Stav marka Milačića prenosimo u celini:
„Policija je zabranila Mitropoliji crnogorsko–primorskoj da ujutru održi liturgiju povodom Ivanjdana u Crkvi Svetog Jovana u Svaču, kod Vladimira, u Ulcinju. To je uradila po zahtjevu albanskih partija, koje smatraju provokacijom „da se liturgija održi na teritoriji naseljenoj nepravoslavnim stanovništvom“. Dobrodošli u Veliku Albaniju.
Da li Crnu Goru naseljava dominantno nepravoslavno stanovništvo? Ili je Ulcinj priča za sebe, grad u nekoj drugoj državi, možda Velikoj Albaniji. U Svaču se, zato, brani Crna Gora. Nije ovo samo beskrajni bezobrazluk albanskih partija u Ulcinju već, prije svega, anti-državna politika. Ko tu udara po temeljima države Crne Gore: Mitropolit jedine kanonske Crkve u Crnoj Gori, po priznanju Carigradskog Patrijarha, Crkve kojoj, po svim istraživanjima, vjeruje ogromna većina pravoslavaca, Mitropolit koji želi da u dominantno pravoslavnoj zemlji služi liturgiju u bogomolji; ili na temelje države Crne Gore udaraju, združeno, predstavnici albanskih partija i policija, koji to ne dozvoljavaju?
Nema većeg paradoksa i falsifikata u novijoj istoriji Crne Gore, a to se kristalno jasno vidi u Svaču; do onog da vladajući režim, zajedno sa manjinama, stoji na braniku države, a da su Srbi njeni protivnici. To je laž do beskraja i nazad. Suprotno je, ako hoćete istinu. Svač je ovo: pod alibijem očuvanja multi-etničkog sklada, zavodi se jednoetnička i jednovjerska strahovlada i suprotnost istinskom multi-konfesionalnom skladu, uz podršku kriminalnog režima, sa ciljem protjerivanja drugačijeg, i to onog dominantnog, pravoslavnog, na teritoriji Crne Gore.
Za albanske lidere — pravoslavna služba, na teritoriji Crne Gore je provokacija — ima li veće provokacije? Ko ne vidi da je to šamar, ne samo Srbima, ne samo Mitropolitu, ne samo pravoslavcima, već iznad svega, Crnoj Gori, taj je ili lud ili Hašim Tači.
Nisu krivi za ovo albanski lideri, već domaća anti-crnogorska vlast. Kada ona uništava kanonsku Crkvu, zašto ne bi oni. To je, očigledno, združeni anti-pravoslavni savez, koliko god to nekome grubo zvučalo, ali to je činjenica, to je Svač. Ova država postoji vjekovima isključivo i samo isključivo zahvaljujući pravoslavnom faktoru; da nije bilo njega, unutra i spolja, ove države ne bi bilo. Očigledno da se ništa nakon vjekova nije promijenilo osim jednog: sada, u ovom trenutku istorije, protivnicima državnog integriteta pridružila se i domaća vlast. Zamislite Njegoša da na teritoriji Crne Gore brani sveštenstvu služenje liturgija u bogomoljama.
Svač nije samo Svač. Svač je i proslava pobjede albanskih partija u Tuzima. Svač je i pokušaj skidanja krsta sa sat kule u Podgorici. Svač je takođe i nedavni incident na sjeveru kada se sveštenstvu branilo bogosluženje. Svač je i porušena kapela na Lovćenu. Svač je sinonim, simbol onog procesa, u izvedbi raznih, koji ovdje traje mnogo duže.
Ovo orgijanje nad pravoslavnim življem i njegovim vjerskim institucijama je besprizorno. Neće se pitanje Svača riješiti na Svaču, gdje Mitropolija ipak najavljuje služenje liturgije na nekom od dostupnih lokaliteta. Jedini način da riješimo ovo duboko pitanje, pitanje teritorijalnog opstanka Crne Gore, jeste da što prije formiramo vlast, oslobođenu izdajnika i kriminalaca, koja će poštovati sopstvenu tradiciju, istoriju i sopstvene institucije, pa i one vjerske. Ukoliko se to ne dogodi što prije, Svač će biti ispred Svač-ije kuće", zaključuje Milačić.
