U centru skandala nalazi se nezavisni odbornik Stevan Džaković – nekada poslanik Demokratskog fronta (DF), koji je u međuvremenu izrazio neslaganje sa politikom tog političkog saveza, koji je u tom trenutku bio na vlasti. On nije vratio mandat DF-u, na čijoj je listi dobio mandat i odlučio da se prikloni koaliciji DPS–Crnogorska, rušeći tako opozicionu vlast u Budvi samo 3 mjeseca pred izbore i stvarajući novu odborničku većinu u lokanom parlamentu.
I dok sam Džaković rušenje opozicione vlasti u Budvi, čija su okosnica DF i demokrate, pravda ideološkim razlikama, navodnim nezalaganjem ovih partija za princip otvorenih lista kao i nedovoljnim „crnogorstvom“ DF-a, iz budvanskih vlasti poručuju da je u pitanju klasnična kupovina njihovog odbornika, odnosno „politička korupcija“, pa jedino ostavljaju dilemu da li je Džaković za rušenje vlasti u Budvi primio novac, neku specifičnu uslugu, ili je pak prosto nečim ucijenjen.
Slučaj Budve dodatno ima značajniju dimenziju jer se radi o najbogatijoj opštini u Crnoj Gori u kojoj su isprepletani mnogi interesi, dok takođe sa druge strane, Budvani koji su na proteklim izborima snažno podržali opoziciju strahuju od toga da opštinom ponovo zagospodari DPS.
Najprije stoga što je upravo ta partija u Budvi sinonim za kriminal i korupciju, a neoboriv argument je i to da je nekadašnji pri prvi čovjek DPS-a za Budvu – Svetozar Marović, od strane crnogoroskih sudova proglašen za šefa organizovane kriminalne grupe.
Elem, nakon što je nova odbornička većina predviđena nezavisnim odbornikom Džakovićem u više navrata bezuspješno u lokalnom parlamentu podnosila inicijative za smjenu čelnih ljudi opštine Budva, vlasti u Podgorici su odlučile da presijeku – tako što su u prijestonicu crnogorskog turizma poslale policiju da na silu izbaci opozicionu vlast iz opštine.
Tako su juče uhapšene su 23 osobe, među kojima gradonačelnik Budve Marko Bato Carević, kao i predsjednik Skupštine opštine (SO) Budva Krsto Radović, koji su zajedno sa svojim saradnicima odbili da predaju opštinsku vlast novoj odborničkoj većini na čelu sa Džakovićem i DPS-om, a koja je u međuvremenu u hotelu „Slovenska plaža“ organizovala sjednicu na kojoj je Vladimira Božovića iz „Crnogorske“ proglasila za gradnačelnika Budve, dok je mjesto predsjednice SO dodijelila Snežani Kuč (DPS).
Tako se Budva sada našla u paradoksalnoj situaciji da ima dva gradonačelnika i dva predsjednika Skupštine Opštine, pri čemu i jedni i drugi tvrde da predstavljaju legitimnu vlast.
Prvi se prevashodno pozivaju na Ustav koji kaže da se – „Ne može uspostavljati niti priznati vlast koja ne proističe iz slobodno izražene volje građana na demokratskim izborima, u skladu sa zakonom“ – odnosno da nema promjene vlasti u Budvi bez izbora, i koja je još pride plod „političke korupcije“.
Drugi se pak pozivaju na broj odbornika u lokalnom parlamentu (33), koji je prelaskom Stevana Džakovića sada u njihovu korist, pa prosto lakonski odgovaraju da je 17 veće od 16.
Naime, nakon što je nova odbornička većina u više navrata bezuspješno u lokalnom parlamentu podnosila inicijative za smjenu čelnih ljudi opštine Budva, vlasti u Podgorici su odlučile da u prijestonicu crnogorskog turizma pošalju policiju i na silu ih izbace iz opštine.
Sa druge strane, opozicija tvrdi da kupovina odbornika Stevana Džakovića predstavlja brutalnu krađu demokratske volje stanovnika Budve, ističući da Ustav Crne Gore jasno propisuje da se „ne može uspostavljati niti priznati vlast koja ne proističe iz slobodno izražene volje građana na demokratskim izborima, u skladu sa zakonom“.
Fenomen političke korupcije — odnosno kupovine odbornika opozicije kako bi se promijenila na izborima demokratski izabrana vlast u crnogorskim opštinama, nije nova pojava u Crnoj Gori.
I u Kotoru vlast smijenjena po istom receptu
Najsvježiji primjer predstavlja opština Kotor, u kojoj je opozicija 2016. takođe na lokalnim izborima osvojila vlast, da bi 2019. godine došlo do preokreta i preuzimanja opštinske vlasti od strane DPS-a, kada je odbornica opozicionog SDP-a Bruna Lončarević prešla na stranu vladajuće partije.
Nova odbornička većina je u ovom slučaju bukvalno u toku noći provalila u prostorije SO Kotor, kako bi se u njih uselila. Jedna od posljedica je da je Bruna Lončarević isključena iz svoje partije (SDP), na čijoj je listi u Kotoru dobila mandat, slično kao i u slučaju Budve, gdje je Stevan Džaković isključen iz DF-a.
Još jedna paralela slučaja Budve i Kotora jeste da je nova većina svoj legitimitet utvrđivala ne u lokalnom parlamentu, već u obližnjem gradskom hotelu, pa je tako odluka o promjeni vlasti u Kotoru donesena u hotelu „Vardar“, dok je u Budvi to učinjeno u hotelu „Slovenska plaža“.
Danas u Kotoru gradonačelnik Željko Aprcović dolazi iz redova DPS-a, dok je u Budvi bilo planirano da partija „Crnogorska“ samo tri mjeseca pred izbore ustoliči svoga gradonačelnika — Vladimira Bulatovića, kao koalicionog partnera Demokratske partije socijalista (DPS).
Građani Crne Gore dobro pamte i 2012. godinu i slučaj preletača Draga Đurovića iz drugog po veličini crnogorskog grada Nikšića. I tada je crnogorska opozicija osvojila Nikšić, da bi ovaj lokalni odbornik, tada sa liste Pozitivne Crne Gore, odmah nakon izbora odlučio da vlast u gradu preda u ruke DPS-a.
Opozicija u Budvi se za sada pokazala kao najžilaviji protivnik otimanja vlasti, koja je kao modus operandi patentirala otimanje opštinske vlasti putem izborne korupcije, dok najnovije informacije upućuju da je problem Budve internacionalizovan. Sada se u čitavu priču snažno uključio i međunarodni faktor na čelu sa ambasadom SAD, Velike Britanije i EU, što upućuje da otimanje opozicione vlasti u Budvi za režim više neće moći da bude lagana operacija.
Pročitajte još:
