Vlasti u Crnoj Gori oštro su osudile najavljenu proslavu ovog jubileja, što su potvrdile riječi crnogorskog ministra kulture Aleksandra Bogdanovića, koji je ocijenio da „Podgorička skupština označava potiranje svega što je simbolizovalo crnogorsko ime kulturu i identitet“.
Provladini mediji su takođe, pozivajući se na neimenovane zvaničnike objavili da će proslava biti zabranjena, a oglasio se i gradonačelnik Podgorice Ivan Vuković, koji je osudio najavu proslave navodeći da je to pitanje za državne organe.
Podgorička skupština nesumnjivo predstavlja centralno mjesto koje vlasti koriste u gradnji antisrpskog narativa u Crnoj Gori, pa se svako njeno pominjanje u afirmativnom kontekstu proglašava za „antidržavno djelovanje“, kao i „podrivanje i rušenje temelja države Crne Gore“.
U godini u kojoj se obilježava stogodišnjica ovog istorijskog događaja, odnos prema Podgoričkoj skupštini već je prerastao u glavnu liniju podjela u crnogorskom društvu.
Analitičar Boško Vukićević za Sputnjik kaže da „iako je svakoj zdravorazumskoj osobi jasno da crnogorsko društvo može preživjeti jedino u slučaju postepenog uklanjanja međunacionalne i interkonfesionalne napetosti i netrpeljivosti, montenegrinski režim tu činjenicu uporno prenebregava i nastavlja da korača utabanim stazama kreiranja podjela“, što se, po njegovom mišljenju, naročito odnosi na fenomen Podgoričke skupštine.
On istovremeno primjećuje da su „politike podizanja nacionalnih tenzija od skora značajno dobile na intenzitetu“:
„Prije svega, treba naglasiti da je Srpski nacionalni savjet godinama unazad obilježavao godišnjicu Podgoričke skupštine, tj. datum kada je „Velika narodna skupština srpskog naroda u Crnoj Gori“, uz podršku ogromne većine stanovništva, proglasila ujedinjenje Crne Gore sa Srbijom. U svim tim prilikama nije bilo nekih zapaženih režimskih reakcija i osuđivanja proslave, a kamoli najave njene zabrane, kao što je sada slučaj“, podsjeća Vukićević.
Ovaj analitičar ističe da se nažalost u režimskim medijima u poslednje vrijeme sve češće mogu čuti i poruke upućene „neprijateljima države“ i „mrziteljima Crne Gore“, kao i savjeti da se „isele iz sopstvene zemlje“, svima onima koji ne dijele ideološke poglede režima.
„Takva ekstremna, možemo slobodno reći šovinistička i ratnohuškačka retorika, karakteristična je za veliki broj političara i analitičara iz režimskih redova“, kategoričan je Vukićević.
Naš sagovornik dodaje i to da sve češća formulacija upućena režimskim neistomišljenicima — „Vi mrzite Crnu Goru“, ne odražava samo fanatizam osoba koje je izgovaraju, već da je prije svega odraz lukavstva i kukavičluka pristalica režima.
„Vi mrzite Crnu Goru“ je, zapravo, neka vrsta alibija, kao i skretanje pažnje sa svega što oni sami predstavljaju, a izgovaraju je ljudi koji su najčešće nezasluženo, i u odsustvu bilo kog kriterijuma meritokratije, dobili posao u državnim i opštinskim administracijama.
Tako da je njihova formulacija — „ti mrziš Crnu Goru“ očigledno prikrivanje moralnih nedostataka, i neka vrsta injekcije koju sami sebi ubrizgaju kako bi zaboravili šta su postali. Suvišno je napominjati da osobe koje su optužene da su „neprijatelji države“ vole zemlju u kojoj su rođeni neuporedivo više od navedene kategorije režimskih poslušnika“, navodi Vukićević.
Naš sagovornik na kraju insistira da ipak „treba istaći ključnu stvar“ — a to je da su „pojačana antisrpska retorika i sve žešći napadi na Pravoslavnu crkvu u Crnoj Gori samo manjim dijelom izvornog karaktera i sami sebi cilj“, već da aktuelna politika podizanja tenzija prije svega ima za svrhu odvraćanje pažnje javnosti od nadolazeće ekonomske katastrofe koja će pogoditi Crnu Goru.
