U studiji koju je predvodio Džošua Daskin s američkog Univerziteta Prinston navodi se da je 71 odsto zaštićenih afričkih zona bilo pogođeno ratnim sukobima od 1946. do 2010, od kojih su neki trajali godinama, navodi Hina, prenosi N1.
Autori studije navode da su slonovi ubijani zbog slonovače kojom se finansiraju vojnici, a da se antilope love zbog mesa kako bi se nahranilo izgladnelo stanovništvo, i upozoravaju da su afričke velike životinje uvek kolateralne žrtve ratova.
U studiji se naglašava da neke od životinja bukvalno ginu od metaka.
„Putevi kojima se kreću divlje vrste smanjuju se kako raste broj sukoba“, navodi se u studiji nastaloj na temelju proučavanja 253 populacija 36 vrsta velikih sisara biljojeda.
Studija je obuhvatila životinje u 126 zaštićenih zona u 19 afričkih zemalja. Bez obzira na intenzitet sukoba (mereno brojem ljudskih žrtava), čak i „minimalni porast“ učestalosti ratova može dovesti do uništenja divljih vrsta, kažu autori koji nisu izneli ukupan broj nestalih životinja zbog sukoba.
Navodi se da su žrtve ratova sve vrste velikih sisara.
„Mogli bismo da očekujemo da su najpogođeniji slonovi zbog crnog tržišta njihovih kljova, ali uspostavilo se da je učinak sukoba jednako poguban za druge životinje: bivole, zebre, gnuove, žirafe i mnoge vrste antilopa“, kaže Daskin.
U studiji se nabrajaju pokazatelji koji utiču na faunu, kao što su suše, veličine zaštićenih zona, gustina ljudskih naselja, industrijska eksploatacija (crpljenje fosilnih goriva, rudnici, itd), ali nijedan od njih nema takve posledice kao što je učestalost ratova.
Druge studije pokazale su da na lokalnom nivou rat može imati negativne posledice (krivolov radi mesa ili ilegalne trgovine), ali i pozitivne (manji pritisak ljudi na zaštićene zone, pad industrijskih aktivnosti).
Autori navode da, gledano u celini i kroz desetine godina na celom kontinentu, više je negativnih posledica. Oni ističu da uprkos tome nada postoji.
„Retko se događa potpuni nestanak populacija, što govori da fauna nakon rata može da se obnovi“, navode u studiji.
Autori ističu da je izuzetno važno sprovesti mere brzo nakon uspostave prekida vatre i kao pozitivan primer navode nacionalni park Gorongosa u Mozambiku, gde su radili.
Više od 90 posto velikih sisara nestalo je zbog rata koji je harao tom zemljom od 1977. do 1992. godine, ali se prema rečima Daskina, nakon rata „obnovilo 80 odsto predratnog fonda divlje faune“.
Bivši vojnici zaposleni su kao čuvari protiv lovokradica, sprovedeni su programi edukacije stanovništva i otvarana radna mesta u sektoru turizma.
„Pomoći lokalnim zajednicama da se vrate u normalan život posle rata svakako je prioritet, ali se uporedo može obnavljati fauna“, ističe naučnik.
