U trenutku kada je plan donet, Beograd je imao oko 280.000 stanovnika, a većina zgrada u njemu, više od 80 odsto, bile su prizemne, objavio je Istorijski arhiv Beograda.
Novi urbanistički plan odredio je Novi Beograd kao mesto masovne kolektivne stambene izgradnje, ali i centralne delove grada kakve danas znamo, kao što su Slavija, Trg Nikole Pašića, Terazijska terasa i Trg republike.
Taj plan je prognozirao da će Beograd postati milionski grad i u skladu s tim je predviđeno i njegovo širenje i izgradnja kolektivnih stambenih zgrada.
Novi Beograd je ovim planom predviđen za 250.000 stanovnika i podeljen je u pet zona – zonu državne uprave i kulturnih ustanova, zonu stanovanja, snabdevanja i distribucije, industrije, te zonu fiskulture i rekreacije, navode u Urbanističkom zavodu Beograda. Predviđena je bila gustina naseljenosti od 300 stanovnika po hektaru i visina stambenih objekata od četiri do osam spratova.
Takođe, u uži gradski region Beograda uključen je prostor u krugu prečnika od 60 kilometara. Grad je podeljen na rejone koji su imali po 60.000 stanovnika, u okviru kojih su građani mogli da zadovolje sve potrebe.
GUP-om iz 1950 predložen je silazak grada na reke, te izmeštanje železničkog saobraćaja sa desne obale Save, što se tek sada realizuje.
Pored toga, saobraćaj je bio prilagođen motornim vozilima, javni saobraćaj predviđao je uvođenje trolejbusa umesto tramvaja, dok je železnica imala važnu ulogu, a planom su predviđene putničke stanice „Novi Beograd“ i „Autokomanda“.
U planu su predviđena dva mosta na Dunavu, jedan na mestu Pančevačkog mosta i jedan na sličnom mestu gde je sada most Zemun-Borča. Na Savi su predviđena četiri prelaza, gde su već bili današnji Brankov i Stari železnički most, ali i mostovi gde je „Gazela“ i gotovo na istom mestu gde je današnji Most na Adi.
Pročitajte još:
.jpg){kind=link}
