Tako se dinastija Nemanjića od strane crnogorskog režima koji radi na stvaranju novog identiteta u Crnoj Gori često predstavlja kao strani ili okupatorski element, a utisak je i da kreatori nove crnogorske nacije naročito ne mogu da oproste Svetom Savi što je utvrdio pravoslavlje u Crnoj Gori.
Obračun crnogorskog režima sa Nemanjićima traje već godinama, a jedan od svježih primjera je i podatak da je Statut Narodnog muzeja Crne Gore kao temu istraživanja, od svih dinastija koje su vladale Crnom Gorom, eliminisao samo Nemanjiće, iako se radi o dinastiji koja je uz Petroviće istorijski najduže vladala Crnom Gorom.
Komentarišući tu činjenicu, istoričar Aleksandar Stamatović za Sputnjik objašnjava da izbacivanje dinastije Nemanjića nažalost nije nikakva novina u „opštim antisrpskim tendencijama aktuelnog crnogorskog režima koji ima dugoročni plan promjene identiteta Crne Gore“.
„Nemanjiće treba predstaviti kao okupatore Duklje, odnosno Zete, koji su ugasili dukljansku državnost, i koji su u Duklju importovali pravoslavlje ili takozvanu grčku vjeru, u odnosu na tada dominantno rimokatoličanstvo i latinaštvo u njoj. Kontekst ovog postupka generalno ima poruku dokazivanja i pokazivanja milenijumske zavjere Srbije prema Crnoj Gori, odnosno Raške prema Duklji i Zeti“, kaže Stamatović.
Kako naš sagovornik dodatno pojašnjava, po naumu crnogorskih vlasti, nekadašnju Rašku treba predstaviti kao okupatora ili uzurpatora teritorije Vojisavljevića i rimokatoličke vjere, dok je Srbija danas prema toj „nakaradnoj logici samo nastavak Raške“, pa je ona to isto danas i prema Crnoj Gori.
„U ovoj priči treba tražiti jedan širi civilizacijsko-identitetski kontekst, što nije nimalo slučajno, jer je Sava Nemanjić bio prvi srpski arhiepiskop, i osnivač tri arhiepiskopije na teritoriji današnje Crne Gore. Pa je prema tome pravoslavlje nasilno uvedeno u Duklju, tj. današnju Crnu Goru, dok je rimokatoličanstvo potrto“, objašnjava Stamatović.
Kako Stamatović dodaje, čitava stvar se svodi na činjenicu da su Srbi pravoslavni Sloveni, kao i Rusi, a isto to su i Crnogorci kao dio Srba. Međutim, nastavlja on, sada tu „pravoslavno-slovensku vertikalu treba svesti na nivo zavjere Rusije prema Crnoj Gori i navodnog pokušaja puča u njoj od strane Rusije, jer Crna Gora hoće da se vrati svom starom zapadnjačkom i rimokatoličkom identitetu od prije jednog milenijuma koji je imala prije Nemanjića, a dio tog postupka je i učlanjenje u NATO“.
„Autori ovog akta smeću s uma da Raška i Nemanjići nisu pokrivali značajan dio teritorija današnje Srbije, baš kao ni Duklja i Zeta današnje Crne Gore. Generalna poruka ovakvog akta je da je sve što je srpsko u Crnoj Gori okupatorsko i asimilatorsko, pa i sami Nemanjići, dok su sa druge strane, najveća djela srednjovjekovne kulture i arhitekture Crne Gore vezana upravo za Nemanjiće“, kaže naš sagovornik.
„Potpunu kontradikciju ove teze upotpunjava i činjenica da je rodonačelnik dinastije Nemanjića rođen u današnjoj Crnoj Gori, u njenom glavnom gradu, a nesporni istorijski izvor pokazuje i da je Duklja njegova ’mila djedina‘, kako se to navodi u izvorima, odnosno da potiče iz nje“, zaključuje Stamatović.
