Kolike su realne šanse i snaga tako podijeljene opozicije, da u završnici dovedu do neophodnih demokratskih promjena i smjene vlasti, za sada je velika nepoznanica.
Bivši ministar u Vladi izbornog povjerenja Boris Marić, za Sputnjik kaže da grube svađe u opoziciji svakako nanose političku štetu i smanjuju šanse za opozicionu pobjedu, dok sa druge strane, podsjeća, da i pored kontinuiteta tih sukoba, opozicija danas zajednički vrši vlast u tri značajne primorske opštine.
„Opoziciji je na državnim izborima pobjeda izmakla za samo nekoliko hiljada glasova, što znači da bi veća koordinacija dovela do skoro sigurnog uspjeha, ali i u ovoj situaciji pobjeda na izborima nije nedostižan cilj“, smatra Marić.
Politički analitičar Dragan Rosandić, konstatuje da se situacija sa svađom u opoziciji nažalost godinama ponavlja, što je i jedan od glavnih razloga dugotrajne nesmjenjivosti vlasti. On za Sputnjik kaže da su tuča opozicije i sujeta ključni problemi, jer su svi opozicioni lideri, kako pojašnjava, „manje-više izašli iz istog šinjela — odnosno, iz istih partija“, pa ih je sada teško pomiriti.
„Vidjeli ste da na jučerašnjem sastanku dijela „građanske opozicije“ tamo, na primjer, nije bilo Gorana Danilovića koji je do juče bio sa Miodragom Lekićem. Dakle, razlog je očigledan, sujeta lidera, odnosno, uslov Lekića da ovaj ne može prisustvovati sastanku, jer su rane od ljetošnje tuče još uvijek svježe“, podvlači Rosandić.
Rosandić takođe podsjeća i na tradicionalnu borbu u opoziciji za rad „preotimanja birača jednih drugima“, a kako naglašava, moguće je i da jedan dio opozicije trenutno misli da je Demokratski front sada, kako kaže, „idealna meta za čerupanje“ i „otimanje birača“, s obzirom da se nalazi u prilično nezavidnoj situaciji zbog optužbi i suđenja za državni udar.
Komentarišući potencijalnu podršku koju dio „građanske“ opozicije navodno uživa od strane međunarodnog faktora, naš sagovornik podsjeća na jedinu vidljivu podršku koju ona trenutno ima u pogledu povratka opozicije u Parlament, a što je postalo očigledno nakon razgovora sa predstavnicima evropske misije u Podgorici i američkog izaslanika za Balkan Metju Palmera.
Na kraju, Rosandić se osvrnuo i na potenciranje predsjednika SDP-a Ranka Krivokapića i možda dijela „građanske“ opozicije u pravcu mogućeg pokušaja da se pravi neka vrsta dogovora sa takozvanim „zdravim jezgrom“ Demokratske partije socijalista.
„Ja zaista ne znam da li postoji to „zdravo jezgro“ DPS-a i da li je moguće da uopšte postoji. Može da se desi da međunarodna zajednica počne da podržava Duška Markovića kao manje zlo od Mila Đukanovića, ako misli da se uopšte jednog dana ovdje počne raspetljavati ovaj Gordijev čvor, pa da se Đukanović polako šalje u penziju, a da se, što bi se reklo, ubuduće „kladi“ na Markovića. Da li tu dio opozicije vidi svoju šansu, to je sada pitanje za njih, ali moguće je da dolaze vremena kada počinje raspetljavanje ove katastrofalne situacije u Crnoj Gori“, zaključuje Rosandić.
