Pod kontrolom vladinih snaga sada je oko 85 odsto ukupne teritorije Sirije, s izuzetkom provincije Idlib praktično je od terorista očišćena skoro cela državna teritorija.
Sve je to postignuto zahvaljujući snažnoj pomoći i podršci Rusije. Pa i Irana. Moskva je u presudnom trenutku poslala u Siriju svoju avijaciju i mornaricu, sisteme PVO, neke specijalne kopnene jedinice, borbenu inženjeriju, vojnu policiju… Sve je to stiglo u Siriju na temelju međudržavnog ugovora o vojnoj pomoći između Sirije i Rusije. I sve je to u Siriji prošlo najbolji i najkonkretniji test borbene obuke. Ruska borbena avijacija sa bazom u Hmejmimu prolazi najverniju proveru znanja svojih pilota u svakodnevnim borbenim akcijama danju i noću u svim meteorološkim uslovima. Avioni Su-25, Su-24, Su-30, Su-34 i Su-35, helikopteri Mi-35 i Mi-28, u Siriji imaju najbolji poligon za izviđačke i bombarderske akcije. Sirija je najbolja ratna škola mladih ruskih pilota, koji imaju dnevni nalet i po tri izlaska u akciju. Istovremeno sa pilotima uvežbavaju se i timovi za opsluživanje i održavanje aviona. Baza Hmejmim uređena je i opremljena poput najmodernijih baza NATO-a, baš kao i ruska mornarička baza u luci Tartus, koja će uskoro moći da istovremeno primi i do deset ratnih brodova tonaže od po 10.000 tona pojedinačno. Time ruska ratna flota dobija vrlo snažno uporište u istočnom delu Mediterana.
Na strateškom nivou ruska bombarderska avijacija izvodila je s avionima Tu-160, Tu-95 i Tu-22 udare po ciljevima u Siriji direktno leteći s aerodroma iz Rusije, iz baza Engels i Mazdok. Ruski strateški bombarderi pri tome su vršili dodatno tankiranje gorivom u vazduhu, što je u uslovima pune opterećenosti borbenim tovarom raketa vrlo složen postupak i manevar. Bombe i rakete, koje su lansirali ruski avioni, imale su najnovije i najpreciznije sisteme navođenja, tako da su efekti na cilju bili maksimalni. Istovremeno se ruska avijacija „oslobodila“ starijih tipova raketa i bombi, a testirala najnovija sredstva, kao što su avionske krstareće rakete dometa i do 2.500 km.
Ruska ratna mornarica lansirala je sa svojih fregata, manjih patrolnih brodova i sa klasičnih podmornica u zaronjenom stanju mornaričku verziju krstarećih projektila tipa „kalibar“, dometa preko 2.500 km i sa preciznošću, CEP, od najviše pet metara. Prvi udar te vrste izvela je, na opšte iznenađenje Zapada, ruska Kaspijska ratna flotila, a projektili su preleteli vazdušni prostor severnog Irana i severnog Iraka do ciljeva u severnom delu Sirije.
Ruska borbena inženjerija stekla je dragocena iskustva u savladavanju i čišćenju miniranih područja od svih vrsta zapadnih i istočnih tipova mina, pa i improvizovanih eksplozivnih naprava, posebno u urbanim uslovima. Rusi u Siriji masovno koriste bespilotne letelice za izviđanje i navođenje. Ruska vojna policija, od kojih je jedna jedinica sastavljena od građana iz Čečenije, vrlo efikasno održava red i mir na teritorijama oslobođenim od terorista.
Kada se uz sve to dodaju i iskustva mornaričke avijacije sa nosača aviona „Admiral Kuznjecov“, dobra i loša, nova iskustva u radu sistema elektronskog osmatranje i navođenja, novi snimljeni podaci o letovima američkih aviona i dronova iznad Sirije, njihovi realni radarski odrazi, prisluškivanje američkih radio veza u regionu uz istovremenu zaštitu svojih veza, zaplenjeno zapadno oružje, ispada da je Sirija dragoceno rusko vojno iskustvo, najbolja škola realne vojne obuke. I taktički je to potvrđeno stvaranjem „kotlova“ u kojima su se našli opkoljeni teroristi, da bi onda bili višestruko razdeljeni i uništavani po delovima.
Sirija je, dakle, i najbolja škola ruske vojne taktike, mesto gde stasava budući najbolji oficirski i starešinski kadar oružanih snaga Ruske Federacije.
Gosti emisije „Na nišanu Miroslava Lazanskog“ su dr Jaser Havari, rođen u Damasku i novinar Stanoje Jovanović, autor vrlo popularne knjige o Siriji.
