Jednu od otužnijih slika iz ovdašnjeg, inače neveselog javnog života, predstavlja okupljanje lidera našeg „regiona“ povodom sastanaka sa nekim od zvaničnika EU. Češće u Briselu, ali ponekad i u regionalnim prestonicama.
Kada je u pitanju skup predstavnika više zemalja, stvari postaju još zabavnije. Važan cilj je zauzeti pozu pored nekog od briselskih birokrata, kojima se ime i funkcija znaju samo na ovim prostorima, jer se inače tretiraju kao osoblje trećerazrednog značaja. Naravno, to liderima „regiona“ ne smeta. Njihov govor tijela i istrenirani osmjesi pokazuju stalnu želju da budu što bliže skutima tako važnih osoba.
Slijedi scena broj dva. U izjavama za javnost pljušte grupne i pojedinačne pohvale za „impresivne“ rezultate svih (regiona u cjelini), kao i svake države pojedinačno.
U trećem činu, koji je posebno dramatičan, svaki od lidera ističe da je njegova država posebno posvećena ispunjavanju uslova za prijem u EU (neki se čak usude da javno zapitaju „Kada će to više da se desi“?). Na oltar Evropske unije upravo su oni položili najveće napore, postigli najbolje rezultate i zaslužili svaku pohvalu.
U posljednjoj, četvrtoj sceni, slijedi ocjenjivanje. Ali, ovi školarci za titule u EU nemaju pravo na numeričku ocjenu, iz koje bi se možda nešto moglo i zaključiti. Ocjena je opisna. Takvu besmislicu je moguće podnijeti samo ako se sluša. Ali, kada se pročita šta ostaje kao trag iza takvih „istorijskih“ okupljanja, razuman čovjek mora da se zastidi.
Njih, izgleda, ništa neće zaustaviti na putu evrointegracija. Nijedna činjenica, nijedan problem, ništa što je u vezi sa logikom i zdravim razumom.
EU odavno ne zna šta bi sama sa sobom i sa svojim posvađanim članicama po sve većem (i važnijem) broju pitanja. Ona je, takođe, zvanično objavila da neće biti daljeg proširenja, posebno ne što se nalazi u stanju produženog šoka od „bregzita“ i paničnog straha od najezde „populizma“. Ona, kao spasonosno rješenje, objavljuje politiku Evrope u dvije brzine, što je samo drugo ime za priznanje da jedinstva unutar nje nema, te da je to faktički kraj čitavog projekta. Iza fasade briselskog jedinstva i „snažnih poruka“ (na koje više niko ne obraća pažnju) bukte sukobi između država članica, koje Brisel ne vidi, jer ne zna šta bi sa njima uradio.
Brojne EU članice su ekonomski uništene zahvaljujući svjetskoj finansijskoj krizi i, posebno, konstrukcionim greškama njihove jedinstvene valute — evra. Pored toga, bile su opljačkane od banaka iz bogatijih članica i ponižene uvredama da su nastanjene neradnicima i nesposobnjakovićima. Ulaskom u EU, što je bio decenijski san ondašnjih regionalnih garnitura (u pitanju je bio neki drugi region, ne ovaj sadašnji) nije se ostvarilo nijedno obećanje o lagodnoj i sjajnoj budućnosti u koju su ljudi vjerovali, jer su joj se nadali. Sasvim suprotno. Mnogi su doživjeli najveće košmare.
Portugal, Irska, Italija, Grčka i Španija (skraćeno nazvane PIIGS — sa jasnom aluzijom na engleski naziv za svinje), godinama se nalaze u ekonomskom ropcu. Slovenija, Hrvatska, Bugarska, Kipar nisu ni u malo boljem stanju, ali se rjeđe spominju, budući da su manje značajne. U stvari, bolje je kada se o svim problemima ćuti, a veličaju se izmišljeni uspjesi i presuđuje u tuđim sporovima. Lojalnost američkim gazdama mora se iskazati i po cijenu nanošenja štete samom sebi.
Evropska unija u cjelini i svaka njena članica posebno, ima lošije ekonomske performanse otkad je uveden evro, koji je predstavljen kao njen najveći uspjeh. Svaka! Uključujući i Njemačku koja upravlja čitavim projektom. Njena privreda je oboljela od finansijalizacije, a njena najveća banka je pred bankrotom.
Istina, ništa od toga se ne vidi jer je kriza, kao i svih prethodnih godina, otišla na ljetnji godišnji odmor. Ove godine, on će trajati duže. Sve dok se ne obave izbori za njemački parlament u septembru. Dobra ideja i za region.
Poštovani lokalni lideri, uzmite produženi godišnji odmor od evrointegracija. Bavite se nekim korisnim poslovima za svoje narode i države. Imate i previše stvarnih problema da biste se zamajavali pristupanjem Evropskoj uniji.
