Studija je sprovedena u Australiji, a cilj joj je bio da utvrdi kako se tela tačno raspadaju. Ono što su uočili je da tela nisu sasvim ukočena i da mogu da se pomiču čak i godinu dana nakon službenog proglašenja smrti, piše „IFL Sajens“.
Ekipa naučnika proučavala je snimak protoka vremena raspadajućih tela, gledajući fotografije tela uslikane svakih 30 minuta tokom razdoblja od 17 meseci. Očekivali su da će videti neke pomake na slikama u prvim danima nakon smrti, ali su uočili pokrete punih godinu i po kasnije. Oni veruju da su ti pokreti rezultat „isušivanja ligamenata“.
„Otkrili smo da se ruke značajnije pomeraju, tako da su one na početku bile spuštene niz telo, a na kraju su završile uz njega, okrenute prema gore“, rekla je autorka studije Alison Vilson.
Ona objašnjava da svakodnevno učimo nove stvari o smrti, a iako svaka kultura i religija ima svoje filozofije i jedinstvene ideje o toj temi, počinjemo da uočavamo mnogo novih naučnih činjenica o njoj.
„Pokreti nakon smrti vezani su za sam proces raspadanja, telo se na taj način mumificira“, kaže Vilson.
Istraživači smatraju da bi razumevanje tih promena nakon smrti i brzine razgradnje moglo pomoći boljoj proceni vremena smrti. Policija bi, na primer, mogla da ima koristi od toga jer bi mogla dati vremenski okvir nestalim osobama i povezati to s neidentifikovanim telom.
Naučnici ističu kako ovi pokreti ni u kojem slučaju nemaju veze s tim da se smrt stvarno i službeno nije dogodila, već su deo njenog biološkog procesa.
