U martu 2011. godine širom Sirije su održani veliki protesti, nakon čega je predsednik Asad bio primoran da raspusti vladu i da ukine režim vanrednog stanja, koji je bio na snazi poslednjih 48 godina. Protesti su prerasli u sukobe.
Teroristička organizacija DAEŠ (Islamska država) se 2014. godine utvrdila na teritoriji Sirije i Iraka. Teroristi su uspeli da zauzmu veliki irački grad Mosul, kao i deo teritorije Sirije. Prema podacima ruskog Ministarstva odbrane, grupa DAEŠ je 2015. godine kontrolisala oko 70 odsto teritorije Sirije. Osim toga, teroristi su zauzeli i veliki deo Iraka.
Godine 2015. sirijska vlada obratila se za pomoć Rusiji. Savet Federacije jednoglasno je odobrio zahtev predsednika Vladimira Putina za upotrebu Oružanih snaga zemlje van njene teritorije, što je omogućilo da se vojna operacija u Siriji pokrene istog dana na zahtev legitimnih vlasti ove države.
U septembru 2015. godine avioni Vazdušno-kosmičkih snaga Rusije počeli su da izvode napade na položaje DAEŠ-a u Siriji. U provinciji Latakija na aerodromu Hmejmim formirana je baza za rusku vazduhoplovnu grupu.
Učešće ruskih snaga omogućilo je preokret situacije – 2017. godine gotovo cela teritorija Sirije bila je oslobođena od terorista. Međutim, militanti su zadržali prisustvo u četiri regiona, od kojih je najveći provincija Idlib na granici sa Turskom.
Istovremeno, Rusija, Iran i Turska stvorile su takozvani Astanski format pregovora o situaciji u Siriji. U okviru ovog formata potpisan je memorandum o stvaranju zone deeskalacije sukoba u zemlji pod kontrolom tri države-garanta primirja.
Ubrzo posle toga, 2018. godine, Rusija i Turska dogovorile su se o uspostavljanju demilitarizovane zone u Idlibu. Krajem 2019. u provinciji su se ponovo aktivirali militanti. Vladine snage pokrenule su ofanzivu na njihove položaje, što je stvorilo napetu situaciju u odnosima sa Turskom, ali su 2020. godine strane potpisale sporazum o prekidu vatre.
