Ostaci pokopani ispod oltara crkve u Portmahomaku u Škotskoj datirani su u Srednji vek, između 13. i 15. veka, a naučnici su tek DNK analizom uspeli da otkriju da se radi o članovima iste porodice.
Dugo se verovalo da se radi o jednom telu i još pet lobanja sahranjenih u istoj grobnici, a sada je otkriveno da se zapravo radi o ostacima dva tela i da su bili stric i bratanac, a da tri od četiri preostale lobanje pripadaju istoj porodici: Dedi, ocu i majci mlađe sahranjene osobe. U blizini je otkrivena još jedna grobnica u kojoj je sahranjena osoba za koju se pretpostavlja da je takođe član porodice, sin mlađe sahranjene osobe.
Međutim, za četvrtu lobanju utvrđeno je da je znatno starija i da potiče iz perioda osmog do 10. veka. Naučnici smatraju da ta lobanja pripada piktskom monahu koji je bio sahranjen u obližnjem manastiru, a da je njegovu lobanju ova porodica čuvala kao neku vrstu relikvije.
Kako kaže Sesili Spal, škotski arheolog, ovakav primer zajedničkog sahranjivanja delova tela porodice nije viđen u Škotskoj.
Najstariji ostaci pripadaju čoveku koji je ubijen na ekstremno nasilan način, pošto mu je odsečen deo lica i lobanje.
„Napadač je zadao fatalni udarac preko desne strane lica mačem dovoljno jakim i oštrim da iseče kosti lica“, kaže osteolog Širli Kertis Samers za „Lajvsajens“.
New analysis has shed more light on two bodies and four skulls found buried in the same Highland grave over 600 years ago 👪
— Dig It! (@DigItScotland) October 16, 2020
DNA testing on the “six-headed chief” burial from an Easter Ross church revealed that all but one of the individuals were related: https://t.co/rYBSxbOF40 pic.twitter.com/u85Asqe0d2
Kako navodi, radi se o čoveku koji je bio visok 175 centimetara, što je najviše od svih otkrivenih tela na ovom arheološkom nalazištu. To što je bio sahranjen u središtu parohijske crkve govori da je bio osoba od velike važnosti.
Arheolozi su prvo verovali da se radi o ostacima koji potiču iz 1480. godine, kada se u crkvi odigrao obračun dva lokalna klana, poznat kao Bitka kod Tarbata. Jedan klan je ubio veliki broj pripadnika drugog, a preživeli su se sakrili u crkvi, tražeći utočište. Međutim, neprijatelji su zapalili crkvu i pobili sve unutra.
Međutim, sada je otkriveno da su ostaci u grobnici sahranjeni nekoliko generacija pre Bitke kod Tarbata, iako postoji mogućnost da su bili u rodbinskim vezama sa nastradalima u toj borbi.
Crkva je posle spaljivanja u toj bici obnovljena, a sada služi kao arheološki centar i izložbeni prostor ovog kraja.
Arheolozi veruju da je sahranjivanje ostataka narednih generacija pored tela važne ličnosti imalo za cilj da pokaže veze sa tim moćnikom i da savremenicima ukaže na važnost porodice.
„Činjenica da nisu sahranjivani na način koji je bio uobičajen tada, takođe govori da se radi o porodici koja je imala poseban status u društvu“, navode oni.
Pročitajte još:
