ne može da se sakrije i sad smo došli do najnižeg nivoa da se praktično u sred Beograda kao šamar svim Srbima skrnavi spomen-ploča.
Vladan Vukosavljević: Srbija je prosto nemoćna, kao da je na kolenima i prepuštena da je čereče raznorazne revizionističke hijene
© Sputnik / Dejan Simić
„Možda je to uradio neko drugi, ali meni se čini da to ima jasan potpis hrvatskih službi i njihovih saradnika. Nažalost, priča je komplikovana i ona govori o sporosti i tromosti naše države i neodlučnosti da se oštrije suprotstavi obaveštajnim, kontraobaveštajnim, propagandnim i drugim merama. Srbija je prosto nemoćna, kao da je na kolenima i prepuštena da je čereče raznorazne revizionističke hijene“.
Reč je o onima koji uvećavaju ratni zločin u Srebrenici do nivoa genocida kao i onima koji zastupaju hrvatske revizionističke interese u prosveti, obrazovanju, kulturi a sad vidimo i u „toj profanoj sferi navijačke potkulture“.
Svođenje Srbije na nemoćnu koloniju
Utisak našeg sagovornika je da se Srbija kao država predala u mnogim aspektima borbe za simbole, kulturu, svet predstava i slika, etičku i moralnu strukturu i istorijsku istinu. Bez obzira na pojedince koji se tome suprotstavljaju, bez adekvatne uloge države i njenih institucija, ta borba je osuđena na propast, smatra Vukosavljević.
„Neophodno je da počinioci tog zlodela, skrnavljenja spomen-ploče jasenovačkim žrtvama budu brzo otkriveni. Ali ne samo oni da se to onda pripiše nekim pijanim maloletnicima koji su ne znajući šta rade iz neke obesti to učinili, već da se pokuša istragom doći do nalogodavaca, podstrekača i uopšte motivatora za takvu stvar ukoliko oni postoje, a ja mislim da postoje. Međutim, skeptičan sam kad je reč o takvom ishodu“.
Pomenuti događaji su deo duge i tužne priče o nestabilnosti srpskog imunog sistema u političkom i ideološkom smislu koja traje decenijama unazad. Kao i 1939. i 1940. Srbi su nespremni u idejnom smislu koji služi kao uporište za određena postupanja i pojedinaca i društava i država.
„Nama je to uporište srušeno ili bitno oštećeno i mi danas teško možemo da pariramo sve agresivnijim i susedima i našim tradicionalnim antagonistima sa Zapada koji ovu zemlju pokušavaju, baš u polju ideologije, morala i svesti o istorijskoj ulozi i značaju, da svedu na nemoćnu koloniju koja praktično ideološki, idejno i moralno uništena. Sa svih strana su otvoreni napadi na srpska identitetska i kulturno-istorijska pitanja i nasleđe, i mi jednostavno, kao čopor zebri koji prelazi reku i vidi da je neku od njih napao krokodil, nemo stojimo na obali i to posmatramo. Naša javnost je uspavana, umrtvljena i mislim da je situacija u kojoj se nalazimo veoma nezgodna“.
Otvorena sezona lova na srpsku istoriju
Srbija nema Zakon o zabrani negiranja genocida u tzv. NDH i na Kosovu i Metohiji od 1941-45. koji bi rešio ta pitanja zaprećenim kaznama za prekršioce, a pošto ga nemamo „u ovoj zemlji svako može da priča šta mu padne na pamet“.
„Da stvar bude još gora, koliko je meni poznato, Srbija nikad nije proglasila veliki pokolj 1941-45 i u NDH i na Kosovu i Metohiji – genocidom. Dakle, mi kao država nemamo stav odlukom nekog državnog organa da je reč o genocidu. Bez obzira što mi to kolokvijalno zovemo genocidom, nemamo propise iz te oblasti. Prvo, nemamo terminologiju zakonom zaštićenu, to nije genocid po našem zakonu, a drugo, nemamo prateći zakon ili mere koje bi se odnosile na kazne za negiranje genocida“.
Iako je Srbija usvojila brojne zakone koji sankcionišu govor mržnje, očigledno je da u našem tužilaštvu to teško prolazi kad je reč o genocidu i zločinima nad Srbima, smatra Vukosavljević.
„Kad je reč o nekim drugim stvarima, srpsko tužilaštvo reaguje spremnije. A kad je reč o istorijskom revizionizmu i ruganju srpskim žrtvama i mnogim drugim stvarima koje se tiču istorijske istine i vitalnih interesa ovog naroda, njegove istorijske svesti i procesu obrazovanja i kulture, tu naša država, zapravo ne reaguje. Na srpsku istoriju je, pojednostavljeno govoreći, otvorena sezona lova. Mi kao društvo smo pod nekom vrstom ideološke, pa samim tim i političke okupacije“.
Pravda za Lukasa, otkaz za Merilina
U godini kad su brojnim srpskim pevačima zabranjeni nastupi u Hrvatskoj, Dino Merilin, nekada „državni umetnik Alije Izetbegovića“ rasprodao je tri „Beogradske arene“. Vukosavljević se slaže sa potpisnicima peticije o otkazivanju koncerata Dina Merilina u Beogradu.
„Zastupnik sam principa retorzije u politici. Ne treba počinjati politiku isključivosti i zatezanja, ali ako srpskim izvođačima zabranjuju nastupe u hrvatskim gradovima, očigledno iz šovinističkih razloga, onda bi kao reakcija trebalo da usledi isto takvo ponašanje srpskih lokalnih vlasti. Postoji virus duboko usađen u naše društvo koji je decenijama služio kao metod anesteziranja javnog mnjenja, a to je – nismo mi kao oni, i ako oni to rade nama, nećemo mi njima jer onda smo mi bolji od njih. To su gluposti, nije bitno ko je bolji ko je gori. Jednostavno, kao u diplomatiji: Ako vi protiv nas povučete ovaj potez, mi ćemo da vam uzvratimo ravnom merom, pa onda kroz razgovore može da se dođe do normalizacije“, zaključio je Vukosavljević.
