Takvo štivo, osim iznošenja nenaučnih tvrdnji, rasplamsava međunacionalnu netrpeljivost, kaže analitičar Boško Vukićević.
„Knjiga na koju se dugo čekalo i koja nikoga neće ostaviti ravnodušnim“, stoji u reklami crnogorskog državnog lista, a kao autor je potpisuje izvjesni Slobodan Čukić. U sažetom opisu piše da ona „na obuhvatan način, hronološki i faktografski, prati događaje u Crnoj Gori od kraja 1918. do sredine 1920. godine i rasvjetljava mnoge nedoumice u vezi komitsko-ustaničke borbe i velikog narodnog stradanja tokom prvih 18 mjeseci karađorđevićevske strahovlade“.
Iako objavljivanje takvih „knjiga“ u velikom broju slučajeva nailazi ili na ignorisanje ili pak na otvoreni prezir i zgražavanje većine stanovništva u Crnoj Gori, njena pojava ipak nije prošla bez reakcija. Osnovna pitanja koja se postavljaju jesu da li bilo ko ima pravo da troši novac poreskih obveznika na tako opskurne izdavačke projekte i ko i sa kojim ciljem u Crnoj Gori radi na tom ne baš blagoslovenom poslu raspirivanja međubratske mržnje.
Analitičar Boško Vukićević za Sputnjik kaže da prije svake analize treba naglasiti da čak i sama naslovna strana te knjige predstavlja „grubi falsifikat“, aludirajući na koricu izdanja na kojem je ispod natpisa „Početak srpske okupacije“ besprizorno podmetnuta fotografija sa Skadra iz januara 1913. godine, objavljena u čuvenom francuskom nedeljniku „L' Illustration“ od 17. maja 1913. godine, a koja je prikazana kao da je iz perioda komitske borbe.
„Na falsifikovanoj fotografiji na naslovnici predstavljena je majka u žalosti čija nesreća je, kako sugeriše naslov knjige, rezultat (izmišljene) ’srpske okupacije Crne Gore (1918-1920)‘. S druge strane, originalna fotografija iz 1913. godine prikazuje majku koja tuguje na Tarabošu (Skadar) zajedno sa sinom na grobu svog poginulog muža, poslije čuvenog boja crnogorske i turske vojske na Bardanjolu. Na falsifikovanoj fotografiji sin je ’kropovan‘ (odstranjen), čitava situacija iz 1913. izmještena u 1918. godinu, a umjesto Turaka se kao zlotvori pojavljuju Srbi“, primjećuje Vukićević.
On dodaje da to nije prvi takav falsifikat, te da „valja imati u vidu da su slične podvale i falsifikati novodukljanskih istoričara čest slučaj“. On kao primer za to navodi da se u jednoj knjizi istoričara Šerba Rastodera nalazi fotografija koja navodno predstavlja „obješene Crnogorce, žrtve srpske okupacije“, a zapravo se radi o Srbima koje su u Trebinju objesili austrougarski okupatori.
Ne upuštajući se „u čitanje izmišljotina i besmislica, koje knjiga sa takvim naslovom mora sadržati“, Vukićević skreće pažnju da je to tek jedan u nizu sličnih projekata „Pobjede“, te da se treba zapitati koji su njihovi istinski motivi i čemu oni konkretno služe.
„Nema sumnje da je raspirivanje međunacionalnih tenzija koje se postiže ovakvim projektima jedan od tradicionalnih instrumenata skretanja pažnje sa problema koje preživljava crnogorski režim u aktuelnim trenucima društveno-političke krize. Nakon iznošenja nepobitnih dokaza o umiješanosti samog vrha režima u kriminalne radnje narod je počeo da izlazi na ulicu i iskazuje nezadovoljstvo, a vlast putem medija koje kontroliše pokušava da podijeli i posvađa taj nezadovoljni narod“, objašnjava Vukićević.
Sagovornik Sputnjika smatra da prije svega u „Pobjedinom“ publikovanju pomenutog falsifikatorskog djela treba utvrditi da li ima elemenata krivičnog djela.
„Ovakvo štivo, osim iznošenja nenaučnih tvrdnji koje nijesu potkrijepljene istorijskim faktima, direktno rasplamsava međunacionalnu netrpeljivost u Crnoj Gori i širi mržnju prema narodu koji je Crnu Goru stvorio. Sama činjenica da je ’Pobjeda‘ medij pod državnom kontrolom daje čitavoj stvari dodatnu dozu dramatičnosti. Ako imamo u vidu sve falsifikate i sva raspirivanja mržnje prema jednom narodu koje gotovo svakodnevno produkuje ovaj list, postavlja se pitanje da li i ljudi koji upravljaju državom, na posredan način, kao zvaničnu agendu imaju politiku proizvodnje unutrašnjih sukoba u Crnoj Gori“, zaključuje Vukićević.
