Sveto pismo, poznato i kao Lajgfildova biblija, napisana je, prema procenama, u kasnom 13. veku, najverovatnije u Parizu, a posle 16. veka nalazila se u posedu monaha Kenterberijskog manastira.
Nekada katolički, Kenterberijski manastir raspušten je posle Reformacije, a Kenterberijska katedrala postala je „majka crkva“ svim anglikanskim crkvama.
Nestanak Lajgfildove biblije sa manastirskih polica takođe se vezuje za početak Reformacije pre 500 godina, kada se dogodio raskol engleske i rimske crkve.
U to vreme, monaško bratstvo je raspušteno, a mnoge knjige iz bogate manastirske biblioteke su ukradene ili uništene. Stručnjaci nisu sigurni kakva je bila sudbina Lajgfildove biblije, ali nju je nedavno privatni vlasnik prodao na specijalizovanoj aukciji za 129 416 dolara.
Britanski Fond za nacionalno nasleđe obezbedio je veći deo novca za kupovinu, dok su manji deo obezbedili Društvo prijatelja nacionalne galerije, Društvo prijatelja kenterberijske katedrale i privatni donatori.
Na aukciji se pojavio još jedan zanimljiv artefakt od pre 500 godina — pismo engleskog kralja Henrija Osmog, u kome zahteva da se jedan monah sa severa Engleske obesi i raščereči.
Vlada Henrija Osmog bila je turbulentan period engleske istorije, u kome je ovaj kralj prekinuo odnose sa Rimom i posebnim zakonom iz 1534. godine proglasio se za verskog poglavara.
Dve godine kasnije, doneo je odluku o raspuštanju manastira i tada je, veruje se, i Lajgfildova biblija nestala iz Kenterberija.
