Upravo je sa tim ciljem još pre 35 godina osnovan Nacionalni fond za demokratiju (NED) — neprofitna organizacija sa ciljem promocije demokratije, koja se najvećim delom finansira od sredstava Kongresa i Ministarstva inostranih poslova SAD. Čak je svojevremeno i jedan od osnivača tog fonda Alen Vajnštajn rekao: „Mnogo toga što mi danas radimo, ranije je radila CIA“.
Ta organizacija je bila prisutna u mnogim zemljama, pa i u Rusiji i to od 1992. do 2012. godine, nakon čega je Moskva donela odluku da ona mora da napusti zemlju, pod izgovorom da „utiče na političke procese u Rusiji i meša se u izbore, kao i da vrši uticaj na institucije i na javno mnjenje“.
U njenoj strukturi se nalazi nekoliko podorganizacija, uključujući i Međunarodni republikanski institut (IRI), predvođen republikancem Džonom Mekejnom, kao i Nacionalni demokratski institut za međunarodne odnose (NDI), kojim upravlja bivša državna sekretarka Medlin Olbrajt. Sve one su proglašene nepoželjnim u Rusiji, usvajanjem odgovarajućeg zakona još u maju 2015. godine.
Prema zvaničnim podacima samog Fonda, aktivnosti su usko povezani sa stvaranjem opozicionih i disidentskih pokreta u zemljama poput Srbije i to u periodu od 1980. do 1990. godine, a potom i u Rusiji, Kini, Severnoj Koreji i mnogim drugim državama. I Vikiliks je još 2011. godine potvrdio da je Fond aktivno podržavao proteste u mnogim zemljama, koji su doveli do „Arapskog proleća“.
Čak je i uvela „Nagradu za demokratiju“ koju dodeljuje svake godine, i to za aktivnosti zaštite ljudskih prava i demokratije, a među laureatima bili su politički aktivisti i disidenti pre svega iz Rusije, Kine, ali i Kosova, Severne Koreje, Avganistana, Meksika, Venecuele, Kube, Irana i Ukrajine, kao i čitavog niza afričkih i bliskoistočnih država.
Na jednoj od tih ceremonija je bio i novinar koji se bavi istraživačkim novinarstvom Maks Blumental, koji tvrdi da se NED bavi upravo time za šta Kongres optužuje Rusiju — meša se u politiku drugih država, a jedina razlika je što to čini, kako tvrdi, „u ime demokratije“.
S tim u vezi, kako tvrdi, formirane su i različite medijske organizacije, kao što je to slučaj sa grupom „Unifikejšn“, koja emituje svoj program u Južnoj Koreji o dešavanjima u Severnoj Koreji, samim tim formirajući javno mnjenje na Zapadu o tome kakva je situacija, između ostalog, i sa ljudskim pravima u toj zemlji.
Blumental ističe kako je jasno da se mnogo toga što je ta medijska grupa objavljivala ispostavilo kao netačno, ali i da su ljudi, koji su dobijali novac da „pričaju svoje priče“, jednostavno nestajali sa medijske scene.
On dodaje i da je NED slične stvari činio i u Nikaragvi 1990-ih godina, u Rusiji i Mongoliji tokom 1996. godine, zatim u Venecueli 2002, pa u Haitiju 2004, kao i u Ukrajini 2014. godine, dok trenutno slične aktivnosti obavlja kada je reč o Kini.
„Amerikanci ni ne slute da kroz poreze finansiraju upravo tu organizaciju, koja po svoj suštini radi isto što radi i CIA. Dakle, ovaj Fond možemo slobodno nazvati isturenim odeljenjem CIA, koji finansira pokrete i medije sa ciljem svrgavanja legalno izabrane vlasti, iako njegovi čelnici tvrde da se bore za ljudska prava, kao i za ideje koje zastupaju obični američki građani“, zaključuje on.
