Stubovi na vrhu biće spojeni kamenom gredom u obliku crnogorske kape sa komitskim grbom, a na samom spomeniku će pisati „U slavu crnogorskih komita koji su se borili za pravo, čast i slobodu Crne Gore, 1916–1929“.
Slobodan Bato Mirjačić, predsjednik UBNOR-a i antifašista Nikšića, iz čije je organizacije prošle godine i potekla zvanična inicijativa za podizanje ovog spomen-obilježja, smatra da će se na ovaj način odužiti crnogorskim komitima i zelenašima.
„Ovim ćemo bar donekle vratiti dug i zahvalnost o ideji slobodne i nezavisne Crne Gore, komitima koji su se borili za pravo, čast i slobodu Crne Gore i koji su stradali u tim borbama“, kazao je Mirjačić, aludirajući na pristalice uslovnog ujedinjenja Srbije i Crne Gore 1918. godine, kojima vlast u Crnoj Gori zbog činjenice da su se navodno borili protiv „srpskog okupatora“, danas teži da pripiše mitske karakteristike.
Ipak, činjenica da Udruženje boraca narodnooslobodilačkog rata i antifašista (UBNOR) podiže spomenik crnogorskim komitima i zelenašima za mnoge u zemlji je krajnje začuđujuća, imajući u vidu da su se upravo komunističke vlasti u toku i nakon Drugog svjetskog rata surovo obračunavale sa zelenašima, likvidirajući gotovo sve njihove vođe.
Utoliko je izrazitiji paradoks da zemlja koja podiže spomenik Josipu Brozu istovremeno slavi zelenaše i podiže im spomenik, što svjedoči o totalnoj ideološkoj konfuziji vlasti u Crnoj Gori.
Istoričar prof. dr Aleksandar Stamatović smatra da je UBNOR, kao inicijator za podizanje spomenika komitima „suštinski samo izvođač radova režima“, podsjećajući da su „upravo partizani i posleratni komunistički režim pobili veliki dio zelenaša i zelenaških komita“.
„Nabrojaću samo neke: Radojicu Raičevića kao četničkog vojvodu partizani ubijaju marta 1942. godine kod Nikšića, Boška Vukovića ubijaju takođe u martu 1942. mučki iz zasjede, sveštenika Pavića Kekovića ubijaju u junu 1942, majora crnogorske vojske Jovana Belovog Vujovića ubijaju 1943. godine, pošto su ga prethodno zarobili u okolini Cetinja“.
„Vođu zelenaškog pokreta i predsjednika crnogorske emigrantske vlade Jovana Plamenca partizani ubijaju u okolini Cetinja 1944. godine, pošto su ga takođe prethodno zarobili. Jednog od ideologa zelenaškog pokreta i komitu doktora Novicu Radovića ubijaju posleratne komunističke vlasti na Cetinju nakon suđenja 1945. godine. Kao odmetnike komunistička politička policija OZNA 1947. godine ubija vođu zelenaškog pokreta Krsta Zrnovog Popovića, poručnika crnogorske vojske i jednog od zelenaških komandanata Dušana Vukovića, zatim sveštenika Miloša Turčinovića itd, itd…“, navodi Stamatović za Sputnjik.
Sve pomenuto, prema ocjeni našeg sagovornika, navodi na zaključak da se radi o „vrhunskoj parodiji koja čak prerasta u neku vrstu tragikomedije“, jer je očigledno da „UNBOR nema nikakve političke, ideološke, istorijske ili druge veze sa komitskim pokretima u Crnoj Gori“.
Ipak, odgovor na pitanje zašto se komitski pokret danas politički zloupotrebljava u Crnoj Gori, dok režim režima tendenciozno prikazuje zelenaše kao mitske ličnosti koje su se tobože borile za „nezavisnu Crnu Goru“, po mišljenju ovog istoričara, nalazi se u želji vlasti da se proslava jubileja jednog vijeka od Podgoričke skupštine prikaže kroz istorijsku antitezu u cilju denacionalizacije srpskog naroda u Crnoj Gori.
„Da se radi o istorijskoj antitezi i falsifikatu dovoljno govori činjenica da se niti komiti za vrijeme austrougarske okupacije, ali ni zelenaški komiti, nijesu borili za nezavisnu crnogorsku državu niti su bili nacionalni Crnogorci, nego Srbi“, jasan je Stamatović.
Naš sagovornik na kraju zaključuje da je jasno da je crnogorski režim istovremenim podizanjem spomenika i Josipu Brozu i komitskim zelenašima potpuno izgubio kompas u falsifikovanju istorijskih fakata, te da se danas sve radi u cilju se istorija krivotvori radi izmjene kolektivne identitetske svijesti u Crnoj Gori.
