Metod koji je korišćen u tim napadima sličan je metodu terorističkih napada u Parizu — napadi bombaša–samoubica na objekte u gradskom centru.
Dok se u Siriji i Iraku organizovane jedinice DAEŠ–a bore protiv lokalnih vojski, van granica zamišljenog kalifata ta organizacija koristi taktiku asimetričnog rata u kojem nema klasičnog sukoba dve vojske, sa ciljem da otvori žarišta širom sveta i proširi sukobe van Bliskog istoka.
Džihadistička internacionala
DAEŠ je mnogo naučio od Al Kaide koja je od džihada napravila međunarodnu borbu oslanjajući se na razgranatu mrežu terorističkih ćelija po svetu. Glavni cilj Bin Ladenove organizacije bio je da regrutuje nove borce i obezbedi logističku i finansijsku podršku za njihovo prebacivanje u zemlje u kojima su proglasili džihad. To je bio slučaj u Avganistanu, Bosni i Hercegovini, Iraku, gde su se slivali radikalni islamisti iz celog sveta.
To je slučaj i u Iraku i u Siriji, gde su poslednjih godina došli dobrovoljci za sveti rat protiv „nevernika“ i „krstaša“, kako nazivaju američke trupe koje su okupirale Irak, ali i protiv muslimana koji se ne priklanjaju radikalnoj, vahabitskoj viziji islama koju propagira DAEŠ, po ugledu na Saudijsku Arabiju.
Teroristička organizacija koja je učvrstila uporišta na Bliskom istoku u međuvremenu je promenila strategiju, sa ciljem da proširi ideološki uticaj, tako što će prikazati rat protiv DAEŠ–a kao rat protiv muslimana. Indoktrinacija koja se iz radikalizovanih džamija prenela na društvene mreže pokazala je rezultate, o čemu svedoče napadi na evropskom, afričkom i azijskom kontinentu koje su izvršili pripadnici i simpatizeri te organizacije.
Svojim sledbenicima širom sveta ta organizacija danas poručuje da napade izvode u zemljama u kojima se nalaze, da se utope u lokalno društvo, da se obriju, idu u klubove, nose krstove kako bi prošli neopaženo.
Među simpatizerima su i pripadnici međunarodne mreže terorističkih organizacija koje je nekada okupljala Al Kaida. To je slučaj i sa napadačima u Džakarti, pripadnicima grupe „Džama islamija“. Ta organizacija je odgovorna za više terorističkih napada u Indoneziji od 2000. godine, od kojih se najkrvaviji odigrao na Baliju 2002. godine, kada su u eksploziji bombe u diskoteci poginule 202 osobe, uglavnom turisti.
U antiterorističkim akcijama indonežanske policije krajem prošle godine uhapšeno je više pripadnika te organizacije koji su pripremali terorističke napade. Njeni lideri su uspeli da pobegnu, zbog čega je nivo pripravnosti bio podignut na najviši. Istraga je utvrdila da njihove akcije finansira DAEŠ.
Promena strategije
DAEŠ je najbogatija teroristička organizacija na svetu, zahvaljujući kontroli naftnih izvora u Iraku i razvijenoj krijumčarskoj mreži koje su razvijene u vreme međunarodnih sankcija protiv Sadama Huseina. Organizacija koju predvodi El Bagdadi se domogla i zaliha novca u iračkim bankama u mestima koja su osvojili, što joj omogućava da finansira terorističke organizacije koje su joj bliske.
DAEŠ je intenzivirao strategiju globalizacije sukoba od kada je pod udarom vazdušnih napada koje danas izvode tri koalicije — zapadna, na čelu sa SAD, koja bombarduje DAEŠ više od godinu i po dana bez velikih rezultata, koalicija islamskih zemalja koju predvodi Saudijska Arabija i ruska, koja od septembra izvodi vazdušne udare kao podrška sirijskoj armiji.
Strategija DAEŠ–a se menja i zato što je dolazak novih boraca u Siriju, koji se gotovo nesmetano odvijao preko Turske, otežan zbog značajnijih kurdskih uporišta na sirijsko–turskoj granici.
Odgovor su teroristički napadi u Francuskoj, Turskoj, Libanu, Egiptu, Tunisu, na zapadu afričkog kontinenta, gde hara organizacija Boko Haram, bliska DAEŠ–u.
Napad u najbrojnijoj muslimanskoj zemlji izaziva zabrinutost zemalja na jugoistoku Azije u kojima žive muslimani. Vlasti tih zemalja strepe da će povratnici iz džihada da preduzmu terorističke napade na njihovoj teritoriji.
Dan uoči napada u Džakarti, u džamiji na severu Kamerona razneo se pripadnik Boko Harama i usmrtio desetak vernika koji su došli na jutarnju molitvu.
Na meti DAEŠ–a su, dakle, i muslimanske zemlje, što pokazuje da nije u pitanju sukob civilizacija, već pre svega rat unutar islama.
