Ministar odbrane je, naime, na pitanje da li i u Vojsci Crne Gore postoje podjele u odnosu na karakter Božićnog ustanka i Komitskog pokreta, koji inače duboko dijele crnogorsko društvo, odgovorio da „nema govora o podjelama u Vojsci Crne Gore po toj liniji“, te da je vojska „od obnavljanja crnogorske državne nezavisnosti do danas prošla ogroman put transformacije“.
„Danas se posebna pažnja obraća na to koga primamo u redove Vojske Crne Gore (VCG). Pripadnici Vojske Crne Gore moraju biti bezuslovno lojalni svojoj državi“, pojasnio je Bošković u četvrtak u intervjuu za portal „Antena M“.
Ovu izjavu ministra vojnog mnogi su protumačili kao poruku da su za Srbe vrata u Vojsci Crne Gore zatvorena, imajući u vidu da su Božićna pobuna i komitski pokret praktično noseći stubovi na kojima počiva antisrpska ideološka matrica u Crnoj Gori.
Politički analitičar Igor Damjanović podsjeća da vojnici po ugovoru u Crnoj Gori danas kao dio osnovne tromjesečne obuke imaju i obaveznu nastavu iz istorije, pa ironično primjećuje da su i ta tri mjeseca previše vremena za proučavanje istorije „novog montenegrinskog čovjeka“, odnosno bića sa, kako kaže, „osmovjekovnom prazninom u istoriji, koje tek u 21. vijeku počinje da govori na novom jeziku“.
„Kada obrišete ono što se na ovim prostorima desilo od početka 12. vijeka, pa sve do 1918. godine, i kako sada navode ’srbijanske okupacije‘, tri mjeseca zaista izgleda dovoljno da se takvo gradivo savlada“, kaže Damjanović za Sputnjik.
Da aktuelna crnogorska vlast briše osam vjekova istorije, vidi se i po praznicima i tradiciji na koje se današnja Vojska Crne Gore poziva, smatra naš sagovornik.
„Tu nema mjesta datumima slavnih bitaka na Carevom Lazu, Martinićima, Krusima, Vučjem Dolu, Grahovcu, Fundini, Mojkovcu, Košćelama, nema ni heroja koji su se istakli u ovim bitkama, nema mjesta čak ni antifašističkoj tradiciji i 13. julskom ustanku, ali nema ni Obilića medalje – najvećeg ratnog odlikovanja u Kraljevini i Knjaževini Crnoj Gori“, kaže Damjanović.
Da je u toku proces ideološke transformacije crnogorske vojske, po Damjanoviću, takođe se vidi i što je, recimo, kasarna u Kolašinu nedavno ponijela ime Đura Draškovića, jednog od kolovođa Božićne pobune, tog „tragičnog i kratkotrajnog bratoubilačkog sukoba, koji suprotno relevantnoj istorijskoj metodologiji sadašnje vlasti i njihovi dvorski istoričari pokušavaju da podignu na nivo ustanka“.
