Arheolozi kažu da glave tih skulptura izgledaju kao mešavina ljudskih i ribljih obeležja, što ih čini dodatno neobičnim, piše list, navodeći da neke izgledaju poput kostura ribe, što se povezuje sa klisurama i bazenima u ovom delu Dunava, gde su dugo jesetra i druge velike ribe bile osnovna životna namirnica, prenosi B 92.
Istraživači još raspravljaju o preciznom datiranju različitih naselja na Lepenskom viru i obližnjim lokalitetima, ali slažu se sa suštinskom činjenicom da ta nalazišta svedoče o susretu i mešanju dve kulture i naroda, odnosno poljoprivrednika sa Bliskog istoka i lovaca i sakupljača koji su u to vreme živeli tu, piše „Njujork tajms“.
Te navode, između ostalog, potvrđuju i posmrtni ostaci koji pripadaju dvojici zemljoradnika sa Bliskog istoka, kako je utvrđeno DNK analizom, a još dokaza pružaju i načini sahranjivanja, pogotovo kada se uzme u obzir da su neki od došljaka sahranjivani po običajima starosedelaca, navodi se u tekstu.
Doktor Dušan Borić, jedan od sagovornika njujorškog lista i saradnik na Italijanskoj akademiji za napredne studije Univerziteta Kolumbija, kao i arheolog koji je detaljno proučavao lokalitet, rekao je da je Lepenski vir važniji nego ikad za istraživanje.
U tekstu se navodi da je ribolov bio važan na Dunavu pre nego što su zemljoradnici došli i nastavio je to da bude još dugo nakon njihovog dolaska, i da su u susednim naseljima, takođe ribarskim, gde je isto dolazilo do kontakta meštana sa lovcima-skupljačima nađene skulpture sa dizajnom poput onih koji se nalaze na kamenim glavama Lepenskog vira, ali da nijedna od njih nema lice.
„Znamo da ih poljoprivrednici nisu doneli sa sobom, lovci-sakupljači ih nisu napravili pre nego što su farmeri došli i nisu se proširili na ostatak Evrope“, piše „Njujork tajms“, ističući misterioznu prirodu kulture Lepenskog vira i neobičnih skulptura koje su samo tu otkrivene.
