On je jedan od hrvatskih pukovnika koji je tokom ratova i posle njih stekao bogatstvo koje Haški tribunal procenjuje na 6,5 miliona evra.
Pažnju javnosti je privukao kada se 1991. godine, posle izbijanja rata, priključio kao dobrovoljac snagama HV i formirao jedinicu sastavljenu od zagrebačkih umetnika i intelektualaca sa kojom je zauzeo položaje u Sunji.
Iako nije imao nikakvog vojnog obrazovanja, uspešno je branio taj položaj. Nakon Sarajevskog primirja stekao je čin general-bojnika i dobio niz odgovornih dužnosti u Ministarstvu odbrane, a postao je i jedan od 14 članova Vijeća nacionalne odbrane. Nakon toga, 13. maja 1993. godine imenovan je za predstavnika Ministarstva odbrane Republike Hrvatske u HZ Herceg-Bosni i HVO-u, a posle je postao zapovednik snaga HVO.
Praljak je diplomirao elektrotehniku na Sveučilištu u Zagrebu. Nakon diplomiranja radio je u pozorištu, televiziji, a predavao je filozofiju i sociologiju u Zagrebu. Pre rata, 1989. godine, snimio je igrani film „Povratak Katarine Kožul“ i postao jedan od istaknutih članova novostvorene desničarske Hrvatske demokratske stranke (HDS).
Praljak je napisao 18 knjiga o ratu u Hrvatskoj i Bosni i Hercegovini, ali ih je Ministarstvo kulture 2008. godine proglasilo delima „bez znanstvene vrijednosti“. Tačnije, da uopšte nisu knjige, nego brošure, pa stoga nisu oslobođene plaćanja poreza na šund, kao i ostale knjige.
29. maja 2013. godine osuđen je na 20 godina zatvora zbog ratnih zločina i zločina protiv čovečnosti.
