Još u poznatim indijskim epovima o Ramajani i Mahabharati pominju se čudesna oružja i ratovi koje su vodili mitski likovi. U Mahabharati se često spominju nuklearni opisi.
„...i ispali eksplozivni stub koji se rastvori u svim pravcima i izazva jaku svetlost kao 100.000 sunaca… Tada je i voda postala vrela od topline… A svet izgoreo od žara.“
Oružje zvano vajavja takođe se pominje u Mahabharati kao oružje koje ima jako radijacijsko delovanje, tako da „ubija i plod u ženama“.
Prah i pepeo, božanske munje
Na osnovu detaljnih zapisa koji postoje o tom oružju, gde se prepoznaju laseri i druga čuda tehnike, uočava se da se nije mnogo razlikovalo od savremenog oružja. Najstarije legende kažu da je to oružje koje su koristili nebeski bogovi, pa se zato i naziva božansko. U najranijoj indijskoj književnosti navodi se da je postojao i nauk o božanskom oružju zvano astravidža, čija pojava nije objašnjena jer su ta oružja naprosto nestala iz istorije, prenosi hrvatski portal „Dnevno“.
Jačina delovanja tog oružja određivala se prema stepenu uništenja. Tako su postojala oružja koja pretvaraju u prah i pepeo čitave gradove i vojsku. Jedno od najpoznatijih božanskih oružja u indijskoj mitologiji jeste Indrin plamen, koji može da uništi područje u širokom luku pri čemu se javlja i kuglasta munja.
Te kuglaste munje koje su uništavale i parale nebom spominju se i u egipatskoj „Knjizi mrtvih“, a proučavao ih je i Nikola Tesla. Osim Indrinog plamena, poznati su i: Brahmino oružje, brahmaširas, brahmadandon, pašupati, sandagara, tvaštar i razne vimane (letelice). Mnoga od tih oružja mogla su izazvati kataklizme, razne bolesti usled radijacije, kao i trenutni nestanak ljudi i stvari.
U indijskoj mitologiji pominju se još neka oružja:
božanski Indra koji je „kidao tvrđave“, čiji samo jedan spomenik danas postoji u Indiji;
los vapit, odnosno natprirodna moć vetra, dok je kod Jevreja to urijel;
mauzola parva, oružje koje donosi smrt;
darpana, oružje od kojeg se sve suši;
moha, izaziva gubitak svesti i masovnu amneziju;
šatagani varšana, izaziva eksplozije praćene bljeskom;
vaster, oružje haosa, bilo je najmoćnije oružje, a u Americi je poznato kao mašmak;
pinaka, bacač plamena bilo je oružje boga Šive;
mohanastra, oružje od kojeg cele vojske padaju u nesvest;
taštra, izaziva maglu i uništava sve pred sobom.
Ta oružja uništila su gradove kao što su Dundalk, Bolsen, Ekos, što su i arheolozi potvrdili. Za nauku je takvo uništenje, koje podseća na uništenje nekom višom silom i energijom, nemoguće.
U indijskim izvorima spominju se i zvučna oružja koja izazivaju tako užasan zvuk kao da se planine ruše. Indijski spisi tvrde i da su mnoga oružja imala svoju hijerarhiju, pa je postojalo prvo oružje (oružje uobičajene moći) i poslednje oružje (oružje veoma velike moći).
Dokazi kroz istoriju
Evo kako su neka od fantastičnih oružja delovala kroz istoriju:
- Nan madol je svedok kolosalne energije koja je tu delovala.
- Troja 4 — četvrti sloj grada doslovno je izbrisan
- Šurupak je još 3.000 pre nove ere spaljen i zagonetno propao
- Mohendžo Daro 4 je grad koji je sravnjen sa zemljom nuklearnom energijom pre 5.000 godina.
Takođe, nađeni su i gradovi za koje se smatra da su istopljeni delovanjem kolosalne energije, kao na primjer Jerihon 2. Poznato je da se granit topi na 1.300 stepeni Celzijusovih tako da pomisao da je to bio požar otpada.
Čovek kao vrsta nije mogao u svojoj svesti da izgradi tako fantastično verovanje o božanskom oružju i njegovoj moći nego je verovao da je to došlo od neke naprednije civilizacije, koja je ili sišla sa zvezda ili je pripadala čuvenoj Atlantidi. Zato se kult rata širio među ljudima još od pećinskog čoveka. Od kada postoji čovek, samo 300 godina je prošlo bez rata. Svi ostali milenijumi obeleženi su krvavim sukobima.
Mnogi drevni izveštaji govore o postojanju ovog izuzetno moćnog oružja i opisuju ga. Poznata je i „grčka vatra“, koja je izazivala strašnu eksploziju i pojavu dima. Njen plamen leteo je brzinom munje i bio je praćen grmljavinom.
U persijskoj mitologiji spominje se oružje zvano vazišta i speništa kao izuzetno razarajuće.
Keltska tradicija opisuje oružje zvano lamfade, utemeljeno na uranijumu.
Skandinavci su, prema legendi, imali koplje gungni koje je odmah pogađalo cilj.
U opisima svih tih moćnih oružja stoji da su ih koristila čoveku nepoznata bića i da su im tehnika i delovanje isti kao i kod savremenih. To bi značilo da mnogi izumi nisu izmišljeni nego samo ponovo otkriveni, kao i to da se ljudska istorija ponavlja.
