U toj pećini smeštenoj u poluautonomnoj regiji Kurdistan u severnom Iraku, 1960. godine otkriven je dobro očuvan gornji deo tela odraslog neandertalca koji je živeo pre 70.000 godina.
Procenjuje se da je neandertalac koji je nazvan Shanidar Z bio u četrdesetim ili pedesetim godinama, ali njegov pol je ostao neutvrđen.
Pećina je predstavljala ključnu lokaciju za arheološka istraživanja i saznanja polovinom 20. veka, a u njoj su pre 60 godina pronađeni ostaci 10 neandertalaca, sedmoro odraslih i troje dece.
Tada je na nalazištu, u blizini jednog kostura, otkrivena i veća količina cvetnog polena, što je naučnike podstaklo na to da istraže jesu li i neandertalci pribegavali posmrtnim ritualima sahranjivanja svojih mrtvih uz cveće.
"Ovde je ključna namera koja se krije iza pokopa. Telo se, naime, može pokopati iz sasvim praktičnog razloga - da biste izbegli opasne lešinare ili da biste eliminirali neugodan miris. Ali, kada izostavimo praktične elemente, ovo je značajno jer upućuje na kompleksniji, simbolički i apstraktan način razmišljanja, saosećanje i brigu za mrtve, a možda i osećaj žalosti i gubitka", smatra naučnica sa Sveučilišta u Kembridžu Ema Pomeroy, glavna autorka istraživanja.
Naučnici veruju da je Shanidar Z namerno smešten u jamu iskopanu u dubljim slojevima zemlje, koja je bila namenjena za još četiri tela.
Kostur leži na leđima s levom rukom ispod glave i savijenom desnom rukom ispruženom u stranu.
Neandertalci su bili krupnije građe od homo sapiensa i imali su gušće obrve. Naseljavali su područje Evroazije i atlantske obale do Urala u razdoblju od pre 400.000 godina do otprilike pre 40.000 godina, kad su nestali i kada se naša vrsta doselila u to područje.
