Izložba posvećena čoveku koji je ujedinivši tri naroda stvorio državu

Krvava uniforma u kojoj je kralj ubijen. Lekari su utvrdili da je jedan metak pogodio desnu stranu grudi, u predelu jetre, a zatim ušao u toraks. Na telu su bile tri rane: pogođeni su leva ruka, rame i lopatica.

Rečenica „Čuvajte mi Jugoslaviju“, koju je, prema tvrdnji ministra spoljnih poslova Bogoljuba Jeftića kralj izgovorio u smrtnom času je odmah nakon atentata plasirana u javnost, uprkos tome, što su povrede koje je kralj zadobio bile takve, da nisu dozvoljavale, da bilo šta izgovori

Po memoarima njegovog drugog sina, Tomislava Karađorđevića, u trenutku Marseljskog atentata je kralj Aleksandar bio smrtno bolestan od raka, i lekari su mu davali oko šest meseci života. Za kraljevu dijagnozu su znali samo članovi porodice i uzak krug lekara. Patološki nalaz, koji je načinjen posle atentata, navodno potvrđuje tu dijagnozu.

Nakon atentata, predsednik vlade Nikola Uzunović proglasio je šestomesečnu državnu žalost od 9. oktobra 1934. do 9. aprila 1935. godine, od toga 40 dana duboke žalosti.

U Zagrebu je oko 200.000 odalo poštuo kralju, čiji je kovčeg bio istaknut ispred zgrade kolodvora. Tadašnje novine su pisale da „plače Zagreb”, i da „ceo Zagreb pruža sliku teške žalosti”.

Kralj je sahranjen u četvrtak 18. oktobra. U tri sata po podne topovske salve i zvona sa svih crkava objavile su da je telo kralja spušteno u kriptu na Oplencu. Protokol za sahranu bio oslonjen na iskustva sa evropskih dvorova, ali ga je u oplenačku crkvu uneo narod. Šumadinci.

Sahrani kralja Aleksandra prisustvovalo je više od 30 stranih delegacija, Najbrojnije su bile rumunska i francuska na čelu sa Alberom Lebrenom, predsednikom Francuske Republike, sa velikim brojem generala i admirala među kojima i maršal Peten. Englesku delegaciju predvodio je vojvoda od Kenta, a nemačku Herman Gering.

Maketa broda Dubrovnik. Moćni razarač Jugoslovenske kraljevske mornarice ostao je upamćen po tome što je upravo njime kralj Aleksandar I u oktobru 1934. otplovio za Marselj .

Vredno delo Paje Jovanovića, portret kralja Aleksandra Karađorđevića, nastalo nakon 1920. godine, takođe je premijerno predstavljeno javnosti. Sliku je, na licitaciji u međunarodnoj aukcijskoj kući "Dorotheum" kupila Fondacija „Za srpski narod i državu“ i donirala Muzeju Jugoslavije, gde će biti uvršteno u stalnu postavku.