Bugajski, koga mediji često predstavljaju kao „eksperta za Balkan“, dok se u suštini radi o jednom od nekolicine kurira američke „duboke države“, naročito bliskog vojno-industrijskom kompleksu SAD, otvoreno je podržao Zakon o slobodi vjeroispovjesti, koji su na koncu 2019. godine donijele crnogorske vlasti, sa jasnim ciljem otimačine imovine SPC u Crnoj Gori.
„Mislim da je ovo dobar proces i da pokazuje da Crna Gora poštuje vladavinu prava. Mislim da neki članovi Srpske pravoslavne crkve pretjerano reaguju i da moraju da budu oprezni, da ne dozvole da radikali i nacionalisti koriste Crkvu da podriju crnogorsku državu“, istakao je Bugajski.
„Duboka država“ upozorava SPC
Osim što se u ovako intoniranoj izjavi nazire i neskrivena prijetnja SPC povodom njenog ponašanja u Crnoj Gori u aktuelnoj krizi, u kojoj je na ulicama crnogorskih gradova po nekim procjenama do sada izašlo i do 200.000 građana, čudno zvuči i teza američkog eksperta u kojoj se pokušaj otimanja imovine Srpske pravoslavne crkve pokušava predstaviti kao kampanja da se „imovina vrati vlasnicima“, pri čemu Bugajski koristi primjer Jevreja, kojima je imovina oduzeta nakon nacističke okupacije.
To se u potpunosti poklapa sa agresivnom kampanjom Podgorice koja promoviše tezu da je Crna Gora 1918. godine tobože bila okupirana od strane Srbije, te da je i ovog puta u pitanju ispravljanje istorijske nepravde načinjene prije više od sto godina.
Treba li reći da ovaj upadljivi konsenzus u pogledu tumačenja istorije Crne Gore i Balkana između vlasti u Podgorici i „duboke“ Amerike više nego jasno upućuje da je ponovo u pitanju unaprijed isplanirana i sinhronizovana akcija atlantskih saveznika — ovoga puta u napadu na jedinu kanonsku pravoslavnu crkvu u Crnoj Gori.
Da je to tako, potvrđuje i stav Bugajskog da se sa procesom ataka na SPC moralo otpočeti, uprkos određenim preporukama Venecijanske komisije koji nisu uvaženi prilikom donošenja Zakona o slobodi vjeroispovjesti.
„Ipak, to ne utiče na činjenicu da imamo mnogo imovine koja je oduzeta crnogorskoj pravoslavnoj crkvi i nezavisnoj crnogorskoj Vladi i da mora da se utvrdi čija je“, tvrdi Bugajski, koji očigledno kada su u pitanju američki geostrateški interesi ni najmanje ne haje za činjenicu da je čitav pravoslavni svijet na čelu sa Carigradom i Moskvom koliko juče poručio da takozvana „crnogorska pravoslavna crkva“ nikada nije bila autokefalna.
Poruke za Srbiju
Naravno, pokušaj razaranja SPC nije mogao proći bez reakcije zvaničnog Beograda, pa je američki „ekspert za Balkan“ i to prokomentarisao konstatacijom da i dalje „postoji element u srpskoj politici, u Vladi i van nje, koji pokušava da podrije nezavisnost Crne Gore ili njeno članstvo u NATO-u“.
„Nažalost, i dalje ima članova srpske elite i Crkve koji vjeruju da Crna Gora pripada Srbiji. To liči na ono što Rusija vjeruje u pogledu Ukrajine. I tu ima određenih paralela. Crna Gora ima svoju nezavisnu crkvu, koja nije priznata na isti način na koji se priznaje ukrajinska crkva. Međutim, možda će se to dogoditi u bliskoj budućnosti. To ne može da se isključi. Da bi održala svoju nezavisnost, Crna Gora mora da ima svoje institucije (crkvu), a Srbija, s druge strane, ne može sebi da priušti sukob sa Crnom Gorom, jer će to podriti njen napredak, i ka Evropskoj uniji, ali i kada je riječ o stabilnosti u zemlji“, poručuje Bugajski.
Ova, slobodno se može kazati, otvorena prijetnja „duboke države“ zvaničnom Beogradu da se ne miješa u posao Milu Đukanoviću u njegovom projektu „obnove takozvane ’crnogorske pravoslavne crkve‘“, a na račun SPC, može se shvatiti dvojako.
Pritom, prijetnja da će bilo kakva podrška Beograda Srpskoj pravoslavnoj crkvi u Crnoj Gori podriti put Srbije ka EU, srpske vlasti koje na tom putu imaju i mnogo većih problema treba mnogo manje da brine od prilježne brige Bugajskog za „stabilnost u zemlji (Srbiji)“.
Kad se sve ovo uzme u obzir, nestaju sve sumnje u to ko su stvarni režiseri i sponzori ataka na Srpsku pravoslavnu crkvu u Crnoj Gori.
