Ocenivši da je Mahmutćehajićevo delo „prvo celovito ispitivanje odnosa nacionalističkih, orijentalističkih i kulturno rasističkih odnosa Ive Andrića prema Bosni, bosanstvu i bošnjaštvu“, poslanik SDP-a u Skupštini Hercegovačko-neretvanskog kantona Nermin Dizdar izjavio je kako je Andrić „dekadentnima uvek označavao samo Turke, muslimane i islam“.
Istakao je i da brojni književnici koji ga brane, poput Ivana Lovrenovića i Miljenka Jergovića, „ne žele priznati njegov rasizam“.
Navodi i kako ne stoje argumenti da je Andrić bio pametan, pa nije mogao biti nacionalist, jer su i „Adolf Hitler i Dobrica Ćosić i Vojislav Šešelj bili pametni“.
Nakon poređenja sa Hitlerom, Dizdar je svoju „argumentaciju“ o Andrićevom rasizmu pronašao u njegovoj doktorskoj disertaciji, ističući kako su Andrićeve knjige za rezultat imale „genocid nad Bošnjacima, posebno u Višegradu“.
U prilog tome naveo je i činjenicu da Andrića danas citiraju hrvatski i srpski političari, poput Milorada Dodika, Vojislava Šešelja, Ivana Muse, pa čak i bivšeg predsednika Hrvatske Ive Josipovića.
I drugi učesnici promocije ove knjige Andrića su optuživali za „negativan odnos prema muslimanima i Bosni“, a njegovu književnost opisivali kao „veliki antibosanski projekt, velikosrpski projekt, rezultat Nedićevog režima, u kom su dobri Bošnjani prikazani kao remetilački faktor“.
Univerzitetski profesor Vahidin Preljević Andrića je nazvao „fantomskim monstrumom koji je falsifikovao istoriju“, ističući da su njegova dela koristila „u propagandne svrhe tokom rata u BiH“.
Književni teoretičar Sanjin Kordić tvrdi kako su „Andrićevi romani delom rasistički“, ali je pozivao javnost da ih, ipak, čita i suoči se s njima kroz proces „detraumatizacije“.
Publici se na kraju promocije obratio se i sam autor Rusmir Mahmutćehajić, koji je rekao, da „ukoliko bi imao bilo što reći na izlaganja svojih kolega, morao bih napisati novu knjigu, a to bi sigurno bilo o svemirskom pitanju — pitanju Bosne”, prenela je RTRS pozivajući se na portal Dnevnik.
Izvor:Tanjug
