Naime, vlasti u Crnoj Gori su na Ivanjdan 7. jula zabranile sveštenstvu Mitropolije crnogorsko-primorske da održi liturgiju na ostacima crkve Svetog Jovana Krstitelja, pod izgovorom da pravoslavna crkva samim svojim prisustvom provocira lokalno albansko stanovništvo.
Takve zaključke podržale su albanske nacionalne stranke i vladajući DPS, a tvrdnje da je lokalitet na Svaču „albansko kulturno nasljeđe“, te da je stoga u pitanju i „klasična albanska teritorija“, implicitno je podržala i zvanična Podgorica početkom 2000. godine, kada je dozvolila da se ispred Svača postavi spomenik samo na albanskom jeziku, a na kome piše da su Iliri sagradili taj drevni grad kao zaostavštinu „naše albanske kulture“.
Ako se ostavi po strani činjenica da se radi o klasičnom falsifikatu (jer je poznato da su ranohrišćanske crkve na Svaču iz 6. vijeka lično obnavljali i gradili Nemanjići), ono što mnogi u Crnoj Gori ne mogu da shvate jeste da su vlasti spremnije da podrže velikoalbanski faktor, čak i na štetu sopstvene državne teritorije, nego da poštuju legitimne zahtjeve Mitropolije crnogorsko-primorske.
Ulcinj i Svač kao teritorije „velike Albanije“
Takođe, mnogi primjećuju da je blago rečeno neobično da Vlada Crne Gore interese albanskih nacionalističkih krugova pretpostavlja mitropolitu pravoslavne crkve sa Cetinja...
Portparol Nove srpske demokratije (NSD) Marko Kovačević smatra da je u poslednje vrijeme sve očiglednije da Crna Gora kao država postaje zamorče velikoalbanskog projekta pod direktnom kontrolom Prištine.
On dodaje da se u tom smislu i samo postojanje države Crne Gore polako svodi na puko eksperimentisanje sa onim stvarima kojima treba nauditi Srbiji ili srpskom narodu u cjelini.
„Tako je prvo trebalo izdvojiti Crnu Goru iz državne zajednice sa Srbijom da bi se samoproglasila nezavisnost tzv. Kosova, pa da Crna Gora prizna tu lažnu državu kako bi se izvršio jači pritisak na Srbiju na međunarodnom nivou — da i ona prizna secesiju dijela svoje teritorije. Sada režim u Crnoj Gori i njegove albanske gazde napadaju i Srpsku pravoslavnu crkvu, da bi se uskoro krenulo u takav napad i na Kosovu i Metohiji“, kaže Kovačević za Sputnjik.
Sledstveno tome, naš sagovornik smatra da su i Ulcinj i Svač kao teritorije „velike Albanije“, za režim u Podgorici, nažalost završena priča još od 2006. godine.
Povratak srpstvu i pravoslavlju garantuje opstanak Crne Gore
„Njihov jedini zadatak kao prištinskih zamorčića jeste da nagrizaju srpski nacionalni i pravoslavni hrišćanski element u Crnoj Gori, koji je jedini istinski državotvoran i nezavisan od stranih faktora. Mi, nažalost, vidimo da jedino Srpska pravoslavna crkva i mitropolit Amfilohije, uz političke predstavnike srpskog naroda, danas vode računa o teritorijalnom integritetu Crne Gore, zbog čega ih konstantno napadaju i režim i njegove albanske gazde“, kaže Kovačević.
On stoga zaključuje da je samo onaj režim koji je u potpunosti ucijenjen i sluganski prema Prištini i Tirani, spreman da preda čitavu Crnu Goru Albancima samo da suzbije državotvorni srpski i pravoslavni elemenat.
„Stvari su potpuno jasne. Samo povratak stanovništva srpstvu i pravoslavlju garantuje opstanak Crne Gore. Sva ostala krivinašenja je vode u nestanak i podjelu njene teritorije između Albanije i Hrvatske“, decidan je Kovačević.
Da događaji na Svaču imaju svoju naglašeno političku dimenziju potvrđeno je i nakon jučerašnjih objava pojedinih crnogorskih medija. Naime, portal „IN4S“ objavio je fotografije sa ostataka pravoslavne crkve u Svaču, kod koje na Ivanjdan nije bio dozvoljen pristup sveštenstvu SPC, a na kojima se vide pripadnici albanske manjine u Crnoj Gori odjeveni u nacionalno ruho i „okićeni“ albanskim zastavama sa rukama ukrštenim u obliku orla.
