U rodnom gradu crnogorskog premijera Duška Markovića DPS je, prema medijskim natpisima, prosto „pomeo“ opoziciju ostvarivši apsolutnu pobjedu i najbolji rezultat u odnosu na sve dosadašnje izbore. Slično je bilo i u opštini Petnjica, gdje je vladajući DPS takođe dobio apsolutnu vlast, dok u opštinama Cetinje i Tuzi partiji na čijem je čelu Milo Đukanović nedostaje samo po jedan mandat kako bi formirala vlast.
„Posebno se, kao što je normalno, radujem ubjedljivoj pobjedi DPS-a u Mojkovcu. To je najbolji rezultat DPS-a od uvođenja višestranačja. Impresivna je izlaznost što znači da su građani prepoznali kojim pravcem žele da se razvija Mojkovac i Crna Gora. To je najbolji odgovor na bojkot i politički parazitizam u Crnoj Gori“, nije krio svoje zadovoljstvo premijer Marković.
Na dugoj strani, opozicija je, kao i uvijek dosad, imala priličan broj primjedbi na regularnost izbora, ali sve je to u konačnici uvijek dovodilo do uspješnog opstanka DPS-a na vlasti, pa se suštinski postavlja pitanje kvaliteta i učinkovitosti opozicione strategije.
Politički analitičar Igor Damjanović za Sputnjik kaže da su izbori u četiri manja crnogorska grada „realna slika trenutnih političkih odnosa u Crnoj Gori“, međutim, kako primjećuje, i sama crnogorska „opozicija je u načinu predstavljanja i tokom predizborne kampanje napravila nekoliko krupnih strateških grešaka“.
„Glavna greška je izlazak u 5-6 kolona, što se konstantno ponavlja. Sve preko dvije opozicione izborne liste favorizuje partiju na vlasti i daje joj startnu prednost od 4 do 5 procenata. To su pokazali i jučerašnji izbori na Cetinju, gdje je DPS sa 44 odsto podrške birača zahvatio 49 odsto odborničkih mandata u lokalnom parlamentu“, kaže Damjanović.
Sledeća „opoziciona strateška greška“, prema Damjanovićevom viđenju, „pretjerano je potenciranje važnosti lokalnih izbora u 4 mala grada“, od kojih se posebno ističu Petnjica i Tuzi, koji imaju „specifičnu etničku strukturu“, sa većinskim bošnjačkim i albanskim stanovništvom.
„Parcijalno održavanje izbora u malim sredinama po pravilu ide naruku državnim vlastima, jer im dozvoljava da u tim sredinama angažuje i koncentriše neuporedivo veće resurse nego u slučaju održavanja opštih izbora. Tako je DPS-u pošlo za rukom da u Mojkovcu za trećinu poveća podršku u odnosu na prošlogodišnje parlamentarne izbore, sa 45 odsto na preko 60 procenata koliko su osvojili juče“, precizira Damjanović.
Naš sagovornik posebno ističe i negativnu tendenciju prelivanja glasova isključivo unutar opozicije, kao i nemogućnost crnogorske opozicije da prodre u biračko tijelo vladajućeg DPS-a.
„Tenziju u javnosti povodom ovih izbora posebno je forsirala Demokratska Crna Gora. Oni su uspjeli da ostvare određeni rast, u prvom redu u Mojkovcu, gdje su utrostručili podršku, ali isključivo na račun glasača koji su prošle godine podržali Koaliciju Ključ i Demokratski front, koji je svoju podršku u odnosu na parlamentarne izbore prepolovio. Neuporedivo manji progres Demokrate su napravile na Cetinju, gdje su vodili veoma dugu i agresivnu kampanju, na koju je bio prilično fokusiran kompletan njihov vrh“, smatra Damjanović.
„Ukoliko i na sledeće izbore, koji se u nizu crnogorskih gradova, uključujući i Podgoricu, očekuju sledeće godine, opozicija izađe u 5 ili 6 kolona, to će značiti gotovo sigurnu pobjedu DPS-a. Stoga, ukoliko im je cilj da pokrenu proces smjene režima, moraju u narednih nekoliko mjeseci uložiti maksimum napora da se objedine. Dvije jedinstvene opozicione liste bio bi idealan model izbornog nastupa. Tako bi se na minimum svelo rasipanje opozicione energije na unutrašnje sukobe i praktično obesmislilo iracionalni boj za prelivanje opozicionih glasova, u kome manje-više učestvuju svi opozicioni subjekti“, zaključuje Damjanović.
