Okvirni sporazum je potpisan u američkoj vojnoj bazi Rajt Peterson, u američkom gradiću Dejtonu, u državi Ohajo, 21. novembra 1995, a ozvaničen je 14. decembra iste godine u Parizu, pa ga zovu još Parisko-dejtonski mirovni sporazum.
U prisustvu tadašnjeg državnog sekretara SAD Vorena Kristofera, potpisali su ga predsednici Slobodan Milošević, Franjo Tuđman i Alija Izetbegović.
Jedan od glavnih principa na kojima je Dejtonski sporazum zasnovan je podela BiH po ključu 51 posto teritorije Federaciji BiH i 49 posto Republici Srpskoj, te Distrikt Brčko.
Dejtonski sporazum je najveća ovlašćenja dao entitetima i naznačio osnovna ovlašćenja za nivo zajedničkih državnih organa.
Potpisnici su se obavezali da međusobne odnose regulišu prema Povelji UN, Završnom aktu iz Helsinkija i drugim dokumentima OEBS-a, kao i na međusobno poštovanje suvereniteta i rešavanje nesporazuma na miroljubiv način.
Dejtonski sporazum bio je kulminacija šatl-diplomatije, koju je počeo američki diplomata Ričard Holbruk sa svojim timom pod pokroviteljstvom SAD.
Ovaj dokument je BiH doneo prekid rata, a u međuvremenu je pretrpeo stotinak promena.
Danas je, po mišljenju dela međunarodnih zvaničnika, vreme za njegovu reviziju, kojoj se, međutim, protive Srbi. Bošnjaci se zalažu za ukidanje RS i centralizaciju vlasti u Sarajevu, dok Hrvati smatraju da su dosadašnjim promenama obespravljeni, te da Hrvati treba da dobiju svoj entitet sa glavnim sedištem u Mostaru.
