Odlazak Remzija Klarka – tužioca koji je sakupio dokaze protiv Amerike i NATO za agresiju na SRJ

Remzi Klark koji je preminuo u svom domu u Njujorku u 94. godini, bio je kritičar spoljne politike SAD i protivnik američkih vojnih intervencija.

Optužnicu protiv SAD i NATO zbog agresije na SRJ Remzija Klarka objavljujemo u celini.

Tužba

Kojom se Vilijem DŽ. Klinton, vlada Sjedinjenih Država, NATO i drugi optužuju za međunarodne zločine i kršenja međunarodnih i domaćih zakona zbog izazivanja smrti, razaranja, povreda i patnje.

Ova tužba se podnosi da bi se prekinulo zlo rata, sprečila buduća kršenja osnovnih ljudskih prava, zaštitile međunarodne i nacionalne organizacije, vlade i institucije i da bi osobe osuđene za navedena kršenja odgovarale za svoje postupke. Vlade, organizacije i ovde navedeni pojedinci

Optužuju se

Za zločine protiv mira, ratne zločine, zločine protiv čovečnosti i druge prestupe, čime su prekršili principe Nirnberškog suda (Nirnberg), Haških propisa (Hag), Ženevskih konvencija (Ženeva) i drugih međunarodnih i nacionalnih zakona; Za teška kršenja Povelje Ujedinjenih nacija (Povelja UN), Severnoatlantskog ugovora (NATO), drugih međunarodnih sporazuma, međunarodnog prava, Federalnog ustava i domaćih zakona Sjedinjenih Država, osnovnih zakona drugih zemalja, uključujući Ujedinjeno Kraljevstvo, Saveznu Republiku Nemačku, Tursku, Holandiju, Mađarsku, Italiju, Španiju i druge vlade članice NATO i Saveznu Republiku Jugoslaviju.

Za teška kršenja Univerzalne deklaracije o ljudskim pravima (UDHR), Međunarodnog ugovora o građanskim i političkim pravima (IČPR), Međunarodnog ugovora o ekonomskim, socijalnim i kulturnim pravima (ICESCR), Konvencije o genocidu i drugih međunarodnih sporazuma, ugovora, deklaracija i ovde navedenih domaćih zakona.

A. Optuženi

1. Predsednik Vilijem DŽ. Klinton, državni sekretar Medlin Olbrajt, sekretar za odbranu Vilijem Koen i komandanti, admirali, američko osoblje direktno uključeno u određivanje ciljeva, posade američkih vojnih bombardera i desantnih transportnih aviona, američko vojno osoblje direktno uključeno u nišanjenje, pripremu i lansiranje raketa na Jugoslaviju, osoblje vlade Sjedinjenih Država koje je izazvalo, odobrilo ili propustilo da spreči nasilje u Jugoslaviji pre i za vreme okupacije NATO i drugi koji će biti imenovani.

2. Ujedinjeno Kraljevstvo, premijer Toni Bler, sekretar za inostrane poslove, sekretar za odbranu i komandanti, admirali, britansko osoblje koje je direktno učestvovalo u određivanju ciljeva, posade britanskih vojnih bombardera i desantnih transportnih aviona, britansko vojno osoblje koje je direktno učestvovalo u nišanjenju, pripremi i lansiranju raketa na Jugoslaviju.

3. Savezna Republika Nemačka, kancelar Gerhard Šreder, ministar inostranih poslova, ministar odbrane i komandanti, admirali, nemačko osoblje koje je direktno učestvovalo u određivanju ciljeva, posade nemačkih bombardera i desantnih transportnih aviona, nemačko vojno osoblje koje je direktno učestvovalo u nišanjenju, pripremi i lansiranju raketa na Jugoslaviju.

4. Vlada svake zemlje – članice NATO koja je direktno učestvovala u napadima na Jugoslaviju avionima, raketama ili uz angažovanje svog osoblja, i komandanti, admirali, osoblje NATO koje je direktno učestvovalo u određivanju ciljeva, posade vojnih bombardera i desantnih transportnih aviona NATO, vojno osoblje NATO koje je direktno učestvovalo u nišanjenju, pripremi i lansiranju raketa na Jugoslaviju.

5. Vlade Turske, Mađarske, Italije i drugi, koji su dali odobrenje za korišćenje vazduhoplovnih baza na svojoj teritoriji Sjedinjenim Državama ili vojnim avionima i raketama drugih angažovanih zemalja namenjenim za direktan napad na Jugoslaviju.

6. Organizacija Severnoatlantskog ugovora (NATO), generalni sekretar Havijer Solana, vrhovni komandant general Vesli K. Klark.

7. Za osudu: svaka članica NATO koja je glasala da se dozvole vojni napadi na Jugoslaviju.

B. Tačke optužbe

1. Planiranje i učešće u rasparčavanju, podeli i osiromašenju Jugoslavije. Sjedinjene Države, Nemačka, NATO i drugi optuženi angažovali su se u procesu, počev ili pre 1981. godine, koji je imao za cilj raspad Savezne Republike Jugoslavije na mnogo delova, podelu raznih etničkih, verskih i drugih grupa u novobalkanizovanim granicama i unutar njih, slabljenje slovenskog, srpskog, muslimanskog i drugog stanovništva izazivanjem i produžavanjem unutrašnjeg nasilja i direktnim napadima Sjedinjenih Država i nekih članica NATO. Kao posledica toga, Jugoslavija, koja je imala 25 miliona stanovnika u integrisanom društvu i privredi, sada se sastoji od mnogo malih država, od kojih je Srbija najveća. Optuženi nameravaju da podele Jugoslaviju tako da svi delovi Jugoslavije imaju ispod pet miliona ljudi, od kojih svaki ima pretežno jedno etničko poreklo i religiju, ozbiljno poremećene privrede kojima uglavnom dominiraju strani interesi, u kojima dve grupe – pravoslavni Srbi i muslimani – najviše trpe, uz veoma veliko uništavanje dobara, drastično smanjenje produktivnosti, koja je sada pala za tri četvrtine, i izazivanje siromaštva.

Povelja UN; Deklaracija o nedopustivosti mešanja u unutrašnje stvari država i zaštiti njihove nezavisnosti i suvereniteta (Deklaracija o neintervenisanju), 1965 USGA Rezolucija 2131.

2. Nametanje, podsticanje i ohrabrivanje nasilja između Srba i muslimana. Sjedinjene Države i drugi optuženi angažovali su se u procesu, počev ili pre 1981. godine, koji je imao za cilj da navede muslimane i pravoslavne Srbe da krenu u dugo bratoubilačko nasilje, ratove iscrpljivanja slabeći i jedne i druge. Taktika je uključivala i snabdevanje odabranih muslimanskih grupa oružjem i uskraćivanja istog da bi napadale druge, ili se adekvatno branile u Bosni; motivisanje, obuku i snabdevanje UČK oružjem za napade na jugoslovensku policiju i vojsku da bi preuzela kontrolu nad Kosovom za vreme okupacije NATO i napadala Srbe i druge; sprečavanje spoljnih napora da se nasilje spreči i stavi pod kontrolu; vršenje, izazivanje i odobravanje nasilja protiv lica raseljenih za vreme kampanje bombardovanja od strane SAD i NATO, kao i zbog kopnenih akcija UČK i jugoslovenske policije i vojske; izazivanje i podržavanje sukoba između jugoslovenskih vojnih /policijskih/ civilnih grupa i UČK /kosovarskih paravojnih/ civilnih grupa; odobravanje i propust da se spreče napadi na raseljena lica koja se vraćaju ili su ostala na Kosovu i to i pre i posle okupacije Kosova od strane NATO/ SAD. Godine 1999. Sjedinjene Države su prouzrokovale najveći broj smrtnih slučajeva, ranjavanja i razaranja svojim vazdušnim i raketnim napadima na sve segmente stanovništva i vitalne komunalne sisteme.

Povelja UN, čl. 2; Deklaracija o neintervenisanju; Rezolucija o definiciji agresije (Rez. o agresiji), 1997 UNGA Res. 3314.

3. Sprečavanje i osujećivanje napora da se sačuvaju jedinstvo, mir i stabilnost u Jugoslaviji. Od početka svojih nastojanja da sprovedu planove o rasparčavanju i uništenju Jugoslavije, Sjedinjene Države su radile na sprečavanju svakog mešanja, pregovara ili drugih napora u Jugoslaviji, ili od strane drugih zemalja, lidera ili pojedinaca da spreče ostvarenje njihovih željenih ciljeva. Njihove metode su uključivale političke, vojne i ekonomske pretnje i kontrolu nad mirovnim pregovorima, kojima je dat veliki publicitet, veoma sličnim onima u Dejtonu, Ohajo, za vreme rata u Bosni, u Rambujeu, Francuska, godine 1998, koji su delovali kao ozbiljni mirovni pregovori, ali su Jugoslaviji ponuđena samo dva izbora: da pristane na stranu vojnu okupaciju ili da očekuje razorni vojni napad.

Povelja UN; Deklaracija o neintervenisanju; Rezolucija o agresiji; Pariski pakt 1928, čl. I i II.

​4. Uništavanje mirovne uloge Ujedinjenih nacija. Sjedinjene Države su dejstvovale i prinudile druge zemlje da dejstvuju u pravcu blokiranja Ujedinjenih nacija kako bi im onemogućile obavljanje dužnosti na osnovu Povelje Ujedinjenih nacija u cilju sprečavanja sukoba, kontrolisanja nasilja i očuvanja mira u Jugoslaviji, kršeći na taj način Povelju UN i ugrožavajući njihovu valjanost kao međunarodne institucije sposobne da očuva mir i okonča zlo rata. Povelja UN; Deklaracija o neintervenisanju; Rezolucija o agresiji, Pariski pakt 1928. čl. I i II.

5. Korišćenje NATO-a za vojnu agresiju protiv siromašnih zemalja koje odbijaju da se povinuju, i za njihovu okupaciju. Sjedinjene Države su uticale i primoravale druge zemlje da utiču da NATO dopusti direktne vojne napade na Jugoslaviju, što predstavlja kršenje Povelje UN uz izrazito oslanjanje Severnoatlantskog ugovora na američko oružje i vojnu tehnologiju, i da privole članice NATO da obezbede i finansiraju veći deo vojnih snaga za okupaciju Kosova u doglednoj budućnosti, koristeći pritom bogatstvo i moć bogatih bivših kolonijalnih sila iz Evrope protiv siromašnog i nezaštićenog naroda Jugoslavije.

Povelja Ujedinjenih nacija; Severnoatlantski ugovor 1949, član I.

6. Ubijanje i ranjavanje bespomoćnog stanovništva širom Jugoslavije. Počev od, ili pre 24. marta 1999. godine, Sjedinjene Države su, bez objave rata od strane Kongresa, uz pomoć i podršku nekih zemalja članica NATO, uključujući Ujedinjeno Kraljevstvo, Nemačku, Tursku, Španiju i Holandiju, kao i Mađarsku, Hrvatsku, Italiju i druge, započele rat projektilima i bombardovanjem iz vazduha, ubijajući i ranjavajući pritom, često neselektivno, hiljade i hiljade Srba, Kosovara, Roma, muslimana, pravoslavaca, rimokatolika, stranih državljana širom Jugoslavije i to s predumišljajem. Hag, čl. 22 i 23; Ženeva 1949, član 19; Nirnberg, Princip VI a, b i c; Američki ustav, član I, odeljak 8, kl. II.

7. Planiranje, najavljivanje i izvođenje napada s namerom da se ubiju šef vlade, drugi vladini lideri i odabrani civili. Sjedinjene Države su planirale, najavljivale i sprovodile u delo napade raketama i bombardovanja iz vazduha sa ciljem da se ubije šef jugoslovenske vlade, članovi njegove porodice, drugi vladini lideri i određeni civili kako bi se uništilo postojeće vladino rukovodstvo i terorom nateralo ono i oni koji mu pružaju ličnu podršku na poslušnost.

Povelja Ujedinjenih nacija, član 2, Konvencija o sprečavanju i kažnjavanju zločina protiv međunarodno zaštićenih lica (Konvencija o zaštićenim licima); Borbena pravila armije SAD 27-10; Izvršno naređenje američkog predsednika 12333 (Izvršno naređenje 12333); Ženevske konvencije 1977, Dodatni Protokol I (Ženeva 1977), čl. 48, 51.

8. Uništavanje i razaranje ekonomskih, socijalnih, kulturnih, medicinskih, diplomatskih i verskih resursa, dobara i objekata širom Jugoslavije. Počev od, ili pre 24. marta 1999, Sjedinjene Države su, uz pomoć i saradnju pojedinih članica NATO, uključujući Ujedinjeno Kraljevstvo, Nemačku, Tursku, Španiju i Holandiju, i drugih – kao što su Hrvatska, Mađarska i Italija, započele sistematske napade raketama i bombardovanje iz vazduha na resurse, dobra i ekonomske, socijalne, kulturne, medicinske, diplomatske i verske objekte, namerno ih rušeći i nanoseći im štetu širom Jugoslavije sa ciljem da unište produktivnu, ekonomsku, socijalnu, kulturnu, diplomatsku i versku valjanost čitavog društva. Hag, čl. 22 i 23; Ženeva 1949, čl. 19; Ženeva 1977, Protokol I, dodatni, čl. 48, 52, 53; Povelja UN, čl. 2; Konvencija o zaštićenim licima; Borbena pravila armije SAD 27-10; Izvršno naređenje 12333; Ženeva 1977, čl. 48, 51; ICESCR.

9. Napadi na objekte neophodne za opstanak stanovništva Jugoslavije. Počev od ili pre 24. marta 1999, Sjedinjene Države su uz pomoć i podršku drugih, u specifičnom cilju lišavanja jugoslovenskog stanovništva hrane, vode, električne energije, proizvodnje hrane, lekova, zdravstvene zaštite i drugih stvari od bitnog značaja za opstanak, krenule u sistematsko razaranje i uništavanje raketama i bombardovanjem iz vazduha objekata za proizvodnju i uskladištavanje hrane, vode za piće i sistema za navodnjavanje u poljoprivredi, za proizvodnju đubriva, insekticida, farmaceutskih proizvoda, zatim bolnica i objekata za zdravstvenu zaštitu, kao i druge objekte od bitnog značaja za ljudski opstanak. Hag 1907, čl. 22 i 23; Ženeva 1977, čl. 48, 54.

10. Napadi na objekte koji sadrže opasne supstance i agense. Sjedinjene Države su napadale hemijska postrojenja i objekte za skladištenje, postrojenja za preradu i skladištenje nafte i prirodnog gasa, objekte za proizvodnju veštačkih đubriva i druga postrojenja i mesta isključivo u cilju oslobađanja i širenja toksičnih, radioaktivnih i drugih opasnih supstanci i agensa u atmosferi, tlu, podzemnim vodama i lancu ishrane kako bi se zatrovala čovekova okolina i nanela šteta stanovništvu. Nirnberg, Princip VI; Hag, čl. 22 i 23; Protokol o zabrani korišćenja u ratu zagušljivih, otrovnih i drugih gasova, Ženeva 1925 (Protokol o otrovnim supstancama); Ženeva 1977, Protokol I, dodatni, čl. 48, 51, 56.

11. Korišćenje osiromašenog uranijuma, kasetnih bombi i drugog zabranjenog oružja. Sjedinjene Države su koristile zabranjena oružja za masovno uništavanje i neselektivno izazivanje smrti i patnje protiv stanovništva čitave Jugoslavije. Uprkos tome što su znale za smrtonosno dugoročno dejstvo na život i uprkos upozorenjima Američke komisije za nuklearnu regulativu, Sjedinjene Države su napale Jugoslaviju raketama sa osiromašenim uranijumom, bombama i mecima koji su izazivali širenje radioaktivnih materija u atmosferi, tlu, podzemnim vodama, lancu ishrane i čvrstim objektima koje su pogodile rakete, bombe i meci sa osiromašenim uranijumom, što stanovništvo Jugoslavije izlaže opasnosti od smrti, genetskih oštećenja, raka, tumora, leukemije i drugih bolesti i kod budućih generacija. U velikoj meri su korišćene kasetne bombe i one su razbacivale veliki broj oštrih metalnih gelera kraj bolnica, crkava, džamija, škola, stambenih blokova i drugih gusto naseljenih mesta, izazivajući smrt, povrede i oštećenje dobara. U toku je istraga o upotrebi drugih nelegalnih oružja. Hag, čl. 22 i 23, Ženeva 1977, čl. 48, 51, 54, 55, POONA – Optužnica za subverziju nauke i tehnologije 1978 (Optužnica POONA).

12. Vođenje rata protiv životne sredine. Napadi Sjedinjenih Država iz vazduha i raketama namerno su izazivali dugoročnu i tešku katastrofu životne sredine velikih razmera u Jugoslaviji. I sami preleti aviona izazvali su zagađenje u atmosferi. Hiljade tona eksploziva ispustile su ogromne količine hemikalija u vazduh, stvorile su oblake prašine i otpadaka sa pogođenih mesta i izazvale požare koji su često besneli danima. Namerno gađana hemijska, petrohemijska postrojenja, postrojenja za preradu nafte i gasa, za njihovo skladištenje i transmisiju u blizini Beograda, Novog Sada, Niša i drugih većih gradova izložila su ogroman broj stanovnika opasnom i pogubnom zagađenju. Osiromašeni uranijum koji se proširio po čitavom Kosovu i ostalom delu Srbije ugrožavaće život generacijama. Hag, čl. 22 i 23; Ženeva 1977, čl. 48, 51, 54 i 55; Stokholmska deklaracija konferencije UN o čovekovoj okolini 1972; Principi I, II (Konferencija UN o čovekovoj okolini), i dr.

13. Nametanje sankcija preko UN, što predstavlja genocidni zločin protiv čovečnosti, da bi se postiglo osiromašenje i slabljenje naroda Jugoslavije. Sjedinjene Države su pre 1989. godine započele ekonomski napad na Jugoslaviju sa ciljem da je politički unište i ekonomski poruše. To je navelo Međunarodni monetarni fond (MMF) da upotrebi svoju najjaču šok terapiju za napad na jugoslovensku produktivnost, za povećanje bremena njenog spoljnog duga i za otvaranje nacionalnog bogatstva za strani kapital na taj način što će se ukloniti trgovinske barijere i privatizovati javni industrijski, trgovinski objekti i službe od vitalnog značaja. U maju 1991. godine, američki državni sekretar je obustavio sve američke programe pomoći za svih šest jugoslovenskih republika i stavio veto na buduće kredite MMF-a, što je stvorilo ogroman ekonomski podsticaj i predstavljalo snažan politički argument za one koji su bili politička opozicija Beogradu da ostale republike odvoje od Srbije. Sjedinjene Države su uspele da se izbore za sankcije UN protiv Jugoslavije, ali su oslobodile sankcija one republike koje su se odvojile od Jugoslavije. Takve sankcije su opustošile čitavu jugoslovensku privredu do te mere da bi normalna stopa rasta, oslobođena pritisaka Sjedinjenih Država, iziskivala 30 godina za povratak na nivo proizvodnje iz 1989. godine. Sve bivše republike su pretrpele ekonomske štete, ali je Jugoslavija, uključujući Kosovo, doživela mnogo veći ekonomski pad nego favorizovane severne republike – Slovenija i Hrvatska – koje su danas u mnogo većoj meri rimokatoličke nego pre secesije. Sankcije su imale mnogo štetnije posledice po život, zdravlje, ekonomiju i kvalitet života u Jugoslaviji nego vojni napadi, povećanje smrtnosti, smanjenje prosečnog ljudskog veka, pogoršanje ishrane i zdravstvene zaštite i smanjenje proizvodnje. Sankcije su ekonomski zločin, zločin protiv čovečnosti i genocid. Nirnberg, Princip VI c, Zločini protiv čovečnosti; Konvencija o genocidu; Ženeva 1977, čl. 48, 54, 55.

14. Stvaranje ilegalnog ad hok tribunala za zločine u cilju uništenja i satanizovanja srpskog rukovodstva. Sjedinjene Države su preko optužene Medlin Olbrajt primorale Savet bezbednosti UN da osnuje ad hok tribunale za Jugoslaviju i Ruandu, čime je prekršena Povelja Ujedinjenih nacija s ciljem da se unište i satanizuju lideri ovih dveju zemalja i ugroze lideri na drugim mestima. Napadajući pojedinačne neprijatelje u ad hok sudovima i optužujući ih za genocid, one ostvaruju njihovu izolaciju na međunarodnom planu, vrše pritisak na njihove zemlje da ih uklone sa vlasti, korumpiraju i politizuju pravosuđe i koriste neutralno međunarodno pravo za osporavanje i kažnjavanje neprijatelja kao ratnih zločinaca, a sebe prikazuju kao nedužnog borca za pravdu.

Povelja UN; Statut Međunarodnog suda pravde (Statut ICJ); UDHR; IČPR.

15. Upotreba kontrolisanih međunarodnih medija za obezbeđenje podrške američkim napadima u bilo kom delu sveta i satanizaciju Jugoslavije, Slovena, Srba i muslimana kao genocidnih ubica. Optuženi iz Sjedinjenih Država sistematski kontrolišu, usmeravaju, manipulišu, dezinformišu i ograničavaju izveštavanje o Jugoslaviji i američkim napadima na nju u štampi i medijima da bi pridobili podršku javnosti za intenzivno bombardovanje bespomoćne Jugoslavije, uključujući Kosovo, kao što su to činili u Libiji, Iraku, Avganistanu i drugde. Međunarodni mediji su podržavali i veličali američke političke ciljeve daljeg rasparčavanja Jugoslavije i drugih oblasti, deleći region, satanizujući izabrane vladine funkcionere, druge lidere, generale, oficire i vojnike kao genocidne ubice; kontrolišući druge zemlje pomoću pretnji javno podržanih raketnih i vazdušnih napada i obogaljujućih ekonomskih sankcija i podstičući američku javnost da prihvati i podrži buduće operacije protiv drugih zemalja, kao i povećanje vojnog budžeta kao vid podrške ekspanzionističkoj globalnoj ulozi američkog vojnog prisustva i kontrole.

16. Uspostavljanje dugoročne vojne okupacije strateški važnih delova Jugoslavije od strane snaga NATO. Sjedinjene Države su prisilile optužene članice NATO i druge da obezbede i podrže vojne okupacione snage na Kosovu, kao što su to učinile u Bosni, da bi fizički kontrolisale ključne delove Jugoslavije s ciljem da sprovedu trajno razdvajanje i podelu država i naroda, da još više naštete stanovništvu, da postave barijere imigraciji iz Male Azije, arapskih država na Bliskom istoku, u Severnoj Africi i iz bivših južnih republika ŠSR i drugde; da obezbede tampon zonu između Evrope i pomenutih regiona, kontolišući teritoriju podeljenih, razdvojenih i osiromašenih Slovena, Srba, pravoslavaca, Kosovara i drugih; da eksploatišu resurse regiona i da pripreme i uslove članice NATO za buduće učešće protiv drugih zemalja. Povelja UN; NAT, čl. I; Deklaracija o neintervenisanju.

17. Pokušaj da se unište suverenitet, pravo na samoopredeljenje, demokratiju i kulturu slovenskog, muslimanskog, hrišćanskog i drugih naroda u Jugoslaviji. Sjedinjene Države su pokušavale i pokušavaju da unište suverenitet Jugoslavije, pravo njenih naroda na samoopredeljenje, demokratske institucije koje je ona razvila i njenu kulturu, koja definiše nasleđe, vrednosti i tradiciju njenog naroda, zamenjujući ih komercijalno korisnim proizvodima koji nemaju nikakvu značajnu vrednost, i to sa jednim jedinim glavnim ciljem – da iskoriste siromašne. Cilj američke politike je da ukoreni uverenje da samo jedan sistem funkcioniše – kapitalizam – da samo jedna kultura ima svoje vrednosti, naime, američka i zapadnoevropska, i da će se istorija završiti globalizacijom američke kulture. UDHR; IČPR; ICESCR.

18. Svrha želje Sjedinjenih Država da dominiraju, kontrolišu i iskoriste Jugoslaviju, njen narod i njene resurse. Dugoročni cilj svih postupaka zbog kojih se pokreće tužba je dominacija, kontrola i korišćenje siromašnih zemalja u svetu i siromašnih ljudi u Sjedinjenim Državama i u drugim bogatim zemljama sa ciljem da se obogati i poveća koncentracija bogatstava i da se čitava populacija siromašnih, koja obično ima tamniju boju kože, neutrališe strahom, bespomoćnošću, siromaštvom, hlebom i igrama.

19. Smisao želje Sjedinjenih Država da budu vojna sila i da imaju moć ekonomske prinude. Sjedinjene Države sa gotovo potpunim monopolom na nuklearno oružje, vojne avione, projektile, najsavremenija oklopna vozila, vatrenu moć, opremu i visoko razvijenu tehnologiju, konstantno šire svoju fizičku moć razaranja, trošeći više na vojnu moć nego sve ostale članice Saveta bezbednosti zajedno. Sjedinjene Države koriste svoju ogromnu ekonomsku moć da prinude strane vlade da se povinuju njihovim željama, ne obazirući se pritom na interese naroda tih zemalja. Sama pretnja ekonomskim sankcijama primorava zemlje da izađu u susret američkim zahtevima iako je to u suprotnosti sa njihovim suverenitetom i interesima.

C: Tražena pomoć

1. Sloboda za sve balkanske narode da formiraju federaciju po svom izboru kako bi ostvarili političku, građansku, socijalnu, ekonomsku i kulturnu nezavisnost i sigurnost za sve narode u regionu.

2. Sveobuhvatni napori na uspostavljanju uzajamnog poštovanja, zajedničkih interesa i prijateljskih veza između muslimana, Slovena i svih nacionalnih, etničkih i verskih grupa na Balkanu.

3. Stroga zabrana svih vidova stranog mešanja ili uništavanja napora na uspostavljanju jedinstva, mira i stabilnosti na Balkanu.

4. Obnavljanje mirovnih funkcija UN i reforma UN sa ciljem da postanu efikasnije.

5. Ukidanje NATO.

6. Puna odgovornost pojedinaca i vlada za zločinačke i druge nezakonite vojne napade i ekonomsku nepravdu, uključujući sankcije koje su uvedene protiv svih ljudi u Jugoslaviji, njihovih života, resursa, imovine i životne sredine, što bi trebalo da obuhvati i krivično gonjenje i reparacije, koje bi bile dovoljno velike da sve stanovnike vrate na onaj nivo na kojem bi bili da nisu bili izloženi zlodelima, kao i resurse sa kojima bi mogli da grade bolju budućnost po izboru naroda.

7. Ukidanje nezakonitog ad hok Međunarodnog tribunala za zločine za Jugoslaviju i oslanjanje na legalni međunarodni sud sa nediskriminatorskom svetskom jurisdikcijom koji bi bio u stanju da sudi u skladu sa zakonima.

8. Obezbeđivanje odgovarajućeg pristupa medijima kako bi se svet informisao o destruktivnosti korišćenja oružja visoke tehnologije od strane SAD protiv siromašnih i bespomoćnih naroda i genocidne prakse sankcija.

9. Uklanjanje svih stranih trupa sa Balkana u što skorijem roku kao i američkih trupa iz zemalja NATO i drugih zemalja. Širi raspon pomoći i reforme može se naći u Poglavlju 12 u „The Fire This Time“.

Razmere istrage

Istražna komisija će se usredsrediti na zločinačko ponašanje Sjedinjenih Država, uz pomoć i podršku NATO, zbog dominantne američke uloge u vojnim i drugim nelegalnim akcijama protiv Jugoslavije, u kojima nisu imale nijednu jedinu žrtvu, a pritom su prouzrokovale hiljade žrtava u Jugoslaviji, na opasnost od daljeg američkog ponašanja prema ljudima u Jugoslaviji i rizik od vazdušnih i raketnih napada na druge zemlje do kojih može da dođe, s obzirom na prirodu Sjedinjenih Država. Istražna komisija će tražiti i prihvatiti dokaze za zlodela od bilo koje ličnosti ili vlade koji su imali veze sa sukobom, zbog toga što smatra da se međunarodni zakon mora ravnopravno primenjivati. Ona veruje da „pobednička pravda“ nije zakon, već produžavanje rata silom one strane koja je odnela prevagu. Američka propaganda i izveštavanje međunarodnih medija satanizovali su Jugoslaviju, njeno rukovodstvo, Srbe i muslimane u skladu sa svojim ciljevima, ali su retko primećivali da se Jugoslavija uništava zločinačkim postupcima Sjedinjenih Država, kao što je navedeno u ovoj tužbi.

Sveobuhvatni napori na prikupljanju i proceni dokaznog materijala, donose objektivan sud o svakom ponašanju koje predstavlja zločin protiv mira, ratne zločine i zločine protiv čovečnosti, a davanje tih činjenica na uvid sudu svetskog javnog mnjenja traži da se bilo kakav pošteni napor usmeri na Sjedinjene Države. Istražna komisija smatra da je njeno usredsređivanje na zločinačke akcije Sjedinjenih Država značajno, adekvatno, i jedini način da se prezentuje cela istina, uravnotežena perspektiva i nepristrasnost u primeni zakonskog postupka na ovu veliku ljudsku tragediju.

Remzi Klark, jula 1999.

(Tekst prenet iz knjige „78 Dana Apokalipse – Istina optužuje“, organizacije „Srpska veza“, objavljene povodom 20 godina agresije na Jugoslaviju.)