Kontrola evropskih društava posredstvom terorističkih „gladio“ mreža i tajnih NATO armija već 70 godina predstavlja tipičan obrazac djelovanja NATO-a u Evropi. O toj temi Sputnjik je razgovarao sa Aleksandrom Aleksićem, analitičarem geopolitike, koji ne sumnja u prisustvo „gladio“ operacija i na Balkanu. On nema dilemu i da je rat u bivšoj Jugoslaviji bio jedan od rezultata, kako kaže, subverzivnog delovanja tajne NATO vojske.
„Po mom dubokom uvjerenju, ’gladio‘ mreža u Jugoslaviji imala je operativni zadatak da proizvede potpuno kontrolisani rat na prostoru bivše Jugoslavije, sa posebnim zadacima po bivšim jugoslovenskim republikama. Dio istih akcija predstavljaju i akcija ’Bljesak‘, ’Oluja‘, stvaranje OVK, lažne operacije kojima se jedna nacionalna grupa huška na drugu i mnoge druge. Ako se sjetite čak i možda najbanalnije akcije ’Orlov let‘ u kojoj su među uhapšenima bili i američki državljani“, navodi Aleksić.
Bila je to akcija koja, kako primećuje naš sagovornik, podsjeća na sve slične akcije širom Evrope u kojima zvanična policija otkriva skladišta oružja.
„Zbog te akcije crnogorske policije pripadnici albanske manjine nisu protestovali ispred državnih organa Republike Titograd nego direktno ispred Ambasade SAD. Vikiliks je prenio povjerljivu depešu iz Ambasade SAD iz Podgorice, koju je potpisala otpravnica poslova Maša Barns, prema kojoj je jedan američki kongresmen direktno od Vlade Željka Šturanovića zahtijevao oslobađanje i pomilovanje svih optuženih u akciji ’Orlov let‘. Barnsova je u depeši prenijela i stav Milana Roćena da je razgovor kongresmena sa Šturanovićem bio prijeteći i „neprikladan za razgovor sa šefom strane vlade“, navodi Aleksić.
Analitičar istovremeno upozorava da je proučavanje te materije na naučnoj osnovi i dalje „veoma opasno“.
„Operacija ’gladio‘ predstavlja jedan od najvažnijih fenomena koji determiniše političku, socijalnu i vojnu istoriju zapadne Evrope i Sjedinjenih Država poslije Drugog svjetskog rata. Fascinantno je, i jednako uznemirujuće, da se prva studija na engleskom jeziku o tom fenomenu pojavila tek 1998. godine u formi doktorske disertacije švajcarskog istoričara Danijela Gansera. Baviti se temom ’gladio‘ na naučno utemeljenoj osnovi veoma je opasno“, kaže Aleksić i dodaje da se od domaćih autora tom temom bavio jedino Saša Marković u svojoj brilijantnoj studiji „Manifest protiv imperije“, kao i u svojim javnim nastupima.
NATO je formiran 1949. godine sa sjedištem u Francuskoj, a kako navodi naš sagovornik, poslije dvije godine Amerika u okviru NATO-a stvara tajnu armiju za subverzivne djelatnosti.
„Zamislite mrežu ljudi kojima se u specijalnim operacijama, avionima dostavlja oružje koje se skriva na tajnim lokacijama u svim zemljama Zapadne Evrope, čak i u neutralnim državama poput Švedske, Finske, Austrije i Švajcarske. Naravno, i u Jugoslaviji“, kaže Aleksić.
Kako objašnjava, sam koncept tajnih NATO armija je tako osmišljen da je trebalo da one zvanično djeluju u pozadini (stay behind), kao pokret otpora u slučaju sovjetske invazije na Zapadnu Evropu.
„Mreže u svim zemljama bile su pod direktnom komandom NATO centrale. Dio NATO-a koji je upravljao ’gladio‘ mrežama zvao se Sektor za specijalne jedinice. Na čelu tog sektora je uvijek i isključivo bio američki ili britanski oficir (oficir imperije). Najveći dio tajnih dokumenata imao je na sebi pečat na kojem je pisalo ’American eyes only‘ (Samo za američke oči). Predsjednici, premijeri, ministri odbrane i ministri unutrašnjih poslova svih članica NATO-a tačno su znali da u okviru njihovih država djeluje tajna organizacija, na čiji rad ne mogu nikako da utiču. U praksi, tajne armije NATO-a imaju dijametralno suprotan angažman od zapisanih ciljeva u osnivačkim dokumentima. One služe kao sredstvo destabilizovanja onih država koje pokažu otpor oličen u nepokornosti političkoj volji imperije. U redove armije regrutovani su isključivo radikalno desno orjentisani pojedinci“, kaže Aleksić.
Prva „gladio“ mreža, prema riječima sagovornika Sputnjika, formirana je u Švedskoj 1951. godine od strane Vijalama Kolbija, a vršila je obuku mreža u Švedskoj, Finskoj, Danskoj i Norveškoj. Od tog trenutka do danas istorija djelovanja tajnih NATO vojski prepuna je primjera nasilja, atentata, otmica, ucjena i državnih udara širom Evrope…
„U Turskoj 1960. godine tajna armija izvodi puč i ubija premijera Adnana Menderesa. U Italiji 1964. godine u operaciji ’Solo‘ ’gladio‘ mreža primorava grupu socijalističkih ministara da napuste svoje položaje. U Grčkoj 1967. godine tajna armija LOC preuzima kontrolu nad Ministarstvom odbrane Grčke i izvodi vojni udar nakon koga se uspostavlja desničarska diktatura. U Italiji 1969. godine na trgu Fontana u Milanu u masakru je pobijeno 16, a ranjeno 80 ljudi i za to je lažno okrivljena ljevica. Trideset godina kasnije na suđenju general Maleti priznaje da je masakr izvršen pod komandom CIA kako bi se kompromitovali italijanski komunisti“, navodi Aleksić.
Primjeri operacija „gladio“ i tokom sedamdesetih godina 20. vijeka veoma su brojni, a neki od najupečatljivijih su ponovo državni udar u Turskoj 1971. godine kada vojska preuzima vlast, pri čemu je tajna armija Kontra gerile započela terorističke akcije i pobila na stotine ljudi. Tu je takođe i upečatljiv primjer u Španiji 1977. godine kada su desničari uz pomoć italijanske „gladio“ mreže izveli Atoča masakr.
Poznati su i brojni primjer razotkrivanja „gladio“ mreža u raznim državama, među kojima se ističe hapšenje Vita Mačelija, bivšeg šefa italijanske vojno-obavještajne službe, koji tokom suđenja potvrđuje pripadnost tajnoj armiji NATO-a. Takođe, u Njemačkoj 1976. godine sekretarka tajne službe BND Heidrun Hofer uhapšena je nakon što je svom mužu otkrila postojanje tajne njemačke armije, zato što je njen muž bio sovjetski špijun KGB-a.
Naš sagovornik ukazuje i na jedan od najbrutalnijih primjera djelovanja ovih organizacija koji je povezan sa ubistvom italijanskog premijera Alda Mora.
„U Italiji nakon dogovora sa komunistima o koaliciji premijer Aldo Moro je kidnapovan i nakon 55 dana ubijen. Svjedočenje njegove udovice Eleonore Moro, pred Komisijom Senata Parlamenta Italije, u kojem optužuje američkog državnog sekretara Henrija Kisindžera, vrlo je upečatljivo. Ona tvrdi da je njenom suprugu, premijeru Italije, u zvaničnoj posjeti Vašingtonu 1974. godine otvoreno zaprijećeno. Aldu Moru je direktno rekao Kisindžer da će ’platiti visoku cijenu‘ ukoliko ne odustane od uvođenja komunista u Vladu. Na dan potpisivanja njegovog koalicionog dogovora sa predsjednikom italijanskih komunista Enrikom Berlinguerom, Moro je kidnapovan“, navodi Aleksić.
Tu je takođe i čuveni masakr na željezničkoj stanici u Bolonji 1980. godine koji odnosi novih 85 ljudskih života sa preko 200 ranjenih, pa još jedan državni udar u Turskoj iste te godine kada komandant Kontra gerile, general Kenan Evren preuzima vlast u toj zemlji. Operacije „gladio“ se dalje ređaju, pa su tu masakr na Oktobar festu u Minhenu kada je ubijeno 13, a ranjeno 213 ljudi, i Belgija 1985. godine kada je u Brabantu tajna armija nasumično pucala na ljude u supermarketima i pobila 28 ljudi, a na desetine ranila…
„Italijanski premijer Đulio Andreoti na sudu priznaje postojanje ’gladio‘ armija širom Evrope pred sudskim vijećem sudije Felis Kasona. U Švajcarskoj je 1990. godine pukovnik Herbert Albot, bivši komandant švajcarske tajne armije P26, u pismu Ministarstvu odbrane iskazao spremnost da otkrije kompletnu mrežu u svojoj zemlji. Ubrzo nakon toga pronađen je u svojoj kući proboden bajonetom u stomak. Veoma zanimljiv događaj desio se 5. novembra 1990. godine kada je NATO zvanično odbacio Andreotijevo svjedočenje. Samo dan kasnije NATO je objasnio da je demanti iz prethodnog dana bio pogrešan uz odbijanje da odgovara na dalja pitanja. I konačno 1990. godine Evropski parlament je rezolucijom najoštrije osudio NATO i Sjedinjene Američke Države zbog upravljanja evropskom politikom posredstvom tajnih armija. U Londonu je 1995. godine Ratni muzej u postavci ’Tajni ratovi‘ otkrio da su MI6 i SAS učestvovali u uspostavljanju tajnih armija širom Zapadne Evrope“, precizira Aleksić.
Sada se, dodaje naš sagovornik, pojavljuje nova dokumentacija koja i ubistvo švedskog premijera Ulofa Palmea direktno dovodi u vezu sa ’gladio‘ mrežom u toj zemlji, zbog njegovog pozitivnog stava o približavanju Švedske sa Sovjetskim Savezom.
