U govoru koji je obilovao floskulama o evropskoj budućnosti i vrijednostima, Đukanović je optužio SPC da želi da „opstruira ono što su evropska htenja i ambicije savremene Crne Gore“, tako što čuva infrastrukturu velike Srbije, te najavio da će „predano raditi na obnovi crnogorske autokefalne crkve“.
„Nećemo dozvoliti da savremena Crna Gora živi pod diktatom jedne vjerske organizacije koja predstavlja relikt prošlosti“, poručio je Đukanović, iz čijeg su govora građani mogli doznati da će na „evropski kvalitet života, plate i penzije“ morati da sačekaju minimum 30 godina, ali da je zato crnogorski predsjednik spreman da se odmah bespoštedno obračuna sa Pravoslavnom crkvom u Crnoj Gori.
Ono što pak mnogi primjećuju, jesu brojne kontradikcije u izlaganju prvog čovjeka DPS-a, koji kao deklarisani ateista ima ambiciju da presuđuje u pitanjima vjere, da se zalaže za odvojenost crkve i države, a pritom želi crkvu kojom će upravljati njegova partija, a kod mnogih preovladava i opravdana bojazan da je najavljena politika najsigurniji put ka sukobima i građanskim nemirima u Crnoj Gori...
Istoričar dr Aleksandar Stamatović nema dilemu da najava šefa crnogorskog režima Mila Đukanovića da uskoro slijedi oduzimanje većine hramova Srpske crkve (SPC) u Crnoj Gori, predstavlja početak konačnog i radikalnog obračuna sa srpskim, slovensko-pravoslavnim i istočnim identitetom naroda Crne Gore.
„Može se reći i to da je ovo kraj jednog dugotrajnog procesa rasrbljavanja i raspravoslavljivanja Crne Gore, koji traje bezmalo sedam decenija. Sada svakom treba da bude jasno koliko je dalekosežne posledice imala 1997. godina i famozna podjela predsjedničkih kandidata na Mila i Momira i zašto su centri zapadne moći tada podržali Đukanovića i dali mu odriješene ruke u krađi izbora“, kaže Stamatović za Sputnjik.
On dodaje da su od tada do danas Srbi u Crnoj Gori prešli težak put gubitka svog identiteta, a za koji su, kako kaže, i sami u političkom smislu značajno krivi.
„Istorijski gledano, za sedam decenija proces gubitka sprskog identiteta Crne Gore u potpunosti je zaokružen. Stvorene su crnogorska nacija i država, nametnuti su novi državni simboli i latinično pismo. Poslednja karika koju režim nije mogao staviti pod kontrolu jesu Srpska crkva i njen vjerni narod. Ne treba bježati od toga da se konstatuje da Srbi u Crnoj Gori i svi oni nacionalni Crnogorci koji iskreno i suštinski shvataju njen pravoslavni identitet i tradiciju, dolaze sada na crvenu liniju iza koje dalje nema povlačenja“, upozorava Stamatović.
Stamatović dodaje i da ljudi konačno treba da shvate da se iza Đukanovićevih postupaka i postupaka njegovog režima krije globalni sukob Vatikana sa pravoslavljem, pri čemu je Crna Gora, kako objašnjava, zemlja misije koju treba prevesti u rimokatoličanstvo i u njoj izbrisati ne samo srpski, nego i slovensko-pravoslavni identitet koji se u globalu podvodi pod ruski identitet.
„Tako da priča o takozvanoj Crnogorskoj pravoslavnoj crkvi predstavlja samo jedan korak ka uniji, a unija je korak ka klasičnom rimokatoličanstvu u Crnoj Gori“, uvjeren je Stamatović.
Međutim, ovaj istoričar smatra da je režim u obračunu sa Pravoslavnom crkvom ovog puta krenuo drugačijom logikom, te da je svjestan činjenice da je priča o crnogorskoj autokefalnoj crkvi potpuno kompromitovana.
„Zato režim sada želi oteti crkvenu imovinu, a onda da preko svoje partijske infrastrukture, koja bi glumila vjerni narod, krene u novu verziju priče o crnogorskoj crkvi. Prodali su sve u Crnoj Gori: fabrike, zemljišta, plaže... i sada smatraju da kada se sve prodalo, u njihovo vlasništvo spada i država Crna Gora i istorijski hramovi i crkvena infrastruktura, pa žele i to u svoje kandže da stave i rentiraju za sebe.“
Uzimajući sve u obzir, dr Stamatović na kraju smatra da režimu bez okolišanja treba dati pravi odgovor od vjernog naroda i njegove crkve.
„Ako crkvu nijesu uništili ni komunisti koji su pobili preko stotinu sveštenika sa teritorije Crne Gore i otimali imovinu kako su znali i htjeli, logično bi bilo da to neće poći za rukom ni njihovom ideološkom sledbeniku Đukanoviću i njegovom režimu. Ali ne treba se zavaravati — samo snažnim, odlučnim i jasnim odgovorom u kome bi se okupile na desetine hiljada vjernika, koji su spremni po cijenu života da brane svetinje, režim se može dovesti k poznaniju prava“, uvjeren je naš sagovornik.
