Srpski grad sa najvećim brojem crkava
© Foto : Đorđe Stefanović
Pratite nas
Slavna prestonica, Carski grad, Carigrad srpskih careva, sinonimi su za jedan od najstarijih gradova na Balkanu i srednjevekovnu srpski grad Prizren.U ovom gradu, koji najranije tragove vuče još iz rimskog perioda, u srednjem veku, pa i pod osmanskom vlašću bio je poznat po velikom broju pravoslavnih crkava.
Srpske pravoslavne svetinje i spomenici u Prizrenu sačinjavaju sistematizovan skup verskih, kulturnih i istorijskih objekta koji su u različitim istorijskim periodima, stvarani, devastirani i ponovo obnavljani. Bez obzira na njihovne naknadne obnove i rekonstrukcije, sve one svedoče bitnu činjenicu - neosporiv i dug vremenski kontinuitet srpskog prisustva i istorijskog nasleđa na tom prostoru.
Prema trenutnom stanju kulturno-istorijskog nasleđa u tok kraju, srpske svetinje mogu se podeliti u u tri kategorije: uništene pravoslavne svetinje, demolirane, opljačkane i spaljene pravoslavne svetinje i devastirani spomenici. Prema podacima Srpske pravoslavne crkve od osnivanja Prizrenske Mitropolije 1019. godine do danas u ovom gradu postoji ili je postojalo 33 srpskih pravoslavnih svetinje i spomenika.
Prizrenska episkopija jedna od najstarijih
Prizrenska eparhija, koja se pominje još 1019. godine u povelji vizantijskog cara Vasilija Drugog (976–1025), obuhvatala je krajeve oko grada Prizrena, zatim Hvosno (prostor oko Peći i Dečana) i predele u slivu Belog i Crnog Drima.
Ulaskom ove eparhije 1219. u sastav samostalne Srpske pravoslavne crkve (do tog vremena ovo područje bilo je pod jurisdikcijom Ohridske arhiepiskopije), područje Hvosna izdvojeno je u posebnu eparhijusa sedištem u manastiru Maloj Studenici, severoistočno od Peći. Sedište prizrenskih episkopa bilo je u Prizrenu pri crkvi Svete Bogorodice Ljeviške (tada manastir).
Kada je 1346. Srpska crkva uzdignuta na stepen patrijaršije, Prizrenska episkopija je postala mitropolija.
Posle ukidanja Pećke patrijaršije (1766), ovoj eparhiji pripojene su stare Hvostanska i Lipljanska, odnosno Gračanička (Novobrdska) episkopija.
Juna 1999. godine Prizren je pod pritiskom terorista tzv. "OVK" i ratnim strahotama izazvanih NATO agresijom na SRJ 1999. godine, napustilo preko 12.000 stanovnika, mahom Srba.
Oni koji su tada poverovali rečima međunarodnih snaga da će ih zaštiti — ubijeni su na kućnom pragu, ili im se gubi svaki trag. Tada su opljačkane ili spaljene skoro sve srpske kuće u Prizrenu. Ono što je preostalo uništeno je u sedamnaestomartovskom pogromu 2004. godine, kada su proterani i malobrojni preostali Srbi.
Tada su spaljene ili ruinirane skoro sve značajnije pravoslavne svetinje, srpski srednjovekovni spomenici kulture u Prizrenu i okolini, prenosi N portal.
Srpske pravoslavne svetinje i spomenici u Prizrenu:
Saborni hram Bogorodice Ljeviške, (osnova hrama je iz 12. veka, a obnovio ga je kralj Milutin 1306—1307. godine za episkopovanja prizrenskih episkopa Damjana i Save čija su imena uklesana u fasadi hrama)
Manastir Svetih Arhangela kod Prizrena, sagradio ga car Dušan 1343—1352
Crkva Sv. Spasa podignuta i freskopisana u 3. i 4. deceniji 14. veka
Crkva Sv. Dimitrija (podignuta u 13—14. veku, porušena u 19. veku i na njenom mestu se danas nalazi rimokatolička crkva Device Marije.
Crkva sv. Nikole, tzv. Koraćeva crkva iz 14. veka, pretvorena kasnije u džamiju
Saborni hram Sv. velikomučenika Đorđa iz 1887. godine sa ikonom Bogorodice iz 14. veka i ikonostasom iz 18. veka.
Crkva Sv. Besrebrenika iz 19. veka, podignuta na temeljima starije crkve sa nekoliko vrednih ikona iz 18—19. veka.
Crkva Sv. Pantelejmona u mahali zvanoj Pantelija, rekonstruisana 1937. na mestu stare crkve iz Srednjeg veka.
Temelji crkve Sv. apostola Tome pod Prizrenskom tvrđavom “Kaljajom”
Ostaci crkve Sv. Prokopija u mahali Pantelija
Crkva Sv. Ane na čijem je mestu podignuta džamija Mustafe Paše
Crkva Sv. Atanasija u prizrenskoj tvrđavi “Kaljaja”. Na njenom mestu je Emin paša Rotuli (Albanac) podigao džamiju i sahat-kulu 1805. godine. Ovu džamiju su kasnije porušili Bugari u 1. svetskom ratu.
Ostaci crkve Sv. apostola Petra i Pavla na levoj strani reke Bistrice
Crkva Sv. proroka Ilije koja je sa starim srpskim grobljem postojala sve do 1915. godine.
Bogojavljenska crkva, na čijim je ruševinama podignuta džamija u Maraš-mahali
Preobraženjska crkva, po predanju kapela dvora cara Dušana, koja se nalazila na mestu današnje džamije Mehmed Paše
Crkva sv. Nikole, tzv. “Gradska crkva” (pominje se još u 14. veku) u drevnoj Višegradskoj tvrđavi, iznad manastira Sv. Arhangela.
Gospojinska Crkva koja se pominje u hrisovulji cara Dušana iz 1348. godine
Manastir Sv. Varvare u Prizrenu, koji se pominje sa svojim imanjima u turskom tefteru iz 1526—1559. godine
Ostaci pećinske crkve i manastira u blizini mesta zvanog “Golem kamen” kod Prizrena
Crkva Sv. Nikole, ili “Rajkova crkva” iz 14. veka, obnovljena 1857. godine sa vrednom ikonom iz 16. veka
Crkva Sv. Georgija Runovića iz 15 veka, sa carskim dverima iz 16. veka. Nalazi se u porti hrama sv. Đorđa pred zgradom Episkopije
Isposnica Sv. Nikole, na putu između Prizrena i manastira Sv. Arhangela, sa ostacima fresaka iz 14. veka. Ovo je jedna od brojnih isposnica koje su postojale u dolini Prizrenske Bistrice.
Crkva Sv. Jelene koja je stajala na mestu džamije koju je podigao Mustafa Paša Prizrenski
Ostaci zgrade starog mitropolitskog dvora sa vladičanskom kapelom, jugoistočno od hrama Bogorodice Ljeviške
Crkva Sv. Vlasija (koja se pominje u hrisovulji cara Dušana iz 1348. god.)
Crkva Sv. Nikole, “Tutićeva crkva”, podignuta 1331/32 godine i kasnije freskopisana
Crkva Sv. Nedelje sa sačuvanim temeljima crkve Vavedenja Presvete Bogorodice, zadužbine Kraljevića Marka iz 1371. godine. U crkvi su preostali delovi freskopisa iz 14. veka.
Crkva Sv. Stefana, zadužbina kralja Milutina s početka 14. veka. Sada prekrivena albanskim kućama.
Spomenik srpskim borcima iz Balkanskih ratova i 1. Svetskog rata
Spomen kapela srpskim ratnicima palim u oslobođenju Prizrena 1912. godine i u 1. Svetskom ratu
Studenac “Kosovo”, spomen česma oficirima i vojnicima 3. srpske armije koja je oslobodila Prizren 1912. godine.
Spomenik caru Dušanu, pred hramom Sv. Đorđa. Miniran u junu 1999. godine.
