O tome su govorili bivša predsednica privremenih kosovskih institucija Atifeta Jahjaga, Vasfija Krasnići Gudman, koja je, kako tvrdi, preživela seksualno nasilje, i Ilir Bitići, brat trojice braće Bitići, američkih državljanina ubijenih u Srbiji 1999. godine.
Sagovornik Sputnjika, nekadašnji ministar spoljnih poslova Vladislav Jovanović smatra da svedočenje kosovskih Albanaca predstavlja nastavak njihovih aktivnosti koji direktno i preko svog lobija teže da se Srbija trajno prikazuje kao negativan činilac na Balkanu i kao strana koja ima ogromne materijalne i moralne dugove prema kosovskim Albancima.
„Međutim, u ovom trenutku to se podudara sa oslabljenom pozicijom kosovskih Albanaca u međunarodnim okvirima posebno u vezi sa planovima za oživljavanje pregovora u vezi sa Kosovom. Sa druge strane, podudara se i sa potrebom Amerike da na Srbiju zbog njenog, prema njihovom gledanju, očiglednog daljeg pomeranja prema Rusiji i Kini, poveća ne samo politički, nego i moralni pritisak.“
Jovanović ističe da je cilj ponovno izvlačenje te kosovsko-albanske karte kojom deluju protiv nas već 20 godina.
„Na taj način misle da bi mogli da postignu da Srbiju dovoljno upozore i zaplaše kako bi se ona vratila na raniju poziciju u politici ravnoteže između Amerike i zemalja Istoka.“
S druge strane, navodi Jovanović, SAD žele i da poprave položaj kosovskih Albanaca u pokušajima da se održi momentum pregovaranja u vezi sa Kosovom.
On ocenjuje da svedočenje pred Kongresom svakako nije potez koji je učinjen bez znanja zvaničnog Vašingtona, ali se zvanična Amerika ne pojavljuje kao učesnik, nego se to prepušta Kongresu koji je tradicionalno naklonjen albanskoj stvari.
„Ovim nastojanjima Albanaca američka strana želi da postigne dva pogotka. Prvi je da se pojača položaj Albanaca, koji je prilično moralno i politički poljuljan u dosadašnjim naporima da se obnove pregovori, a drugi je da se izvrši pritisak na Srbiju, ali i da se Beograd opomene i podseti na onu staru pretnju koja mu je izgovorena još pre ove administracije — da Srbija treba da se čuva toga što se nalazi na liniji vatre.“
Ta linija vatre, kako navodi Jovanović, mogla bi ponovo da se osveži u političkim razmišljanjima u Vašingtonu i da se kroz to Srbija ponovo, jače nego do sada, podseti i opomene da treba da se drži pozicije, kako oni kažu, neutralnosti, sa perspektivama daljeg približavanja Zapadu i težnjama da postane članica EU.
„Naš problem je u tome što se mi tradicionalno slabo nalazimo u Kongresu SAd. Kokus, grupa kongresmena koja je naklonjena Srbiji se u poslednje vreme politički ne pojavljuje, a valjalo bi da se ona suprostavi akciji Albanaca i njihovim lobistima u Kongresu, svojom argumentacijom koja je sada sigurno ubedljivija nego albanska.“
Jovanović podseća da se Albanci na Kosovu nalaze pred Specijalni sudom za zločine počinjene tokom rata, kao i da su veoma politički kompromitovani svojim jednostranim i pretvrdim potezima u vezi sa dosadašnjim pregovorima pod patronatom EU.
„Zato bi trebalo da pokrenemo aktivnost prema nama naklonjenim kongresmenima, a istovremeno bi bilo potrebno i da se napravi neka vrsta memoranduma koji bi podsetio na sve zločine koji su kosovski Albanci činili 1998. godine i tokom NATO agresije, kao i nakon obustavljanja bombardovanja.“
Jovanović zaključuje da te okolnosti možda nisu dovoljno poznate na Zapadu i da je potrebno da se Kongres i zapadni svet na jedan sabran i celovit način podsete ne samo na obim, već i na kontinuitet zločina koji su činili kosovski Albanci.
