Baletski triptih „Infinitas“ - omaž nasleđu Narodnog pozorišta u Beogradu i velikanima umetnosti
© Foto : Narodno pozorište u Beogradu/Nebojša Babić
Pratite nas
Baletski triptih „Infinitas“ biće premijerno izveden 17. juna na Velikoj sceni Narodnog pozorišta u Beograduu okviru obeležavanja sto godina postojanja beogradskog baleta.
Tri renomirana savremena koreografa, Maša Kolar, Miloš Isailović i Igor Kirov daju novo viđenje ostvarenja kompozitora Petra Konjovića, Enrika Josifa i Stanojla Rajičića.
„U želji da obnovimo sećanje na baletsko nasleđe Narodnog pozorišta i velikane baletske i muzičke umetnosti, u godini proslave jubileja stogodišnjice postojanja baletskog ansambla, predstavljamo svoje sadašnje baletske snage i dajeme doprinos savremenoj umetnosti u Srbiji“, istuču iz nacionalnog teatra.
Omaž baletskom nasleđu
Stvaranjem na muziku kompozitora koji su inspirisali čuvene baletske umetnike Dimitrija Parlića, Veru Kostić i Miru Sanjinu, triptih je zamišljen kao omaž nasleđu Baleta Narodnog pozorišta u Beogradu.
„Odlučila sam se za formu triptiha u želji da s jedne strane prikažem raznovrsnost savremenog koreografskog stvalaštva, a s druge strane da obnovimo sećanje na baletsko nasleđe Narodnog pozorišta u Beogradu i velikane baletske i muzičke umetnosti. Kao što i sam naslov 'Infinitas' sugeriše, nastavljamo lanac i trajemo u vremenu, prošlom, sadašnjem i budućem“, izjavila je Ana Pavlović, umetnička direktorka Baleta Narodnog pozorišta u Beogradu.
Baletski triptih kroz rad tri regionalno etablirana koreografa započet na temeljima baletske istorije donosi stilski i izražajno različite plesne kreacije kreirane za baletski ansambl Narodnog pozorišta i pokazuje bogatsvo izraza baleta kao umetnosti.
Sećanje na baletsko nasleđe Narodnog pozorišta i velikane baletske i muzičke umetnosti
© Foto : Narodno pozorište u Beogradu/Nebojša Babić
Poema
Makedonski koreograf Igor Kirov u svojoj koreografiji istražuje koncept potrage za slobodom duše koja nikad ne prestaje da sanja, i predstavlja emocije i boje duše.
„'Poema' je kao ples, puna spirala, vrtloga, skokova i skupljenih emocija plesača kao neposredni odgovori na muziku. Ona je prilika da se doživi posebna veza koja postoji između muzike i plesa, gde smo u mogućnosti da vidimo pokret plesača kao muzičku partituru”, objašnjava autor.
U baletskom delu „Poema”, na muziku Stanojla Rajičića i snimak izvođenja Beogradske filharmonije, autorski tim pored Igora Kirova čine i asistentkinja koreografa Mojca Majcen i kostimografkinja Olga Mrđenović.
Raznovrsnost savremenog koreografskog stvalaštva
© Foto : Narodno pozorište u Beogradu/Nebojša Babić
Ptico, ne sklapaj svoja krila
Žudnja je glavni pokretač u koreografiji srpskog koreografa Miloša Isailovića, gorivo za oslobođenje i sazrevanje.
„Mislim da se ova tematika najrečitije izražava igrom, da tela plesača u svojim odnosima, susretima, sukobima, virtuoznošću ali i iscrpljivanjem, najneposrednije pričaju o suštini, nesalomivosti ljudskosti“, kaže Isailović.
Muzika Enrika Josifa baletskog dela „Ptico, ne sklapaj svoja krila”, izvedena je kroz tri muzička medija koji čine originalni snimak Orkestra Narodnog pozorišta iz vremena nastanka ovog baleta, klavirsko izvođenje Vladimira Gligorića i muzičke deonice koje je komponovala Irena Popović po motivima znamenitog kompozitora.
Autorski tim pored Miloša Isailovića čine dramaturg Bojan Đorđev, kostimografkinja Ida Ignjatović i asistentkinja koreografa Marija Bajčetić.
Nastavljamo lanac i trajemo u vremenu, prošlom, sadašnjem i budućem
© Foto : Narodno pozorište/Nebojša Babić
Simfonijski triptihon
Koreografski pristup hrvatske koreografkinje Maše Kolar bazira se na srpskom nacionalnom muzičkom i plesnom nasleđu na muziku Petra Konjovića - obeležen je folklornom tematikom i inspirisan sa tri međusobno povezana izvora.
Sam karakter se temelji na folklornoj muzici, obiluje raznovrsnim kontrastnim temama, užarenim ritmom plesne igre, ali i mračnim atmosferama, te se prirodno nameće pri oblikovanju plesnog jezika.
Folklorni izvori koji su vezani uz tradiciju rukotvorina - pirotski ćilim sa svojim arhetipskim skupom motiva, postaje temelj za kompletni vizuelno-scenski identitet predstave.
„Zadajemo prostorni okvir za koreografsko oblikovanje do inspiracije temom proleća koja je zapravo skriveni pokretač Stankovićeve priče o Koštani, odnosno priče o probuđenoj nostalgiji za mladošću i slobodom”, navodi Kolar.
U baletskom delu „Simfonijski triptihon”, na muziku Petra Konjovića i snimak izvođenja Beogradske filharmonije, dramaturg i asistentkinja koreografa je Maja Marjančić, koja uz Kolar potpisuje i idejno rešenje, dok je scenograf i kostimograf Katarina Grčić Nikolić.
Dizajner svetla Nuno Salsinha i scenograf Miraš Vuksanović potpisuju sva tri baletska dela.
