U odgovoru Tanjugu da li je najstariji prepis i dalje u njihovom arhivu, Burnaćeva je navela da je važan srednjevekovni dokument zaveden u inventaru kodeksa Arhiva HAZU pod oznakom „III c 9 Krčmija ilovička iz god. 1262, srp.redakcija, list.399 u 4. Zapis iz 1262“.
Pokret obnove Kraljevine Srbije nedavno je izneo tvrdnje da se Ilovička krmčija, zbornik građanskih i crkvenih propisa vizantijske države, koje je odabrao i preveo Sveti Sava početkom 13. veka od 1995. nalazi u Vatikanu.
Tada je, kako tvrdi predsednik POKS-a Žike Gojkovića, odneta kao poklon tadašnje Hrvatske vlasti papi Jovanu Pavlu Drugom.
Burnaćeva u dopisu navodi da u Arhivu HAZU nema podataka o prenosu vrednog artefakta u Vatikan, a i Ministarstvo kulture potvrdilo je da je ovaj vredan artefakt u Zagrebu.
Istoričar Dejana Ristić takođe kaže da se nikada nije sumnjalo gde se nalazi Krmčija.
„Poznato je da se taj vredni pravni spomenik pre samo dve godine i dalje nalazio u Arhivu HAZU budući da je učenicima Srpske pravoslavne gimnazije, ’Kantakuzina Katarina Branković‘ u Zagrebu, bilo omogućeno da vide i da prelistaju taj spis. Zamislite kakav bi skandal izbio kada bi naša zemlja od Vatikana zvanično tražila da nam vrati spis koji Sveta stolica i ne poseduje i koji se nalazi u sasvim drugoj državi“, kaže Ristićeva.
On podseća da je dragoceni prepis nastao je 1262. godine u manastiru Svetih Arhangela u Ilovici na Prevlaci kod današnjeg Tivta i tu je bio čuvan vekovima sve dok, tokom Drugog svetskog rata, nije ukraden i odnet u Arhiv Hrvatske akademije znanosti i umjetnosti.
Istoričar napominje da je Matija Nenadović u momentu obnavljanja moderne srpske države, Kneževine, kasnije Kraljevine Srbije, kao pravni osnov za prvi pisani zakon ustaničke Srbije u maju 1804. imao između ostalog i Krmčiju.
