Sa tolikim brojem istraživača, autora i učešćem više od 80 institucija, taj rad, kako ističu iz Narodnog muzeja u Beogradu, spada među dva najveća poduhvata te vrste u istoriji.
Starović je viši kustos Narodnog muzeja u Beogradu koji je radio na antropološkim nalazima sa lokaliteta Starčevo i Saraoci-Jezava, kod Smedereva, Borić radi na Kolumbija univerziteta u Njujorku, a Antonović u Arheološkom institutu u Beogradu.
To nije samo veliki uspeh srpske arheologije, već prvenstveno vest o izuzetno značajnoj studiji DNK i genoma drevnih populacija Evrope, koja je do dana objavljivanja privukla ogromnu pažnju svetske stručne javnosti, stoji u saopštenju Narodnog muzeja.
Rezultati studije donose sasvim nove, a ponegde i iznenađujuće zaključke o poreklu evropskog stanovništva, a podaci sa lokaliteta Lepenski Vir, Vlasac i Ajmana ključni su za razumevanje mehanizama najstarijih genetskih mešanja između lovačko-sakupljačkih starosedelaca i novopridošlih farmera.
Kompleksna naučna studija obuhvata originalne rezultate o genomima 225 drevnih ljudi koji su živeli skoro do kraja poslednjeg milenijuma stare ere.
Lovci i sakupljači su veoma dugo naseljavali teritoriju Evrope, sve do sredine sedmog milenijuma stare ere. U to vreme, najpre na prostor Balkana i Podunavlja, pristižu sasvim nove populacije iz Anadolije.
Oni žive i izgledaju sasvim drugačije — poznaju poljoprivredu i imaju prve žitarice, a sa sobom dovode i stoku — ovce, koze i goveda.
Upravo na važnim nalazištima srpskog Podunavlja (Lepenski vir, Padina i Vlasac), neolitske pridošlice se mešaju sa starosedeocima.
Studija objavljena u časopisu „Nature“ nudi prve podatke o DNK i genomima drevnih ljudi iz praistorije na teritoriji Srbije.
Pored važnih odgovora značajnih za širi kontekst neolitizacije Evrope, oni daju i dragocene informacije o izgledu, navikama i ishrani praistorijskih ljudi, čiji se skeletni ostaci otkrivaju, ističu iz Narodnog muzeja u Beogradu.
Tanjug
