Kosti su pronađene na severu Španije, u takozvanoj Jami kostiju, odnosno pećini koja se nalazi oko deset metara ispod površine. Analiza DNK dovela je do postavljanja novih pitanja, a nije odgovorila ni na stara.
Da je pred nama jedno veliko pitanje, odnosno pitanje ljudske evolucije, ističe i antropolog Matijas Mejer sa Instituta za evolucijsku antropologiju, prenosi hrvatski portal „Dnevno“.
Jama kostiju otkrivena je sedamdesetih godina dvadesetog veka i od tada je predmet proučavanja. U njoj su pronađeni ostaci 28 čovekovih predaka i rođaka za koje se smatralo da su prethodnici naše vrste homosapijensa, takozvani homoheidelbergensis.
Takođe, Svante Pebo, direktor Instituta za evolucijsku antropologiju u Nemačkoj, smatra da su ovim otkrićem proširena znanja o ljudskoj genetici za oko 300.000 godina, tako da se sada može proučavati DNK predaka starih stotinama hiljada godina. Prethodna najstarija DNK koja je analizirana došla je od jedne devojčice iz azijske grupe denisovaca koja je živela pre 80.000 godina.
U Jami kostiju nalaze se fosili hominina iz doba pleistocena, poznatog kao ledeno doba. Njihova analiza DNK nije pokazala postojanje zajedničkog pretka sa neandertalcima, praljudima koji su živeli pre 350.000 godina.
Naučnici su analizirali koštani prah sa grudne kosti i uporedili ga s genom čoveka, majmuna, denisovaca i neandertalaca. Rezultat ih je iznenadio jer je pokazao da su španski hominini bili sličniji denisovcima, koji su čak i geografski dalje, nego što su neandertalci.
Upravo je to ono što pokazuje složenost ljudske evolucije i činjenicu da je komplikovanija nego što smo mislili.
