Najpoznatija i najveća nalazišta ćilibara u Evropi su u baltičkim zemljama, a skoro 90 odsto ćilibara se dobija u ruskom Kalinjingradu.
Baltički ćilibar je nastao u tercijaru, većim delom u oligocenskoj epohi pre 40-60 miliona godina.
S obzirom na verovanja u njegove magične moći, ćilibar je bio veoma tražen još u praistoriji. Starogrčki naziv za ćilibar je elektron, a u najstarijim grčkim mitovima se navode zanimljive osobine ćilibara nastalog od suza koje su ronile Helijade nad mrtvim Faetonom. U antici je često povezivan s raznim verovanjima, pa se još tada nosio kao amajlija i nakit, a sa obala Baltika dopremao se sve do Akvileje čuvenim „Ćilibarskim putem“.
Danas se ćilibar koristi za ukrašavanje, pravljenje nakita, ali i u industriji lakova i kao veoma dobar izolator.
