Za danas zakazano ročiše po tužbi Univerziteta u Prištini protiv Srpske pravoslavne crkve, odnosno Eparhije raško-prizrenske, kako Sputnjik nezvanično saznaje, nije održano, jer poziv Eparhiji nije ni upućen.
Svedočanstvo o postojanju 50 hiljada Srba u Prištini treba uništiti
U katastru u Prištini zemljište na kome se nalazi hram Hrista Spasa vodi se na Eparhiju raško-prizrensku, što se očigledno ne dopada albanskim vlastima pa su je tužili za navodnu uzurpaciju više od četiri hektara zemljišta na kome se hram nalazi.
„Crkva postavljena nasilnim merama u kampusu Univerziteta u Prištini simbolizuje plan Srbije za etničko čišćenje Albanaca i ovaj objekat bi trebalo da funkcioniše kao muzej nedavnih ratnih zločina na Kosovu“, kako je rekao je Mehid Ramusa iz „Studentske demokratije”, a prenelo Kosovo onlajn. To nije njegovo prvo oglašavanje po tom pitanju. Još polovinom 2019. je predlagao rušenje hrama.
Profesor Pravnog fakulteta u Kosovskoj Mitrovici, dr Dušan Čelić ovaj slučaj, međutim, vidi kao i brojne druge probleme koji ukazuje na aspurdnost situacije na Kosovu i Metohiji.
Apsurdna zamena teza-zna se kome je zemlja uzurpirana
„Apsurdno je to da neke samozvane vlasti u Prištini tuže Crkvu, Eparhiju raško-prizrensku za uzurpaciju, a zapravo je uzurpirano crkveno zemljište. Desetine hiljada hektara crkvenog zemljišta na Kosovu i Metohiji je uzurpirano iako su se vlasti u Prištini obavezale da će sprovoditi Ahtisarijev plan u kome postoji obaveza restitucije i to evo već 12 godina nisu učinile“, primećuje Čelić.
On za Sputnjik objašnjava istoriju dešavanja vezanih za hram SPC u srcu Prištine.
„Kada je reč o crkvi Hrista Spasa i o lokaciji u centru grada pored Filozofskog fakulteta gde se taj hram nalazi, činjenica je da je mnogo veća površina tog dela grada i mnogo veći broj parcela u tom delu grada pripadao Srpskoj pravoslavnoj crkvi. S obzirom na to da nije postojao pravni okvir za restituciju, koliko znam, devedesete godine prošlog veka, nakon jedne peticije koju su potpisali gotovo svi građani srpske nacionalnosti u Prištini, njih više od 40.000, grad je doneo odluku da Crkvi delimično vratri zemljište koje joj je oduzeto nakon Drugog svetskog rata“, napominje naš sagovornik.
Hram SPC usred Prištine „bode oči“
On podseća da su gradske vlasti prištine 1990. godine donele odluku da Crkvi vrate ono što joj inače pripada i što je bilo njeno do 1945. godine. Čelić, međutim, ukazuje na ono šta stoji iza zahetva odnosno tužbe prištinskog univerziteta.
„Suština je u stvari u tome da taj hram smeta albanskim vlastima u Prištini. On se nalazi u centru grada, to je jedna impozantna građevina koja nažalost nije završena. Jeste građevinski, ali enterijer nije završen, nije oslikana crkva i ona naprosto „bode oči“ zato što se nalazi u centru i zato što je svedočanstvo nekadašnjeg postojanja 40-50 hiljada Srba u tom gradu. Kroz zloupotrebu tog kvazisudskog sistema u Prištini pokušava se jedno sistematsko nasilje po pitanju svojine na toj parceli“, nedvosmilen je Čelić.
On podseća da je izgradnja hrama stala je 1998. godine kada su počela ratna dejstva i da je posle samoproglašene kosovske nezavisnosti crkva mnogo puta vandalski skrnavljena, a 2016. i zapaljena i potom pretvoren u javni toalet i smetlište.
Pošto se nalazi u centru univerzitetskog kampusa i s obzirom na kreiranje antisrpskog albanskog javnog mnjenja u Prištini očigledno je da taj impozantni srpski poravoslavni hram u tom delu grada smeta. U tom konktekstu, kako kaže Čelić, on i vidi tužbu Univerziteta u Prištini protiv Srpske pravoslavne crkve.
