Bizarna slika spomenika koji ima sopstvene tjelohranitelje bila bi možda i smiješna, da sa druge strane nije i najbolji prikaz crnogorske zbilje koja je dovedena do besmisla.
Vlasti u Crnoj Gori su odlično znale da većina stanovništva negoduje zbog postavljanja takvog obilježja na glavnom gradskom trgu, pa su ipak to učinile u inat sopstvenim građanima. Tako su Crna Gora i Podgorica i svečano dobile spomenik posvećen crnogorskim podjelama.
Da podsjetimo, najnovije spomen obilježje u centru Podgorice izazvalo je veliku polemiku i ogorčenje javnosti zbog činjenice da je vojvoda Mirko Petrović bio predvodnik po zlu čuvene „Pohare Kuča“, koja predstavlja jednu od najsramnijih stranica crnogorske istorije.
Očigledno je da Crna Gora ima ozbiljnih problema sa samom sobom. Pa dok vlasti danonoćno čuvaju najnovije obilježje crnogorskih podjela u Podgorici, istovremeno je podignut, pa po nalogu države uklonjen spomenik Puniši Račiću kod Andrijevice, dok je početkom avgusta tokom Narodnog sabora u Gornjem Zaostru kod Berana, usvojena Deklaracija o podizanju spomenika četničkom komandantu Pavlu Đurišiću, što je takođe izazvalo negodovanje velikog dijela stanovništva.
Postavlja se logično pitanje da li se sve pomenuto dešava slučajno? I da li država osim što otvoreno stoji iza sijanja podjela u glavnom gradu, možda prikriveno i na prvi pogled ne tako očigledno, stoji i iza proizvodnje podjela i razdora i u drugim crnogorskim opštinama?
No, ako je za utjehu, izgleda da to nije isključivo ekskluzivitet i osobenost naroda sa ovih prostora. Godinama su nas, naime, ponajviše Amerikanci edukovali i učili da se ne zamlaćujemo pretjerano sa mitovima i istorijom. Da ostavimo prošlost iza sebe i okrenemo se budućnosti. Da prihvatimo realnost…
Mnogi su im dosad i povjerovali ili bili na dobrom putu da to učine, pa je pravo pitanje šta danas misle i kako se osjećaju kada ovih dana vide da se isto to dešava i u Americi, tom bastionu demokratije i ljudskih prava i sloboda, dok se u nekom tamo gradiću Šarlotsvilu ljudi tuku i čupaju za kose baš oko spomenika i spornog istorijskog sjećanja.
Ipak, reklo bi se da je recept za pomenute predstave u svim državama i društvima isti. Pa bilo da se radi o američkoj imperiji ili maloj Crnoj Gori. Po pravilu uvijek i iza svih sličnih priredbi stoji država i njene mile službe. Samo je pitanje sa kojim ciljem?
