To je snažno juče potvrdio i evropski komesar za proširenje i susjedsku politiku Johanes Han, koji je poručio da ulazak u Alijansu Crnoj Gori ne garantuje ništa kada je u pitanju ulazak te zemlje u EU.
On je tokom predavanja naslovljenog „Strategija EU za Zapadni Balkan“ na bečkom „Džoint Vijena institutu“, istakao da to što je neka zemlja članica NATO-a nije garancija za dobijanje „zelenog svjetla“ za članstvo u EU, kao što nije dovoljno ni da neka zemlja bude tretirana kao „sidro stabilnosti u regionu“.
Da je Hanova tvrdnja tačna potvrđuje i slučaj susjedne Albanije, dugogodišnje članice NATO-a, za koju je takođe maglovita perspektiva članstva u Evropskoj uniji, smatra analitičar Boško Vukićević, koji ističe da je „izjava evropskog komesara za proširenje samo je jedan od mnogobrojnih pokazatelja licemjernog i neiskrenog odnosa zvaničnika Evropske unije prema narodu u Crnoj Gori“.
On dodaje da trenutni razvoj događaja i ponašanje EU zvaničnika samo potvrđuju da su crnogorski građani bili žrtve jedne kampanje laži.
„Godinama su evropski izaslanici, uz svesrdnu pomoć i partnerstvo mnogih domaćih političara, NVO i medija, narodu Crne Gore slali poruku da su članstvo u NATO i EU praktično dio istog procesa, kao i da je učlanjenje zemlje u zapadnu vojnu organizaciju neophodan korak ka članstvu u Uniji. Upornost i učestalost u slanju takve poruke od strane pomenutih činilaca u velikoj mjeri su doprinijele da određen dio naroda, koji nije imao blagonaklon odnos prema ulasku u NATO ali jeste prema EU, ne pruži očekivan otpor prilikom nasilnog i prevarnog uguravanja zemlje u organizaciju koja je bombardovala našu djecu. Sada postaje jasno da je slanje te poruke, za koju se sada iz Hanovih riječi ispostavlja da je bila lažna, imalo za cilj da dio naroda primora da proguta ’gorku pilulu‘ čije je dejstvo bila njegova pasivnost tokom NATO integracija“, kaže Vukićević za Sputnjik.
Prema Vukićevićevom mišljenju, Hanova izjava konačno i javno potvrđuje da to što se Crna Gora tretira kao „sidro stabilnosti“ na Balkanu (a što navodno proističe iz članstva u NATO-u), nije samo po sebi nikakva garancija vladavine prava i boljeg života građana.
„Svjesno ili nesvjesno razdvajajući pojam stabilnosti od pojma vladavine prava, evropski zvaničnik zapravo šalje poruku o opravdanosti evropske podrške autoritarnim, ali njima lojalnim i kooperativnim režimima, kao i o stavljanju interesa građana Crne Gore u drugi plan“.
On takođe dodaje da je upravo Evropska unija dugogodišnji pokrovitelj „montenegrinskog režima“, koji je odgovoran za brojne kako domaće tako i međunarodne afere.
„Upravo su u njihovim izvještajima posvećenim Crnoj Gori evropski zvaničnici prećutkivali sumnjiva režimska ’dostignuća‘ i bavili se formom (npr. brojem usvojenih zakona, za koje su svjesni da se flagrantno krše) a ne suštinom, činjenicom da je u Crnoj Gori na vlasti diktatura, posljednja u Evropi. Na koncu, iako se iz Hanovih riječi da zaključiti da od skorog, ili bilo kakvog ulaska Crne Gore u EU nema ništa, on ipak na kraju svoje izjave poručuje našim građanima da Unija nema alternativu, što se može posmatrati kao šlag na torti gorepomenutog licemjernog ophođenja evropskih izaslanika“, kaže Vukićević.
Naš sagovornik zaključuje da status kvo koji EU nameće želeći da interesno veže Zapadni Balkan istovremeno ne nudeći ništa, evidentno najviše odgovara i crnogorskoj vlasti, jer je ona, kako kaže, „pokazala da se najbolje snalazi na terenu lažnih i nerealnih obećanja, obmanjivanja građanstva i neizvjesnih situacija u kojima se pitanje mogućnosti članstva u EU stavlja isključivo u funkciju opstanka režima“. Kako stoje stvari, može se očekivati da opet običan narod Crne Gore izvuče najdeblji kraj, jasan je Vukićević.
