Čitavu državu i celokupno društvo to je dovelo u jednu paradoksalnu situaciju, pa se čini da unutrašnji život zemlje permanentno protiče u nekoj vrsti latentnog rata, pri čemu je srpski faktor konstantno prokazan kao rušilački i antidržavni element.
Potpredsjednica Nove srpske demokratije Simonida Kordić za Sputnjik kaže da aktuelni režim u Crnoj Gori svoju vlast praktično bazira na principu „divide et impera“, i to na način da se sistematski gradi jedna potpuno izmišljena i vještačka podvojenost između prevashodno Srba i Crnogoraca.
„Režim veoma brižljivo gradi faktičku ugroženost Srba na doslovce svakom polju. Od otežanog ili nemogućeg zapošljavanja, preko nikakve mogućnosti da učestvuju u političkom životu zemlje, osim kroz naravno opoziciono djelovanje, zaključno sa sistematskim optužbama da su Srbi taj takozvani ’antidržavni‘ element, pa se tako svaki pokušaj poboljšanja ili realizacije ljudskih prava Srba i urazumljivanja režima automatski etiketira kao stav protiv Crne Gore. Vrlo je slična situacija sa Srpskom pravoslavnom crkvom koju režim javno napada za navodno podrivanje države, dok je sa druge strane, sam režim osporava i ugrožava osnivanjem raznih alternativnih crkava i ugrožavanjem njene imovine“, upozorava Kordićeva.
Istovremeno, naglašava naša sagovornica, kulturno nasleđe Crne Gore je bukvalno desetkovano faktičkom „amputacijom duhovne baštine srpske Crne Gore“.
„Ćirilica je defakto isključena iz zvanične upotrebe, pa na primer ako želite da vaše dijete dobije svjedočanstvo na ćirilici, vi morate to posebno da tražite. Tako se ćirilica u Crnoj Gori pojavljuje samo kao izuzetak, a nikako kao pravilo“, kaže Kordićeva.
Kako dodaje sagovornica Sputnjika, veoma je bitno da se zna i da politika „antisrpske histerije“ nije usmjerena samo protiv Srba, već se na taj način pod kontrolom drže i svi drugi narodi, jer im „režim kroz primjer Srba jasno stavlja do znanja i šalje poruku kako prolaze neposlušni“.
„Tako se pacifikuje praktično svako ko bi imao da kaže bilo šta protiv režima. Istovremeno režim tako održava svoj kontinuitet i stabilnost na vlasti, doslovce dajući mrvice svojim podanicima, dok sam režim akumulira nesrazmjerno veliko bogatstvo i nesrazmjerno veliku moć. Tako da su u politici ’divide et impera‘ svi žrtve, a krem ubira samo režim“, jasna je Kordićeva.
Da je položaj Srba u Crnoj Gori izuzetno složen mišljenja je i dr. Momčilo Vuksanović, predsjednik Srpskog nacionalnog savjeta.
„Čini se da se prisustvo srpskog naroda u Crnoj Gori od strane aktuelne vlasti gotovo i ne priznaje, jer Srba u državnim institucijama gotovo i nema. Čuli smo podatak da je u državnim institucijama Crne Gore zapošljeno skoro 70.000 osoba, od čega jedva da ima odsto procenata Srba. U ovom trenutku položaj srpskog naroda vrlo je težak, i taj položaj čini mi se ne može se riješiti bez uticaja matične države, odnosno države Srbije, na institucije sistema u Crnoj Gori, kako bi prihvatile da Srbi u Crnoj Gori postoje kao ravnopravni građani i da njihova zastupljenost bude adekvatna procentualnoj zastupljenosti ukupnog broja stanovništva“, smatra Vuksanović.
Kako Vuksanović primjećuje, i politički predstavnici Srba u Crnoj Gori su konstantno u nekoj vrsti grča i odbrani od optužbi koje su „vrlo sumnjive i potpuno nedokazive“, što se sve na neki način prenosi i na čitavu populaciju Srba kojih prema zadnjem popisu ima oko 30 odsto.
„Mislim i da se političke strukture i politički predstavnici Srba snalaze vrlo loše u čitavoj ovoj situaciji i da se ulaskom Crne Gore u NATO aktuelna vlast još više osilila i osmjelila da vrši pritisak na srpski narod u Crnoj Gori ne bi li na nekom narednom izjašnjavanju, odnosno popisu, dostigla tu natpolovičnu većinu kojoj teži, a što je i državni projekat Crne Gore — da se postigne natpolovična većina Crnogoraca na račun srpskog naroda u Crnoj Gori. Mi se tome suprotstavljamo, ali vrlo teško funkcionišemo u ambijentu i izuzetno teškim uslovima koje je obezbijedila aktuelna vlast u odnosu na srpski narod“, naglašava naš sagovornik.
Vuksanović na koncu dodaje da postoji i posebna ugroženost identiteta srpskog naroda u Crnoj Gori, koja se ogleda i u neravnopravnoj upotrebi ćirilice i srpskog jezika koji je zvanično većinski.
„Gotovo je nevjerovatno da jezik kojim se većinski govori u Crnoj Gori ne bude službeni jezik. To je neprihvatljivo, to je silovanje jednog naroda i identiteta tog naroda, odnosno prekrajanje nekih istorijskih činjenica i postulata istorijske istine da je Crna Gora srpska država i da je ona to i dalje, jer nema ničeg što je povezano sa kulturom i tradicijom Crne Gore, a da nije obilježeno kao nešto što je srpska kultura, tradicija i istorija“, zaključuje Vuksanović.
