Narodni heroj Sava Kovačević, u tom trenutku komandant Nikšićkog odreda, na fotografiji pozira na položaju kod Crkvica 1941. godine nakon što je sa 14 boraca uspeo da odbije napad celog jednog italijanskog bataljona.
Sava Kovačević se rodio 1905. godine u selu Nudo kod Grahova, u opštini Nikšić, u zemljoradničkoj porodici koju su svi znali pod nadimkom Mizare. Svi su bili učesnici Narodnooslobodilačke borbe, i skoro svi su izginuli: pored Save, i njegov otac Blagoje, brat Janko i sinovac Dragan, koji mu je bio kurir.
Pre rata radio je u preduzeću „Ombla“ koje se bavilo sečom šuma, potom u rudniku „Trepča“, da bi na kraju završio u Beogradu u štampariji „Vremena“, pa potom i na gradnji Savskog mosta. Proteran je, međutim, iz prestonice zbog revolucionarnog delovanja, pa se vratio u Nikšić.
Bio je još pre rata član KPJ, čak od 1925. godine, i to pod uticajem starijeg brata Nikole. Tokom perioda Kraljevine Jugoslavije vršio je čitav niz partijskih funkcija i neprekidno je napredovao u hijerarhiji, a devet meseci je čak proveo u šumi sa trojicom drugova, naoružan. Tada se predao, sudilo mu se, i bio je oslobođen; isto se ponovilo 1940. godine, a uhapšen je i uoči Aprilskog rata.
Nakon sloma države bio je jedan od ključnih organizatora Trinaestojulskog ustanka u Crnoj Gori.
Već na jesen 1941. postao je komandant Nikšićkog partizanskog odreda koji je munjevitom brzinom narastao na deset bataljona i koji se istakao ogromnim uspesima u borbama protiv italijanskog okupatora, kojem je nanosio velike gubitke.
Već je tada počeo da nastaje mit o Savi Kovačeviću, a pobede nad četnicima Baje Stanišića u Župi Nikšićkoj, aprila 1942. godine, samo su još više tome doprinele. Dana 12. juna te godine postaje prvi komandant Pete proleterske crnogorske udarne brigade, koja je dala ključni doprinos pobedi NOVJ tokom Četvrte neprijateljske ofanzive, odnosno Bitke na Neretvi, odnosno Bitke za ranjenike, početkom 1943.
